çocukken yapılan deneyler

çocukluğun çizgi filmlerinin ve çocuk filmlerinin etkisinde kalarak gerek bir kaç kimyasalı karıştırmayla, gerekse yakmayla gerçekleştirilen deneylerdir.

ben filmlerin etkisinde pek kalmazdım. okumayı yeni yeni söktüğüm zamanlarda elime ne geçerse okurdum. bir gün klozete oturmuş elimdeki tuz ruhu şişesini okuyordum. üzerindeki kurukafa resmi dikkatimi çekmişti. bir de altında "dikkat! çamaşır suyuyla karıştırmayınız!" yazıyordu. lan öyle şey yazılır mı hiç? bari neden karıştırmamamız gerektiğini yazın. çişimin yarısını yapmadan klozetten kalktım ve üzerinde çamaşır suyu yazan beyaz şişeyi aldım. çay tabağı gibi bir şeydi sanırım. önce tuz ruhunu döktüm. yavaş yavaş da çamaşır suyunu ekledim. herhangi bir patlama, alev alma, içinden yaratık çıkma gibi bir şey olmadı. ama karışım mucizevi bir şekilde duman çıkartıyordu. o duman nefes boruma ve gözlerime geldiği gibi öksürmem bir oldu. kendimi banyodan dışarıya zor attım. banyonun kapısını da sıkı sıkı kapattım ki anneciğim ve kardeşlerim ölmesin. sonra korka korka anneme ne yaptığımı anlattım. ben dinlene dinlene beni dövecek zannederken "bir daha yapma oğlum" dedi.

annemi dinlemedim. çünkü deneyler dünyası önüme açılmıştı.

fasulye ektik işte n'apcaz başka. ektik filizlenince vay be diye 3 saniye falan şaşırdık. sonra da işimize baktık.

karbonatla soda filan karıştırmıştım.

solucan çiftliğinde gözlem

bir adet pil ve bir alüminyum folyo parçası ile küçük bir ampulü yakmayı başarmıştım.

büyüteçle ateş yakmak. az daha yangın çıkıyordu.

bir teli u şeklinde büküp prize soktum (ölebilirdim, denemeyin).
sprey şişesine su doldurup balkondan aşağı su püskürtür, oluşan gökkuşağını izlerdim.
gece fayansın üzerine kolonya döküp yakardım.
mum yakıp ateşi izlerdim, elimi içinden geçirirdim, mumu eritip şekil verip tekrar eritirdim, elimi acıtmadan, duman çıkarmadan vb ateşi nasıl söndürürüm diye uğraşırdım vb.
doymuş tuzlu su çözeltisinin suyunu buharlaştırıp oluşan kristalleri incelerdim.
boyalı suları cam şişeye kademe kademe koyup dondurur oluşan şekilleri incelerdim.
kağıttan çeşitli uçak, helikopter vb. araçlar yapar balkondan aşağı atardım.
avizenin kristallerini söküp güneş ışığını duvara yansıtıp oynardım.
aslında fizikçi olabilirmişim, harcanmışım yahu...

deney tanımına girmese de küçükken uyumak yerine geceleri gökyüzüne bakar , çıplak gözle gezegenleri vs. görebileceğimi düşünüp gökyüzünü inceler ve uzaylılara dair bir işaret arardım. okuduğum hikaye kitabının da etkisi büyüktü tabii.

su karabiber ve fairy üçlüsü bunu her yapmamda büyük bir zevk alırdım.

süpermeni uçuran pelerin mi?
araç: bir adet pelerin.
yer : tek katlı bir evin damı.
pelerin boyna bağlanarak tek katlı evin damına çıkılır. aşağıda bekleyen arkadaşlara pelerin oyana buya hava yapılarak selam verilir.
sonra atlanır.
sonuç: uçmayı sağlan pelerin değil.
hasar: ayak, bacak ve bel ağrısı.

hayatımın salaklığı.

tornavidayla prize giriştim. sonuç einstein oldu tabi.

kola-naneli şeker.

sokaktan bulduğum kediyi eve getirirsem temizlik hastası annem kalp krizi geçirir mi deneyi

sobanın yanında sakızla oynayınca sakız eriyip saçıma yapışır mı deneyi!

mikroskop ile hayvan hücrelerini inceleme deneyi

tabi bahsi geçen mikroskop, oyuncak.
bahçeden topladığım sinek, böcek, örümcek, ne varsa işte, orasını burasını koparıp mikroskopta inceliyordum.
hücrelerini görebilseydim keşke, onca mahlukat boşuna ölmemiş olurdu. şimdiki aklım olsa asla yapmam, o ayrı.

uçup uçamadığını anlamak için damdan atlamak. *

herkes mantıklı deneyler yaparken benim küçükken ağzıma azıcık tereyağı ve salça koyup önce hangisinin eriyeceğini tahmin etmeye çalışmam.

kibrit patlatmaktan, çatapat, mantar patlatmaya, oradan torpile, torpilden kara baruta giden yolun her durağında durmak. arada su içinde karpit ve sönmemiş kireç patlatmak. derken derede dinamit patlatmak. en sonunda barut katkılı molotof kokteyliyle anıza bırakılan bir tarlayı itfaiye gelecek şekilde yakmak. bu olayın dışında her aşama için ayrı ayrı babadan dayak yemek.

beherde su ısıttık sayılır mı.

köydeyken tuvalete girince örümceğin ağına tuvalet kağıdını minik parçalar halinde atardım, sonra yemesini beklerdim ve 1 gün sonra harbiden yiyordu birazını yada tamamını. kağıdı atınca hareketleniyordu bazen.birde yere veya duvara inerse tüylerim diken diken olmuş vaziyette tuvaletten kaçardım .örümcek fobim var. o değilde peçeteye seviyorlar :)