diyelim ki o bunu okumayacak

seninle yaşadığım herşeyden çok pişmanım.

seninle yaşayamadığım herşeyden çok pişmanım.

en ufak bir ihtimal dahi olsa zaten yazmazdım büyük ihtimalle. boyumdan büyük egom zaten yazdırmazdı. zaten en büyük engel belki de buydu... neyse ki yarın uyandığımda sığınabileceğim ve bence gayet geçerli bahanelerim var, olmayan düşünsün...
sahi senin bahanen neydi? ben olmadığım kesin de... düşünüp düşünüp bulamıyor oluşumu zekama değil de, sana bağlıyorum... hoş, sana bağladığım ne varsa çözüldü ya, neyse...

sildin mi kokumu teninden?
sildin mi parmak izlerimi bedeninden?

bu yazı bir pul istemez sevgilim. bu cuma gecesi hissettiğim her şeyin , bir ana fikir istemediği gibi.
keşif atlaslarında ikimizi işaretlemeye kalkıştığım bu cuma gecesinde, bildiğim tüm gemicileri konuk ettim sana yazdığım bu yazıya. istedim ki bağlayabilsinler inceldiği yerden kopmasına izin verdiğim onca şeyi. amacım; en çözülmez düğümde buluşmaktı seninle. sonbaharın en inatçı yaprağıyla dalı gibi.

şimdi uzaktasın
yaşıyorsun kendi şehrini
surlarında boşuna bekleme geceni
bir pazar sabahı şehrine geleceğim sevgilim
gözlerimle kurşuna dizebilmek için seni...

sana hala sevgilim dememi yadırgıyor musun sevgilim?

verilecek bir cevabın yok çünkü okumayacağını, beni terk etme mecburiyetini bildiğim gibi biliyorum...

peki utanıyor musun hiç sevgilim? bence utanmalısın...
terk edip giderken beni, hiç değilse yatağıma bir köpeğe zehirli et atar gibi attığın kirletilmiş bedeninden utanmalısın! ben büyük bir suçmuşçasına yüzüme vurduğun şairliğimi çoktan unuttum! sen hiç değilse terk edip giderken beni, yalnızlıktan kanayan kulaklarıma merhem diye sürdüğün o yalan aşk sözlerinden utanmalısın!

utanmalısın aldığın nefesten, utanmalısın içtiğin sudan, üzerimize görünmez bir parmaklık gibi örtülen gökyüzünden! utanmalısın beni öpüşünden, utanmalısın yatağıma girişinden!

utanmalısın her şeyden ve herkesten... çünkü ben hala utanıyorum bunları yazarken...

santa okumaz mesela
ama yani acaba?
santacım, dalga geçmiyorum
okuyorsan işaret verebilirsin.
istediğim bir çok şey var çünkü.
sen beni bulursun.

teoman söylemiş ne söylenecekse...

okur gibi yapar,okumamazlıktan gelir.

aynı şeyleri hissettik mi?

yüzüne söylenemeyenin arkasından söylendiğidir.

''çok sevmiştim seni.''

bazen çok zor birisin. hem en yakınımsın hem de en uzağım. sevinçlerimi sana sarılarak yaşamak istiyorum. ama bazen en çok ağlatan da sensin.

seni merak ediyorum iyi misin, keyfin yerinde mi, haber alamamak ne kadar acı.

gördüğümde gerçek mânâda burnumu sızlatan başlık. ihtimali dahî yok zaten ama adet yerini bulsun, değil mi?
bir insanda dikkat ettiğim en önemli şeyler o insanın saf kalbi ve karakterinin güzelliğidir. hemen hemen her çeşit tanıdığım ve arkadaşım var, insanları az çok tanıyabiliyorum fakat yine de başlangıçta çoğu insanın iyi olduğunu düşünüp sonrasında hayal kırıklığına uğramak gibi bir huyum var maalesef. hele de kendi hâlimde takılırken, hiç kimseyle iletişim kurmazken biri benimle farklı zamanlarda muhatap olursa arkadaş edinmeyi seven biri olarak duruma göre mutlu olabiliyorum, sonra da bakıyorum ki bir şeyler düşündüğüm gibi değil ve yine hayal kırıklığı kaçınılmaz son.. üzücü bir durum arkadaşlar, iyi niyetli ve güzel kalpli insanlara öyle hasret kaldık ki..

özledim.

*
“yarın farklıdır bugünden,
adı değişir hiç olmazsa.
kara bir suyu
geçiyoruz şimdilerde
basarak yosunlu taşlara.
sen bugünden yarına
birazcık umut sakla.”

metin altıok

keşke benim olsan.

"gözlerin sabahın sekizinde bana açık
ne günah işlediysek yarı yarıya"
*

feriştahını.

okursa hatırım kalır.

okudukları yetmeyene... neyler ki okumadıkları..!

gelirsen ekime, gelmezsen...

acilen sevişmemiz gerekiyor.

gönlüm hep seni arıyor,
neredesin sen?