dış görünüşe önem vermiyorum diyen insan

yalan söylüyor.

ütopik düşünen insandır. âşık veysel'in: ''yalan dünya yârsız olmaz / ister saçı sırma gönül'' sözü daha gerçektir.

z o r t.

önem vermiyordur. dış görünüş zerre önemli değildir, kişisel bakımla dış görünüş aynı değildir. bazı başlıklara sinir oluyorum.

böyle bir insan tipi yoktur. çirkin seven vardır.

ne bileyim köpek falandamı dahil oluyor bunu söyleyince. zırva bir söz bu insana benzemeyen birisiyle birlikte olamazsınız. doğal seçilim izin vermez bir kere

yalancıdır. hoşlanılan kişinin benliğini sevebilmek için bile ilk önce dış görünüşünü sevmemiz gerekiyor.

dış görünüşe önem vermiyorum demek aslında şudur, ''lütfen sen de benim dış görünüşüme önem verme''.


bence budur.*

ya ilgi gorunce en rezil kiza sicak bakmaya basliyorum,

"kafamdaki" dis gorunuse onem verdigimi biliyorum ama biraz ilgilenildigimi hissettigimde çöpe bile meyilleniyorum farketmeden

o yuzden dis gorunuse onem versin vermesin bence cogumuz yolunu bulabilir

bence her insan dış görünüşe önem verir illaki sadece biri aşırı önem verirken öteki için dış görünüş önemlidir ama ikinci plandadır

ciddi ciddi dış görünüme önem veriyorum, içi ne kadar güzel olursa olsun, dışı çirkinse o benim için çirkindir. bunu diye has yalan söylüyordur.

ilk gördüğümde içimden "bu tip ne böyle laaan" deyip de sonrasında tanıdıkça dibim düşen kadınlar oldu. aynı şekilde ilk görüşte büyülenip sonradan tanıyınca "benden ırak olsun" dediklerim de oldu.
ilk izlenim önemlidir elbet, ama her şey değildir.
kısacası görünüşle beni kendilerine çekebilirler belki ama dahası yoksa orada tutamazlar.

lisedeyken tamamen dış görünüşe göre yargılardim herkesi.hatta utanarak söylüyorum beni beğendiğini söyleyenleri eğer beğenmemişsem tersledigimde çok oldu.sonra allah belami verdi işte.cok yakışıklı olan biriyle sevgili oldum. başta her şey çok güzeldi ama sonra adam narsist ruh hastasinin teki çıktı.onceden çok özgüvenli birisiyken, ondan habersiz çorap alamiyacak hale gelmiştim.cunku korkuyordum.her kavgada haklı olsam bile ben özür diliyordum hatta istediği olmadığında fiziksel mudaheleye bile ugruyordum.cok şükür kurtuldum o ruh hastasından.artik tovbeliyim dış görünüşe bakmaya.insan olsun yeter.

bakın, tatlı yalan güzeldir ve yalan söylemek minik de olsa yetenek ister.
ama bana gelip "dış görünüşe önem vermiyorum" diyen insan yalan söylemiyordur.
o artık yalanı s*çmaktır.
yuh.

bunu çok kere duymuşumdur kadınlardan ama beni görmeleriyle sohbetin nitrojen tankına düşmüş gibi anında soğuması bir oluyor genelde. öncesinde kullanılan o sevgi sözcükleri, büyük vaadler, iddialı söylemler hepsi yok hükmüne geçiyor bir anda. hem kırmayayım hem de uzaklaşabileyim tavrını hissetmem çok uzun sürmüyor zaten ve beğenilmemenin verdiği burukluk ve çirkin olmanın özgüveniyle karşımdakine vicdanen rahatlama sağlayabileceği bahaneyi veriyorum. zaten canım sıkılmış bir de onun vicdan mastürbasyonunu çekemem açıkçası. pislik gibi davranmışlığım bile vardır sırf vicdan yapmayı bir an önce bırakabilsin diye.

kendi dış görünüşüme önem vermem kendime olan saygımdandır.
karşımdakinin görünüşü de kendisiyle alakalıdır..
sadece buna önem vermekse ön yargıdır.güzellik göreceli giyimse maddeseldir.
güzel/yakışıklı olmayıp hatta üstü başı düzgün olmayan ama sohbetinden tavırlarından çok haz aldığım hatta iyiki dediğim insanlar oldu hayatımda bu sebepledirki (benim için) önemi olmayan birşeydir.

kesin çirkindir diyeceklere not: tabiri caizse hoş denecek kadar giderim var;))

yalandır ruhlar aleminde yaşamıyoruz

...diyen insan yalan söylüyordur.

ambalaj her şey midir?

reklamcılık sektörüne yani "satılma amacıyla hazırlanmış" materyaller için ambalaj içeriğinden neredeyse çok daha mühim olacak şekilde tasarlanır. insan için de buna benzer bir yorum yaptığımız zaman insanı, reklamcılık sektörünün bir ürünü olarak değerlendirmiş oluyoruz. bu ise insanın varoluş formatına uygun bir tanım değil. bu yüzden insanların dış görünümlerine göre kategorize edilmeleri fazlasıyla ilkel olan kast anlayışının reklamcılık sektörünün bir ürünü olarak ele alınan insanın modernize edilerek yutturulduğu bilmem kaçıncı ısıtma olan ve tam da bu yüzden bünyeyi zehirleyen bir yaklaşımdan ne ötesi ne de berisidir.
bu izahım şu anlamı destekler nitelikte değildir: dış temizlik, uyum, düzenlilik etc. gibi temel ve evrensel düzeydeki gerekliliklerin de dikkate alınmaması gerektiği.
bilâkis insan verilerle çalışan enteresan düzeyde gelişim ve değişim hızındaki bir makineye sahip, beyin. dış görünüm, bazı kaynaklara göre ilk iletişimde %80 etki düzeyi sunan veri kapasitesine sahiptir. bu tespit, karşımızdaki kişilerde uyandırmak istediğimiz izlenimin özellikle yüzeysel etkileşimlerde iç dünyamızdan daha çok dış dünyamızın etki düzeyinin önemini ortaya koyuyor.
buradan farklı bir değerlendirmeye de varabiliriz. yüzeysel iletişimlerde dış görünüm yüzdesi yüksek derinleşmiş iletişimlerde ise düşüktür (genelleme).
birçoğumuzun deneyimlediğini varsayıyorum: estetik algımıza pek hitap eden bir dış görünümü olmasa da belli nedenlerden dolayı uzun nitelikli iletişimler kurduğumuz kimseler bizim için fazlasıyla güzel ve dokunulmazlaşıyor.
çünkü insan matematiği bulanıktır. aynı anda aynı probleme birbirinin zıttı iki çözüm dahi sunabilir.

ezcümle, göreli tanım: dış görünüm önemlidir ama her şey değildir. dış görünümün değerlendirme kriterleri de kişilerin beklentilerine göre değişebilir. temel ve evrensel dış görünüm ilkelerini benimsemek ve hassasiyet göstermek bir toplumun parçası olarak varlığını devam ettirmeyi dileyen herkesin sorumluluğudur. fakat aynı şekilde toplumun biricik parçası olan bireyden bunun çok daha ötesine gitmesini istememek de toplumun sorumluluğudur. çünkü biricilik, eşsizlik kadar güzel ve estetik olan başka hiçbir şey de yoktur, en azından üretilen.

esenlikler...

doğru söyleyen insandır, kesin yalandır diyerek insanlara suç atmayın lütfen. herkesin kriterleri çok farklı.
günlük hayatta tanıştığım zaman gerçekten dış görünüşe önem vermiyorum, ama internetten tanışınca durum başka oluyor.
günlük hayatta tanıdıkça bambaşka faktörler işin içine giriyor. bakışlar, yapılan sohbetler, birlikte ortak çevrelere girmek vs. çok önemli oluyor. bugüne kadar hoşlandığım hiç kimse çok çok yakışıklı değildi*, hatta en çok hoşlandığım insan benden 1-2 cm kısa bir erkekti ama ben çok beğeniyordum, aurası etkilemişti beni. ve kendisinden nefret etmeme sebep olan kişi de aralarında en yakışıklı olanıydı, beş para etmez ruhunu kapatamadı yakışıklı çehresi.
şimdi gelelim internetten tanışmaya, aşırı sahte oluyor bu. bugüne kadar tanıştığım hiç kimseyi beğenmedim. resimler çekici gelmiyor, herkesi çirkin buluyorum. o yüzden internetten kimse ile duygusal bir şeyler yaşamıyorum.