çocuğunuz ateist olduğunu söylese ne yaparsınız sorunsalı

babasına çektiği için tebrik eder, çok akıllıca bir tercih yaptığı için saygım 100x artardı. *

korkuyorum bir gün çocuğum bunu bana söyleyecek diye. inanmamanın ufak bir cezası olarak onu evlatlıktan reddederim. çok ciddiyim artık onun babası değilim ben. dövmem gerçekten dövmem.

o sözü duyduktan sonra dövecek halde olmam oradan uzaklaşırım bir kaç saat sonra yanına gelip onu evlatlıktan reddedeceğimi suratına söylerim. ufak bir ceza diyorum çünkü onun ahirette çekeceği cezadan çok daha hafif olur benim onu evlatlıktan reddetmem.

insanın, kendi rızasıyla evladından vazgeçmesi yeryüzünün en zor şeylerinden belkide. ama onun bu görüşü beni bunu yapmaya mahkum bırakır.

bu platform kapatılmasın, uzun seneler boyu bu yazım burada kalsın. daha çocuğum doğmadan önce buraya yazarak onu ikaz ediyorum bir nevi. ve evet öylede yaparım.

dayanağını sorardım, ne değiştirdi dinlerin ve tanrının inancını diye merak ederdim, içi dolu bilgiler sunuyorsa alnından öper, ''aslan oğlum/kızım güzel yetiştirmişim'' derdim, yok eğer boş fıs bir akıma kapılmışsa, daha çok araştırmasını, o doğruyu bulana kadar araştırmasını söylerdim.
bir deist olarak.

hiç istifimi bozmam.

ateistlerin hangi kolundan olduğunu öğrenirim.
ona göre şeyyaparım.

doğru yolu bulmuş, yanıma gelmiş diye sevinir, alnından öperim

olmayan sorunsaldır. düşünmüş, dinlemiş, okumuş ve demiş ki tanrı yok. daha ne yapılabilir ki? en fazla kendimi zeki bir insan doğurduğum için tebrik edebilirim.

bak evladım, şu pilot kalemi görüyor musun...

bağrıma basarım sonuçta evlat.

salavat getir köpek diyerek yakasından tuttuğum gibi...

insan aklı özgür değilken kendini bulamaz, kim kendini hangi inançta özgür hissediyorsa ona tutunmalı; ilahi bir din de olabilir, kızarmış tavuk da olabilir, hiçlik de olabilir.

derim ki: allah allah.

süleymancı yurtlarına götürüp kapıyı üstüne kitlerim.

semi allahü hamide

isterse sümer dinine inansın isterse ateist olsun. inandığı veya inanmadığı şeyler için insanlığını kaybetmesin yeterli!

cevaplara bakınca gördüğüm şey yine radikalliğini konuşturmuş yazarlarımız. islami olarak baktığımız taktirde kur'an'ı kerim'de dinden çıkanlar için açık bir ceza bulunmamaktadır bu dünya için ayriyeten
yine islam'a göre münafıklık konumu dinsizliğe göre daha vahim bir vaziyettir.
bu durumları göz önüne aldığımız taktirde yapılması gereken şey tebliğden başkası değildir esnasında. ne asıp kesmek ne de hiç bişi olmamış gibi davranmak doğru bir davranış olmaz bu durumda islami düşüncede.
anlamadığım olay ise saygı duyarım kafası.
eğer gerçekten inançlı bir insan iseniz bu koşullar altında evladınız için en çok üzülüp telaş etmesi gereken insan olmanız gerekmez mi?

suratına kurban kanı sürüp fotoğrafını çekerdim. tüm sosyal medya platformlarında da aslan çocuğum diye paylaşırdım. görsün bakalım arkadaşları, flörtleri nasıl ateistmiş bu çocuk.

ulan yazmayayım diyorum ama ne enteresan müslüman arkadaşlar var ya. çocuğu ateistim dese evlatlıktan reddedecek evden atacakmış. olum inandığınız kitapta hz nuh var adam peygamber son ana kadar oğlunun yanındaymış hep, hatta tufanda bile imanlıların bindiği gemiye defalarca cağırmış. siz kimsiniz ki evden atacak evlatlıktan reddedeceksiniz evladınızı? bu kafayla sakın çocuk falan yapmayın. ayrıca bu hareketlerinizle kafasında soru işareti olan gencin geri müslüman olacağını mı zannediyorsunuz? iman la bu iman inandığınız dine göre de allah nasip ediyor. yapabileceğiniz en iyi şey sevginizin değişmediğini göstermek güveneceği insanlar olduğunu bilmesi olur öbür türlü hareketleriniz dinden iyice soğutur bir dinsiz olarak söyleyeyim.

standart bir insanın karakterinde bulunması gereken şeyler konusunda önceliğim inanç olmadığı için normal karşılarım. beş hececileri tartışır gibi oturur onunla konuşur ve düşüncelerini öğrenmek isterim. ergen ya da henüz reşit olmayan birinin “ateist/deist/islamcı vs. oldum” demesini fazla ciddiye almam. konuşur, onu anlamak isterim, ama sorun edecek şekilde çok ciddiye almam.

benim kızım arada başörtüsü takmak istediğinden dem vuruyor. acele karar vermemesini, üniv’e girmesini, oradayken bu konuda araştırma ve okumalarını yapmasını, takması gerektiğine ikna olursa takmasını salık veriyorum. ateist ya da deist olacaksa anne-babası dahil başkalarının yönlendirmesi ve baskısı olmadan, duygusal bir anına yenilmeden olsun isterim.

herhalükarda çocuğumdur. ateist, deist vesair olmasından değil karakterinin bozuk olmasından daha çok tedirgin olur ve asıl bunu sorun ederim.

recm ederim