dişleri sıkmak

çok üzgün ya da çok stresli olduğum zamanlar geceleri istemsizce yaptığım. sabah kalkarsın dişlerin sızlar, başın ağrır, sanki tüm gece taş dişlemişsin gibi bir his olur ağzında. uzun zamandır yapmıyorum. çaresi ne doktor, e botoks. çare mutlu yaşamak.

ortada hiçbir şey yok öylece oturuyorum ve fark ettim ki dişlerimi sıkıyorum. sebep? yok. sonuç? ağrıyan dişler. hayır yani ne alaka arkadaşım niye dişlerini sıkıyorsun da diyemezler çünkü ben fark etmiyorum dışarıdan mı fark edecekler? kötü olay kısacası. düşman başına aman aman.

iki yıldır başımın ağrımasına sebep olan şey. hayır bir de sıktıkça daha da sıkıyorsun çünkü kaslar artık alışıyor. sabah bi kalkıyorsun ağzını açıyorsun çenen ağrımış. tam konsantre bir şeye odaklanıyorsun bir bakmışsın kenetlenmişler. tamam zaten sizi ayırmaya çalışan yok zaten de ne bileyim fazla sanki hımm?
çiğneme kasına botoks* baya rahatlatıyormuş ama. şöyle yaza doğru bi botoksumuz yok mu fkskdfjsjf

bir dönem çok yapardım. 6 7 sene önceydi. o kadar dişlerimi sıkıyordum ki çenem kilitleniyordu. çatalı ağzıma zor sokuyordum. şu an bu tanımı yazarken çenem hiç olmadığı kadar mutlu. dişlerim de öyle. herkes bir gün bu illetten kurtulur umarım.

başlığı görünce yapmayı on saniye bıraktım.

(bkz: bruksizm)

stresten kaynaklı bir durum genellikle. gün içinde fark etmeden devamlı yaptığım eylem. soğuk havalarda da aslında üşümüyor olsam da dişlerimi sıkmaya başlıyorum. bedenim istemsizce kasılıyor, dişlerim de bundan nasibini alıyor işte.

çok muzdaribim bundan. bazen uyandığımda çenem kitlenmiş gibi oluyor, ağzımı açıp kapatırken kıt kıt sesler falan geliyor. sonrasında baş ağrısı da ben eksik kaldım diyerek ortalığı şenlendiriyor tabi. hiçbir uzmandan yardım almadım ama botoks yapıldığını duymuştum, o da sürekli tekrarlamak gerektiği için mantıklı gelmedi. hapı falan olsa yutsak geçse keşke, bilim insanları bunu acilen geliştirin lütfen.