çocukken yapılan deneyler

evimin yakınındaki dereden yakaladığım bir iribaşı içinde tuz ruhu bulunan deney kabına* atmak.

tuz ruhunun üzerinde cilt için tehlikelidir gibi bir şey yazıyordu. bu tehlikeli kimyasalı kendi cildimde denemekten korktuğum için kendime kobay arayışıyla doğaya başvurmuştum. derenin sığ bir kısmında bir sürü iribaş vardı. hızlıca birini yakalayıp önceden hazırladığım tuz ruhunun içine attım zavallı hayvancağızı. gördüğüm şey dehşet vericiydi. anında derisi erimiş ve bütün organları dışarı çıkmıştı. kurbanım hareket dahi edememişti. yıllarca bu deneyin vicdan azabını çektim.

büyüteçle güneş ışığını kullanarak kağıt yakmak.

pamuğa fasulye ektirmişlerdi bir de şey vardı sirke dolu kabın içine yumurta bırakmıştık...

su dolu bardağın üstüne peçete koyup ters çevirmek ve sihir yapıyorum diye triplere girmek shshshw.

deney konusu:
sıvılarda yoğunluk

gereçler:
- bir adet çay bardağı
- iki adet küp şeker
- bir çaydanlık
- bir adet çay kaşığı

deneyin yapılışı:
babanın çay içesi gelir bu sebeple çay demlenir sonra bardağa doldurulurken önce sıcak suyu bardağın yarısına kadar doldurup içine şeker katarak karıştırılır. sonra dem yavaşça bardağın için dökülür ama çok yavaş. su ve dem birbirine karışmadığı görülür ve babaya şaka yapmak için çay babaya götürülür. odada çınlayan şamar sesine anne gelir ve sizi alır.

deneyin sonucu: yoğunluğu farklı olan sıvılar birbirine karışmaz ve babayla şaka olmaz.

bileklerimi kesmek.

pamukta fasülye filizlendirmek.

genellikle küvette yapılan bilimsel deneylerdir. örneğin oyuncak denizaltı ve gemilerle insanlığa ışık tutacak araştırmalar yapılır vs...

beş altı yaşlarındayken arkadaşlarımla sokakta türlü türlü otu yolar, taşı toprağı alır ve yolun kenarındaki set duvarın ufak deliklerinde suyla karıştırır karışım yapardık. sonra onları bir yere koyup kurumasını beklerdik. yani sonuçta otlu çamur çıkıyordu ama biz kendimizce deney yapardık, merak ederdik nasıl bir şey çıkacak diye, çocukluk işte. şimdi ise en çok beraber "deney" yaptığım arkadaşım doktor oldu ben de ziraat mühendisi. o yıllardan belli olmuş aslında :d

bak yazarken aklıma geldi, yine aynı yaşlarda apartmanın bahçesindeki bulabildiğim tüm salyangozları toplar, onları tek sıra dizer ve yarıştırırdım :d o zamanlar televizyonda (bkz: hugo ve tolga abi) vardı, onda da böyle bir yarışma vardı, ben de ona özenip yarıştırmayı deniyordum işte. ama bir süre sonra bırakmak zorunda kaldım çünkü tüm salyangozların soyunu tüketmiştim. bunu gören tüm o bahçe işleriyle ilgilenen yaşlı komşumuz beni takdir etmişti hatta.

bi arkadaşımın yüzünde ben gibi duran ama mavi renk olan bir iz vardı. onun ne olduğunu sorduğumda tükenmez kalem battı ve izi kaldı demişti. ben de inanmadım ve sağ elimin avuç içine bu söylentiyi doğrulama adına kalemle bir iz yapmaya karar verdim ama tükenmezle yapmadım çünkü kurşun kalem siliniyor ya belki silinir diye düşündüm.
neyse işte bilim için kendimi feda ettim ve bu izi 7 yaşından beri taşıyorum avuç içimde.

kurşun kalem yakmak,pil yakmak,kolonya yakmak,değişik temizlik ürünlerini karıştırmak

bir teyp/pikap motorunun rotor miline taktığım dişli ile bisiklet dinamosunun tekere değen dişlisini (birbirini döndürecek şekilde) sabitleyip, birde pikap/teyp motorunu çalıştıracak voltaj için pil kutusu ekleyip, dinamoyu (teker gibi döndürecek) ilk hızı pil kutusundan verip devreyi kapatıyor ve sistemin sonsuza kadar birbirini döndürecek bir devridaim aygıtı gibi çalışmasını umuyor ve deniyordum. olmadı olmuyordu malesef. odamdaki çöp kutumda ha bire biriken bitmiş piller ve çoğu perte çıkan motor ve dinamo hurdası ve bu büyük insanlık projesine ilişkin annemden ha bire talep ettiğim harçlığa ek bütçe talebim, dikkat çekmiş olmalı ki, olayı babama anlatma gereği duymuş . bir pazar günümüz sabahtan akşama kadar makina mühendisi bir adamın, ilkokul 3.sınıf öğrencisine "enerjinin sakınımı yasası ve devridaimin imkansızlığı üzerine konferansı" şeklinde, her iki tarafında gününü berbat edecek sıkıcılıkta geçmesine yol açtı..
sonunda hukuk tercih etmemdeki nedenlerden biri olarak, çocukluğumdaki fizikbilimlere olan ilgime dair yaşadığım bu başarısızlık travmasının bir payı oldu mu bilemem ama o gün insanlığın yeni bir einstein'ı kaybettiği düşüncem asla değişmedi :) daha da kötüsü, sonrasında malesef babamın bulduğu her fırsatta bana kapalı devrelerde enerjinin ısıya dönüşerek beklenen kinetik verimi sağlamakta sonuç vermeyeceği benzeri (kurtulmak adına kafamla onayladığım halde zerrece anlamadığım) konferansları başlamıştı ne yazık ki.. :)