değersizlik hissi

genelde birilerine çok fazla değer verilip sonunda aynı değerin görülmediği fark edildiğinde yaşanan histir.
kimseye değer vermediğinde hem kendine verdiğin değer sarsılmaz hem de değer görürsün.
sonu dark triad’a gidebilir ama sorun değil. dark triad’a sahip insanların hepsi mutlu.

şirazlı sadi ne güzel demiş : " bir çiçeğe fazla su verirsen çürür. insana gereğinden fazla değer verirsen kudurur. " yani kendimiz hak etmeyen insanlara gereğinden çok fedakarlık yapıyoruz, fazla değer veriyoruz, karşılığı umursanmamak, değersiz hissettirilme.

hissetmekten kafayı yediğim his.

kendi ayaklarım üzerinde durana kadar hissettiğim en ağır histir.

kendine yetebilen birçok insan sürekli ilgi beklemez. ama her insan ilgiyi sever. bunun sebebi değerli hissetme ihtiyacıdır. insanlar değer verdiği kişi tarafından değer gördüğünü hissetmek ister.

eğer görmezse, önce biraz kırılır, ardından sinirlenir ve kendi kendine sessizce uzaklaşır. çünkü neden değersiz hissettiren insanların yanında durup kendisini harcasın ki?

her sınav çıkışı içimi kaplayan bu his olmalı başka bir tanım bulamam buna

başınıza harika bir olay gelmiş ama anlatacak kimse olmaması gibi, tam söze başlayacakken karşınızdakinin arkasını dönüp gitmesi ve hevesinizin kursağınızda kalması gibi. kırılıp dökülüp öyle kalakalınca kimsenin görmemesi umursamaması gibi. sanki sen dünyaya kucak açıp koşmuşsun da, dünya sana sırtını dönüp “ben mi bana koş dedim” der gibi.

aşağılık kompleksi ila üstünlük kompleksi arasında gidip gelmeli dengesiz bir ruh haline yol açan his.. öldürmez ama süründürür..

ölüm gibi bir şeydir, yedi kat yerin dibine girmek istersiniz o an.

birileri veya toplum için hayatın bir noktasında değer ifade etmesi gerektiğini düşünen insan yanılgısı. oysa insani değer diye somut bir kavram yoktur. zira değer dediğimiz alınıp verilen, biri size iltifat ettiğinde veya çok para kazandığınızda artan bir şey değildir. bu nedenle sanal ortamda sevilmek ya da sosyal hayatta başarılı olmak gibi kendinizi önemli hissettiren bir takım unsurlar varsa bunlar olmasa da öneminizi değişmeyeceğini bilerek yaşayın. çünkü algılar dünyasında somut bir değer kazanamazsınız, her şey değişmeye farklılaşmaya- farklı olarak algılanmaya mahkumdur. bundan dolayı bir gün mühim olan diğer gün önemsizleşebilir. illa bir değer yaratmanız gerekiyorsa da içinden geldiği gibi yaşayabilen, özgür, iç dünyasına önem veren bireyler olarak yaratın bunu. başkaları ne der korkusuyla yaşayan kendini unutur, kendi idealleri uğruna hayatını sürdürenler ise o idealler önemli veya önemsiz olsun, yaşamaktan keyif duyar.

(bkz: tükenmişlik sendromu)

virgülden sonraki sıfır olmak gibi. işte tam da böyle hissediyorum.

aile içi olaylarda gözlemlenilir.

etrafınızdaki insanların teker teker eksildiğini görmek bu hissi yaşamanıza sebep olabilir. bu kimine bir fırsattır kimine göre de çöküştür.

uzun süredir içinde bulunduğum ruh hali.

o kadar yorgunum ki ne birşey düşünecek halim var nede daha fazla kırgınlık taşıyacak halim var. ağlamak istiyorum saatlerce ama izin vermiyorlar. gitmek istiyorum ama icimdeki şeylerden kaçabilecek miyim bilmiyorum. meşgul olmaya çalışıyorum, hızlı hızlı yürüyorum, son ses muzik dinliyorum ama icimdeki çığlıkları susturmaya gücüm yetmiyor. halden anlayan yorgunluğumu görebilen insanlara o kadar ihtiyacım varki... sevilmeye özellikle. ama değersiz hissediyorum kendimi

yani kendini değersiz olarak görmek ayrı da kimse sana değer vermiyomus gibi hissetmek leş gibi, bide bunun doğru çıkmasını anlatmıyorum bile

insanı yiyip bitiren bir his. kişinin kendisine dair inancıyla ilgili bir şey.

kendini değersiz gören insanlar herkesten aşağıda görür kendisini. sürekli eksik olduğuna inanır. olumlu taraflarını göremez. hep olumsuzluklara odaklanır. olumlu tarafları görebilse bile onun değerini düşürmeye çalışır. [bir şeyi iyi yapsa bile bunu yapamayan da ne bileyim yani gibi sözleri dilinden düşürmez]. kendisine karşı acımasız bir dil kullanır. başkasından ilgi görmek için küçüldükçe küçülür.

bu hisse sahip insanlarda iki tip davranış biçimi gözlenir. birincisi başkasının onayını almak için kendinden taviz vermeye başlar. hayır diyemez. kendi düşüncelerini rahatça ifade edemez. karşı tarafın düşüncelerine göre hareket eder. her kalıba girer. ama bunları yaparken de içinde birikir birikir ve karşısındakine karşı bilinçaltında bir düşmanlık/nefret besler. *

ikinci tipte ise aşırı özgüvenli görünerek altta yatan değersizlik hissini kapatmaya çalışır. bir yerden sonra artık kendini o kadar değersiz bulur ki kendi değersizliğini kapatmak adına başkasını değersizleştirmeye başlar.

değersiz hissetmek, temel olarak depresyon ile ilişkilidir. ancak bu duygular şizofreni, kaygı veya belirli kişilik bozukluklarında belirtiler olarak da görülebilir. çocuklarda değersizlik duygusunun güçlü olması, akran çatışmalarının, ihmalin veya istismarın göstergesi olabilir ve ciddiye alınmalıdır.

normal histir. bireysel olarak bir bakteriden daha değerli değiliz. önemli insanlar olarak bildiklerimiz ise son basamağı çıkanlar, diğer basamaklarda bizim de emeğimiz var farkında olmadan. canlılar birlikte gelişir.