çocukken yaşanan hayal kırıklıkları

diğerlerinin babasının çoooookk daha farklı paralar kazandığını öğrendiğin o an.

birleşmiş milletler ıyi niyet elçisi olacak insanım, tipsizim diye yapmıyorlar galiba?
angelina jolie'den neyim eksik?
aslında iyi niyetim falan yerinde hani...*
alti yaşındaydım, yaz tatilinde bildiğimiz tek tatil köyü köyümüze gittik. amcamın benimle yaşıt olan oğlu kucağında sürekli kundağıyla geziyor.
gece gündüz nereye gitse o kundak elinde...
ben de başladım küçük bir battaniye ile gezmeye, herkes onu taklit ettigimi, hatta kıskandığımi sanmış olacak ki kimse;
-"o battaniye neden her dakika senin kucağında?"diye sormuyor.
....
benim birilerini kıskandığım doğruydu,
sadece amcaoğlumu kiskansam yine iyi... tüm köyün çocuklarını, hatta tavuklarını kıskanıyordum.*
ne olur sanki bir civcivim olsa? herkes köye gelen civcivciden rengarenk civcivler aldı. annem kardeşime aldı ama bana almadı. neymiş; evi iki kere su doldurmuşum,cezalıymışım...
....
baktım ki oluru yok, ahıra gittim ve bir yumurta aldım . evden eski küçük bir bebek battaniyesi alıp sardım. kucağımda sımsıkı sarılıp onunla yaşamaya başladım. gece gündüz sürekli benimle...
herkes kuzenimi kıskandığımı düşünedursun ,ben aslinda kuluçkadayım kimsenin haberi yok. *

kırılır üşür korkusuyla ona öyle sarılıyorum ki, yemek yerken, oyun oynarken ( ki tek oyunum kuluckadaki tavuk olmaktı o dönem) nereye gidersem gideyim yumurtam hep benimle...
tam anlami ile gezen organık tavuk oldum.
....
sımsıkı sarılmaktan akşamları yatağa yattığımda kollarım ağrıyordu. yine de ona sarılıp uyumanın onunla yaşayacağımız şeyleri hayal etmenin mutluluğuyla o yorgunluğu görmezden geliyordum. en büyük arzum onun simsiyah bir civciv olmasıydı.

ben nice hayallerle yaşarken annemin;
-" ver bakayım o battaniyeyi! leş gibi de olmuş ,elinden biraktigin yok ki."diyerek birden battaniyeyi elimden çekmesiyle ben bebeğimi düşürdüm.
size göre düşük yaptığımi düşünmem abartı olabilir ama benim o an hissettigim duygu buydu. nasıl kahroldum anlatamam.
.....
aradan çok gecmedi, daha bir hafta önce "yavruuuum! civciviiim!"diye ağıtlar yakan ben, birden yumurta katili olup çıkmıştım. yalnız hep iyi niyetimden bu cinayetler. *
ahırdan yumurta çalıp önceleri babaannemin kedisine, sonra baktım aç kedi çok. gördüğüm tüm kedilere çiğ yumurta yedirmeye başladım. tabi eksilen onca yumurta dikkatlerden kaçmadı.

dedem, ahıra hırsız dadandığı fikrikrinde ısrarcı, buna rağmen babaannem sansardan şüpheleniyor.
ben ikisini de tutuyorum...
bence ahıra sansar kılıklı bir hırsız dadandi. *

neyse ki bu vakamdan kimseler haberdar olmadan kurtuldum. kabul civcive anne olmayi başaramadım ama kedilere anne olamayacağımı kim demiş?

bu da bir nevi koruyucu annelik.*

senin çok çalışkan olman ama veli toplantısına kimsenin gelmemesi.

9-10 yaşıma kadar eşyaları telekinezi yoluyla hareket ettirebileceğim inanırdım,çok denedim bunu,salak salak bardağa falan kitlenirdim ama hiç olmadı.

dünyanın içinde yaşıyoruz zannederdim, öğretmenim portakal getirtip dünyanın yüzeyinde yaşadığımızı söylediği zaman hayal kırıklığına uğramıştım. bir de rakamların cinsiyeti vardı benim için mesela 1 erkek 2 kız 3 erkek 4 erkek gibi gibi.. herkes böyle düşünür zannederdim ama bir tek böyle benim düşündüğümü öğrenince çok üzülmüştüm....

2002 yılı benim için hayal kırıklığı idi. çocuk olmanın kendisi hayal kırıklığı, dünya kupası ile özdeşleştirdiğim ailemin boşanma suretiyle ayrılması ve babasız bir hayata başlamam. bu yüzden şimdi canım evladımdan bir dakika ayrı kalmayı sevmiyorum.
eyy yetişkinler çocuklarınız dan kendinizi veya eşinizi mahrum bırakmamak için iyi ebeveyn olun.

tek cümle: büyüyünce anlarsın.

bulutların aslında allah olmadığını öğrenişimdir

herkes ya annesiyle ya babasiyla yasar saniyodum sonra okula baslayinca oyle olmadigini ogrenmistim..

o pembe bisikleti bana alacaktınız...

babalar parası hiç bitmez sanıyordum, bitermiş...

küçükken pembe bir tavşanım olsun istemiştin hep sevgili babamı ikna etmek hiç de zor olmamışti ancak annemin hayvanlara karşı ilgisi negatif olunca bu hevesimi içimde bırakmıştı. şimdilerde iyiki olmamış diyorum çünkü evde hayvan beslemek artık bana acımasızca geliyor.

pamuk şekerin buluttan değil de dümdüz şekerden yapılması en büyük hayal kırıklığımdı net.
bir de ne kadar emek verirsek ya da iyilik yaparsak hep karşılığını alacağımızı sanıyordum.
şimdi bakınca ilk hayal kırıklığım gerçeğe daha yakınmış

7 yaşındaydım.mahalledeki çocukların aileleriyle lunaparka gidecektim. eve gidip üstümü değiştirmek istedim. biraz yavaş kaldım sanırım.herkes gitmişti.ben ve kırmızı ayakkabılarım kalakaldık.

derslerim iyi olmasına rağmen bisiklet almadılar.

kardeşim doğduğunda beni artık eskisi gibi sevmediklerini hissettirmeleri...*

top şeklinde külaha konulan dondurmanın düşmesiydi.

trt gençlik korosu ve müjdat gezen tiyatrosu seçmelerini kazanmama rağmen oralarda seks işçisi olurum diye gönderilmemek.

henüz 6 yaşındaydım. hayatın gerçeklerini bilmediğimden mutluluğun daima süreceğine inanırdım. kendimi daha o yaşlarda kandırmaya başlamışım.