değersizlik hissi

maalesef bu topraklarda dünyaya gelenlere ilk hissettirilen duygu değersizlik.bu duygunun altında karşındakini kendine bağlamaistediği yatar aynı zamanda yalnız kalma korkusu

birilerinin şöyle hissetmesine sebep olmayalım yeter.

o hissi yaşıyorsan eğer sıyrılmak kadar kolayı yok. sizi sevenlere bakın ve göz harelerinden titreşen görüntünüzü ezberleyin. ancak değersizliği sen yaşatıyorsan, kusuru da yanına alarak aynaya bakacaksın demektir.

şu çekiç bir elime geçse, görürsünüz o zaman.

gerçekten bebeleri pistten alalım. yedek oyuncuları sokun artık..hayatınıza.
her gün bu hisle yaşanılmaz ananınızın karnından bu p*çler sizi üzsün diye çıkmıyorsunuz.
hayrına mı berabersiniz arkadaşlar sevgi de bi yere kadar.
sizi sömürmelerine izin vermeyin.

daha iyisi gelene kadar beklerseniz kendinizi çok leş, özgüvensiz ve zavallı bi halde bulabilirsiniz.
hemen ayrılın.

değersiz hissettiğim her an kendi içimdeki gücü biliyor ve onu ortaya çıkardığım ve daha çok çıkaracağım zamanı düşünüyorum.
değersiz hissettiğimde kendi değerlerimde kutsanmış olduğumu biliyorum.
değersiz hissettiğimde bir yerlerde ayrılsak bile beni halen seven birinin olması
ve her ne olursa olsun sevmeye devam edecek olması beni rahatlatıyor
biliyorum ki o arada ve bu bana ailemden daha büyük bir güç sağlıyor.
her zaman aile yetişir yardıma falan ama umarım bir gün benim kuracağım aile de yetişir her zorluğumda yanıma.
hem evrende bir toz tanesiyim hem de bir damla da bütün okyanus benim.
biraz toprak biraz havayım. özüm belki toprak belki su ama havaya karıştığımı hissedebiliyorum çoğu zaman.
benim değerim insanların beni ne çok sevdiği ne az sevdiğiyle ölçülemez. verilen ruha değerim biçilmiş zaten.
ama bağ kurduğum sevse yeter.
bunu bilsem yeter.
kendime olan sözüm, saygım yeter.
aitliğimi bulduğumda tüm bu karmaşadan arınacağım.
yerim yurdum hayat ağacım. tam orada tekrar kök salacak.

değersiz hissetmek kompleksli insanların sahip olduğu bir histir. ezik olmazsanız kimse size böyle hissettirmez.

aile bireylerinizden veya değer verdiklerinizden birinin empati yoksunu, narsist olduğuna delalet eder.

hani olur ya tek başına bir sokağa girersin ama böyle ıssız karanlık, kimsecikler yok kuş uçmaz öyle bir sokak. işte değer verdiğim insanlar yanımda olmadığında o sokağa beni itip tek başına bırakmış gibi hissediyorum.

şu sıralar üzerine çalışmakta olduğum duygu durumu.

değersizlik öyle sinsi bir duygu ki, yapmak isteyip yapamadığımız, çekindiğimiz, çekindiğimiz için kendimizi utangaç sandığımız, daha da ötesi bu utangaçlığın "efendilik" olarak nitelendirildiği ve böylece aslında değersizlik duygusu yaşayan bireylere toplum nezdinde nispeten olumlu bir özellik yüklenerek pekiştirilen bir duygu.

değersizlik duygusu öyle bir şey ki, hakkın olanı isteyemezsin, sözünü keserler ses etmezsin, sana hakaret edilirken bile insanların sözünü kesemezsin.

değersizlik öyle bir duygu ki, kimi zaman kendisini kıskançlık olarak gösterir. insanların samimiyetini kıskanırsın, ben neden o kadar samimi olamıyorum dersin...

dersin dersin ve sonu gelmez. hepsi farklı bir sorun, hepsi farklı bir uyum bozuculuk. halbuki kaynağı tek.

değersizlik böyle bir şey, kusurlulukla eşdeğer.

değer dediğimz şey ne ki?
neye göre değer
kime göre
kimin gösterdiğine göre
bir insan nasıl değerli olur
veya nasıl değersiz

sonuç değersizlik bir duygu değil
bir durumdur

belki bir his.

bazen çevrenin etkisiyle bazen de kendinden nefret etme durumları yol açar buna. ikisi birlikteyse de ne hoş. sonuçta bir daha asla değer görmeyi hak eden biri olarak görmezsiniz kendinizi.

şu an iliklerime kadar bu duygu durumundayım. kimsenin seni anlamak istememesi, yapma dediğinin inatla yapılmaya devam edilmesi, ağzından çıkan her sözün yanlış anlaşılması ve kötü tarafa çekilmeye çalışılması ve en kötüsü de bunun ailenden gelmesi. ailem bile bana böyle hissettiriyorsa kim niye değer versin ki zaten? kendimi bok gibi hissettiğim anda yanımda olan kimse yoksa ben nasıl değerli biri olabilirim ki? asla değerli hissettirilmedim, hissetmedim. ama hiç bu kadar, şu anki kadar değersiz de hissetmemiştim galiba. berbat bir duygu, berbat bir öfke içimde kendime karşı. çok üzülüyorum, canım çok yanıyor.

değersizlik hissi toplumun her kesiminde yaygın olarak karşılaşılan bir durum. bu durumun neden kaynaklandığı ayrı bir yazının konusu. günümüzde tüketim alışkanlıklarımızın neredeyse tamamı aslında değersizlik duygusundan ve bu duygunun giderilmesine hizmet ediyor. ne kadar başarılı? elbette tartışılır...

bir insanın kendisine yaptığı büyük kötülüklerdendir.
yapıyoruz yapıyoruz, hepimiz yapıyoruz.
yapmayalım yapmayalım, hiçbirimiz yapmayalım.

size bunu hissetiren insan gördüğünüzde koşarak ondan uzaklaşın. koşarak uzaklaşma mevsuzu önemli bir detay ama.

kendine çok değer verenlerin hissettirdiği duygudur.

hayatın her skalasında yaşanan, bilindik, alışıldık hissiyat. zamanla koymamaya başlıyor.

aşılması zor ve ailevi kökenleri sağlam bir sorun

çok kolayca hissedebileceğiniz bir his sizi gerçekten sevdiğinizi bildiğiniz birinden bile onun için değersizmişsiniz gibi hissedebilirsiniz bir an