çocuğunuz ateist olduğunu söylese ne yaparsınız sorunsalı

18 yaşından küçük ise islam'ı yeniden ve yeniden izah ve tebliğ ederim ve ona 18 yaşına kadar mühlet veririm. 18'ine gelmiş ise kendisine bir iş bulması için birkaç ay mühlet verir akabinde evden kovarım. okutmam, yedirmem, içermem, analık etmem, evlatlıktan reddederim, mirasımdan pay vermem, düğününe gitmem, cenaze namazını kılmam, kabrimde istemem. yalnızca bayramdan bayrama bir kez elimi öpmesine izin veririm onu da nedamet getirip müslüman olup olmadığını öğrenmek ve şayet torunlarım olmuşsa onlara dinimizi anlatmak için yaparım.

muhtemelen vegan ve gay da olmuştur direkt show tv'yi ararım..

benim için ateist olması değil gözü dönmüş bir şeriatçı olması sorun.

bir çocuğun sağlıklı bir yetişkinlik evresine geçebilmesi için ona, biricik olduğunun ve anne-babadan bağımsız olduğunun hissettirilmesi gerekiyor. doğruyu, yanlışı ve gerekli tüm nezaket kurallarını öğretin evet, zaten sizi rol model alacaktır birçok şeyde.
ancak; belli bir yaşa geldikten sonra çocuk kendi araştırmaları ve mantığı doğrultusunda bir yola evrilebilir, size böyle bir şeyle geldiğinde onu eleştirmek ve yargılamak yerine onu anladığınızı hissettirmeli ve görüşlerine saygı duymalısınız.
aksi takdirde; çocuk size fikirlerini söylemekten çekinir, kaçar ve sizden uzaklaşabilir. bunun sonucunda da kopuk bir ebeveyn-çocuk ilişkisi gelişir ve bu kimseyi mutlu etmez.

birey olma yolunda görece doğru veya yanlış bir adım atmış; körü körüne bir şeylere biat etmeyeceği emareleri verdiği için sevinirdim. "ateist" olmadığını iddia edenleri söylem ve eylemlerindeki tutarsızlıklar da ortada olunca niye üzülesin ki?

hayatından dinleri ve tanrıyı çıkarmak istemesini anlamlı bulurum. bunun bir anlamı var gerçekten.

benim için bir önemi yok. onun inancı beni alakadar etmez.

bir bok yapmam. kendi bilir.

söylemesine bile gerek yok ne isterse o olsun.

bir şey yapmam napayım. anasının yolundan gitmiş işte çocuğum.

o çocuğa vermem gereken eğitimleri verip doğruları, yanlışları gösterip kenara çekilirim. neden mi?
ebeveynler bir aracı. onu dünyaya getiriyorlar sadece. kendi egolarını tatmin etmek için değil destek olmak için varlar. bu çocukları yetiştirenler her kararı doğru mu vermişler?

kimse kimsenin sahibi değildir. anne baba çocuk yetiştirirken yapması gerekenleri yapar gerisi ise o çocuğa kalmıştır. varsa o çocuğun bir sorunu çocukluğuna inilir ki orada işte anne-baba vardır.

dünyaya çocuk bırakma fikri cazip gelmese de böyle bir durum yaşanılırsa yapılacak tek şey ona sadece saygı duymaktır.

alnından öperim. hemen bir hristiyan ülkesine yerleşmesini sağlarım; avrupa, güney amerika fark etmez.

nedenini, gerekçelerini sorarım, neyin üzerine temellendirdiğini sorarım. yüksek ihtimalle okuduğu kitaplardan etkilenmiş olur benim yavrum. bu kadar keskin bir dönüş yapmaması gerektiğini, hayatını anlamlandıramayacağını, tüm sorgulayanlar gibi dine tekrar döneceğini söylerim ona. bununla kalmaz, onunla mantık çerçevesinde tartışırım. o, benim yavrumdur. ondan sorumluyumdur. yaptığı her şeyde arkasında ben dururum; asla değersiz ve yalnız, sevilmeyen birsi olduğunu hissetmesine izin vermem.

evden atmak, sinirlenmek nedir? tanrı gerçekten varsa onu bu şekilde korumak kimin haddinedir? sanki tanrı'nın varlığı inanılmak istenen bir yalan da o yüzden yokluğu iddia edildiğinde bu kadar büyük tepkiler veriliyor, bu tepkileri verenler de inanmak istedikleri bir yalanın peşinden gidiyormuş gibi geliyor bana ne zaman bu büyük ve yersiz tepkilerle karşı karşıya kalsam.

ben doğruyu yanlışı öğrettim o kendi yolunu seçti der allaha hidayet ver diye dua ederdim. evlattır atsan atılmaz satsan satılmaz.

(bkz: absolutely haram)

kafasına vururum geri zekalı diye çünkü çok mantıksız bari deist olsaydı o biraz mantıklı.

ülkemiz özelinde konuşursak toplumun büyük belli bir kısmının muhafazakar ve büyük bir kısmının da kendini müslüman olarak tanımladığı bir toplumda topluma yeni katılan ya da katılmaya hazırlanan bir bireyin ateist (ateizm, tanrının ya da tanrıların varlığına olan inancın yokluğudur. ) olabilmesi için belli okumaları yapmış olması gerekmektedir. yoksa sırf arkadaş ortamında böyle konuşuyor diye bir insan kendisini ateist olarak tanımlamaz tanımlayamaz, moda olabilecek bir konu değildir inanç sistemleri.

bu yaklaşımdan yola çıkarsak bir birey kendini ateist olarak tanımlamaya karar verdikten sonra fikrini paylaşmıyor olsanız dahi saygı duymamız gerekmektedir ve eğer değiştirebileceğinizi düşünüyor ve de bilginize güveniyorsanız kendisi ile felsefi tartışmalara girmeniz elzemdir.

gözlerim dolar, çok duygulanırım ve artık benim de ona açılma vaktim gelmiştir diye düşünürüm.
oğlum/kızım seninle gurur duyuyorum. sana, bana dayatılan dini anlattım, benim sana anlattığımla yetinmedin. araştırıp kendi yolunu buldun. ben aileme bunu hiç bir zaman anlatamadım. tepkilerinden korktum ama sen korkmadan kendi düşünceni söyledin. bu da ne kadar cesur olduğunun kanıtıdır. artık sana sırrımı anlatabilirim. aslında ben bir deistim.
çocuğum şok, çocuğum iptal...
sonrası sarılıp mutluluktan ağlamak, kutlama yemekleri falan filan. mutlu son.