çocukken sahip olunan yanlış bakış açıları

bugün hâlâ yanlış olduğunu düşünüyorsak içsel yolculuğumuzu başlatıp o çocuğu bulup özür dilememiz gerekli. o zamanlar öyle bakamasaydı o çocuk, bugün bu kişi olamazdık. ya da sadece oda kahvaltı kavramını odaya getirilen kahvaltı zanneden düz mantığıdır belki de yanlış bakışı.

kendini pokemon zannedip balkondan aşağı atlamak mesela;

(bkz: nerden baksan tutarsızlık nerden baksan ahmakça)

gazetelerin ve haberlerin yalan söylemek veya abartmak için bir sebebi yok.
annem, babam, öğretmenim haklıdır. sonuçta yetişkin insanlar, bilirler işin doğrusunu.

büyükler her şeyin en iyisini bilir.
yaramaz çocuklar gibi çirkin davranışları da yoktur.
keşke haklı olsaydın çocuk.

gazetede yazan herşeyi doğru zannederdim.sadece bizim göremediklerimizi bulan ve gören birileri vardı ve onlar bize durumun orjinalini anlatıyorlardı.sonradan büyüdük ve gerçeğin peçesini sıyırdık.ama gördüklerimiz hoşumuza gitmedi.meğer gazeteler de tamamen yalan yazabiliyormuş.doğruyu eğip bükerek yalanı gösterebiliyormuş.garip ama gerçek.

yürüyen merdiven son raddede ayağım takılıp düşsün diye tasarlandığı için son saniye zıplamam gerekmesi.

birkaç saniye önceden zıplamak da oluyormuş.

allah'ı gökyüzünde sanıyordum öyle miydi gerçekten.

ben, deniz kenarında yaşayan herkesin sarışın oldugunu düşünürdüm.

çocukken bakış açısına mı sahipmişiz?

babamın doğum günü benimkinden 5 gün sonra diye babamdan büyük olduğumu düşünüyordum.

bebeğin nasıl oluştuğunu bilmediğim için birileri sırf evlendi yüzük takıp , imza attı diye çocukları oluyor sanıyordum.

o zamanda sahip olduğumuz değil bize yanlış öğretilen şeyler;
dövme, piercing tarzını ve pastel renkli saçları da varsa da tamam. hemen uzak dur!
böyle olan kişilerin hepsini satanist sanıyordum (abimden) bu yüzden. kafası o kadar uçmuş ve cani. korkup kaçmak istiyordum. çünkü kedi kadar küçük şeyi yiyebilen o kadar küçük beni de yiyebilir gibiydi. (:

bir ara biraz uzun saçlı, kolları baya dövmeli yapılı ve uzun adama denk gelmiştim çarşıda bir markette. annemde beni 5 tl bozdurayım diye oraya yollamak istedi. karşı çıktım. adamı gösterip "görmüyor musun onu, beni (6-7) kaçırıp yiyebilir. öleyim mi istiyorsun hem de gündüz vakti?"
deyince annem ne diyeceğini bilememişti ben de adamın yanında bulunabilenlere bakıyordum. 'büyükler diye yenmeyeceklerinden eminler sanırım ama ben küçük olduğum için tehlikedeyim.' diye düşünmüştüm. annem "hepsi kötü değil. ayrıca seni yiyeceğini nereden çıkardın?"
"bilmem. abim buna benzer kedi yiyen gösterdi." dediğimde yetişmiştik ama ben elini sıkıca tutuyordum. arkasına saklanmaya çalışıyordum. küçüğüm diye adam bana bakıp gülümseyince "hem kedi yiyor hem de bana gülüyor." şeklinde mırıldanıp kızgınca bakmıştım. adam "ne dedin premses?" deyip gülünce kızgınca "kedi yiyorsun dedim. büyük hayvan yiyebilirken niye kedi yemek istedin ki? yoksa siz de bayram yok mu?" deyince adam kahkaha atmıştı. "kedi yemiyorum. büyük hayvanlardan yiyip doyuyorum ben de." deyince "yalan söylemek kötü bir şey. doğru söylüyor musun?" dedim inanmak isteyen şüpheli sesimle ama annem beni çekiyordu. işini o göremediğim yüksek tezgahtan halletti galiba.
"evet, hem kedi sevmem pek. kuzu, dana varken onu kim yer ki?"
"sana benzeyenler var onlar yiyor." deyince annemle konuşmaya başladılar biraz...

onların "sizden farklıyım." deme şekilleri bu. ama ben fiziksel farklılığa girmeden farklı olmayı daha çok seviyorum sanırım. gotik tarzını severim çekici ve hoş buluyorum ama giyim tarzı, saç rengi ve makyaj olarak. koyu renkler vs. ya bayılıyorum. bazen yarı gotik takılıyorum. umarım bazı çocuklar için yarı satanist sayılmıyorumdur. ><

akaryakıt istasyonlarının kurulduğu yerden petrol çıkıyor sanmam ve petrol çıktığı halde niye petrol sıkıntısı yaşandığı, petrol zengini bir ülke olmadığımızı sorgulamam. çocukluk da değil hatta 24 yaşına kadar böyleydi. ta ki tankerin gelip depoya benzin doldurduğunu görene kadar. o zamana kadar bu tankerlerin ne işe yaradığı da kafama dank etmemiş.

evinde digiturk olanların seçilmiş kişiler olduğunu düşünüyordum.

yani hani düşünsenize, bir televizyon var evde ve ardı ardına çizgi film gösteren bir kanala sahip.

dream life.

insanların sadece filmlerde öldüğünü sanmak.

büyüyünce her şey zamanla geçiyor...

babalar çocuklarını çok severler...

büyümek güzeldir.

yaş 12 falan uslu bir çocuk olursak avrupa birliğine girebiliriz sanıyordum.