dış görünüşe önem vermiyorum diyen insan

başlıkta daha önce girilen entryleri okudukça kendi fikrimden ödün vererek daha ılımlı yaklaşmaya başladım konuya.

öncelikle söz konusu dış görünüş güzellik-çirkinlikse önem vermem. karşı cins için değil bu söylediklerim, kadını-erkeği fark etmez. ama giyimine, tarzına, özgüvenine, duruşuna bakıyorum evet. ama diyelim bunlar kafamda artı puanlar oluşturdu ama kızı ya da erkeği tanıdım, bi işe yaramaz, boş konuşan, ergenin teki; tüm artı puanlar silinir, eksiye döner, iletişimi keserim.

diyelim tarzı sıradan, tipi de dikkat çekici değil. ama bi şekilde tanıştık, baktım akıllı, ne dediğini bilen, düşünceleri mantıklı, kafa biri; tipi gözümde hiçbir önem teşkil etmez. arkadaşlığına bakarım.

eğer sadece dış görünüş önemli olsaydı saçı sakalı birbirine karışmış, gösterişi reddeden o antik yunan'ın stoacıları felsefecileri hiç dinlenmezdi, günümüzde hiçbirinin adını duymamış olurduk.

eğer bazılarının yaptığı gibi dış görünüş bu kadar önemli olsaydı hiç kimse gerçek sevgiyi bulamazdı. herkes kaza geçiren, yarası beresi olan sevgilisinden ayrılırdı, daha güzelini bulunca ayrılırdı. "bunun neresini sevmiş" denilen tipler var magazin dünyasında da. insanların içi seviliyor arkadaşlar. dışınızı allayıp pullasanız da içiniz güzel olmayınca hiçbir işe yaramıyor bence. en azından bence.

yalancıdır.

düpedüz yalaaaan. herkeste bir güzellik veya yakışıklılık arama içgüdüsü var.

belki de gerçekten dış görünüşe önem vermeyen insandır. ben gibi... art niyetli olmayalım.

önem vermemek değil başka şeyler kadar önem vermemek olabilir bence. her şeyin eni olmak için (en iyi en düşünceli en eşit) bahaneler türetmeye gerek yok.

olabilir belki banka hesabina önem veriyordur.(bkz: swh)

doğruluğuna asla inanmadığım cümle.
palavra palavra palavra

evrimsel süreç açısından bile önem verilen bir şeydir dış görünüş. hayvanlar aleminde bile sevimli bulunmayan yavrular ebeveynleri tarafından terk edilip türü yok olma tehlikesiyle karşılaşabiliyormuş. hayatta doğduğumuz andan itibaren mücadele ettiğimiz ve önem verdiğimiz bir kavram dış görünüş. bu sebeple önem vermeme gibi bir durum bilimsel açıdan mümkün değil ama hayatımızın merkezine de koymayacağız tabi.

romantik bir ilişki için bunu söylüyorsa yalancıdır kanımca. beğenip arzulamadığımız birinden hoşlanmamız mümkün değil.

siz istediğiniz kadar değer vermeyin. bu kültürel bir aldatmaca. hüsnü kuruntu bile değil. on binlerce yıllık evrimsel geçmişiniz buna izin vermez.

insanla karşı karşıya geldiğinizde sanıyor musunuz ki sadece o anda düşüncelerinizle karar veriyorsunuz? bir kere göz bebeklerinizden, beynimizdeki nöronlara, ellerinizdeki titremelere kadar her şey dna'nızla zaten kodlanmış.

yaratılışçıysanız orası ayrı dava. bunları yok bilin.

zenginliğine önem veriyordur.
dış görünüşe bakmayanların genelde cebe baktığını görüyorum.
koca koca morukların yanında 20lik çıtırlar... adamların bi gözü toprağa bakıyor, suratları fil kulağına dönmüş, ihtiyarlık lekeleri ellerini kaplamış, kan almaya kalksan damarı yakalayamazsın deri altında kayar durur öyle bir ihtiyarlık, ama cillop gibi hatunlar yanında. e adamın dışına bakmayanlar bunlar da efenim, cebine bakanlar.

öbür türlüsü illaki dışa baktırır. göze baktırır aşık ettirir, zeka yeteneğe bakarken bile içinin alacağı minimum bi güzellik istersin öyle miss mister yunivörs olması gerekmez.
netice olarak dış görünüşe hiç önem verdirmeyen ilişki türü, arada paranın olduğu türlerdir efenim.

pek mümkün olduğunu düşünmüyorum, dışardan hepimizin görünen bir aurası var bir kere. birbirini tanımayan iki insanı bir araya getiren her zaman dış görünüş olur. çünkü hepimiz insanları kafamızdan analiz eder bize en yakın hissettiğimizle tanışırız. eğer hepimiz kör olsaydık ve yapabileceğimiz tek şey birbirimizin sesini duymak olsaydı hepimizin dikkat edeceği şey ses tonusu olurdu. kimin sesi bize daha çekici ve güvenli geliyorsa onunla ilgilenirdik. dolayısıyla dış görünüş oldukça önemlidir.

kendisine yılın en utanmaz yalancısı oscarını vermek istediğim insandır.

doğru olan yapıdır.

aslında yüce rabbim hepimizi öyle güzel yaratmış ki her insan ufak bakım yaptığında ( erkek- kız fark etmiyor) gerçekten dış görünüm olarak harika bir hale geliyor.bahsettiğim bakım da her insanın kendi kendisine yapabileceği şeyler ( vücut yapmak, saç boyamak, makyaj yapmak, saç / sakal traşı vb.)


önemli olan düzene ve rutine sahip olmak..

gelelim asıl konuya..

bunun ötesinde bence tanrının ruh’u sonsuz kılmasının bir nedeni var..neden bedensellik dünya hayatı üzerinde son buluyor ama ruh sonsuz?

ve neden tüm duygular soyut? yani ruhani boyutta hissediliyor? aşk’ı - nefreti - hayal kırıklığını fiziksel olarak vücudumuzda görebiliyor muyuz? elimizde tutabiliyor muyuz? bu yüzden bence en değerli şeylerin ruhta, görünebilen şeylerin ise sadece bedende olup, zamanı gelince ölmesinin nedeni var.

insanları dış görünüşüne göre sevmek bence son derece yanlış bir hareket.güzelin güzeli, yakışıklının yakışıklısı var.sadece beden güzelliği avlayan insan bence hayatı boyunca mutlu olmaz.sahip olduğundan daha iyisini gördüğünde ilgisi ona kayar, onu ister.

beden zamanla çürür.güzellikte.
dış güzelliğimizin kaderini sadece tanrı çizebilir.
bugün cok güzel bir kadın/ adam bir trafik kazası geçirir tüm büyüsünü kaybedebilir ( dış görünüm ) olarak. dolayısıyla aynanın müptelası olmayın.

kaş-göz orantısına hayat bağlanmaz.
tabi ki görünüm önemli bir dereceye kadar ama.

kişilik- saygı- karakter bunlar olayın mücevheri.
hele gurur ve onur.. erdem- ilke..

duruşu olmalı insanın önce..

tamamen realist bir görüşle söylüyorum ki, biri hakkında izlenim sahibi olmak için ilk 30 saniye derler. bunun yüzde 93’ü hal ve tavırları, %7’sini ise ne söylediği oluşturur.

yani herkes ilk etapta görünüşe dikkat eder. görünüşünü beğendiği birine ilk etapta daha çok şans verir. ama dediğim gibi bu ilk etap için geçerlidir.

sonrasında ne söylediği, ne düşündüğü, hayat görüşü, alışkanlıkları, huyu, kültürü gibi faktörler devreye girer. yani artık görünüş daha az önemli görünmeye başlar.

bazıları , dış görünüşünü beğenmedikleri kişiye ikinci şansı bile vermez. böyle düşünen kişiler için, yanlarındaki kişi de bir gösteriş malzemesidir. marka bir pantolon, pahalı bir çanta gibi.

ama bir kısım insan ise karşıdakine o şansı verir. tanımaya çalışır. huyuna bakar, davranışlarına bakar. o zaman dış görünüş önemsizleşir, araya artık sevgi girmiştir.

tam olarak önemsemediğimi asla söyleyemem, güzel erkek seviyorum, istisnası olmadı, manken gibi tiplerdi bütün sevgililerim. kocalarım konusunda seçiciyim. ama vallahi billahi öyle denk geldi. ben hep başka bi taraflarını sevdim ve ek olarak yakışıklı oğlanlardı partnerlerim. yani önceliğim hiçbi zaman görüntü olmadı. bi cümleye, bi tanecik cümleye vurulduğum oldu. bi bakışa düştüğüm oldu. karaktere çekildiğim oldu. et ve kemikten ibaret değiliz ama erkeğin güzeli kadar keyif veren pek az şey var. al eve ısıra ısıra sev. öyle deli bi mahluk. canım çekti.

benim tip algım bozuk. aslında bozuk değil fakat öncelik edinemiyor yada anlamıyorum yakışıklı, güzel, çirkin benim için bir şey ifade etmiyor. zeka, fikir, iletişim kurabiliyor olmak ve kişilik benim için önemli ve çok seçiciyim neyseki yalnız olmak zoruma gitmiyor. (bkz: saz da dinliom belgesel de izliom)

iç işlerinde bağımsız, dış güçlere prim vermiyordur*

şey okumuştum bir yerde: dış görünüşe önem vermiyorum diyenler, hamamböceğini de uğurböceğini sevdiği gibi sevebiliyorlarsa tamam, konu kapanmıştır. değilse, konuşmaya lüzum bile yok.

tanım: totalde her yerde ama indirgemede hiçbir yerde olan insana türüdür. uzayda hacimce yer kaplar fakat bu bir yerçekim hilesidir. yoktur.

kendi de inanarak söylüyorsa haberi yoktur.