diyelim ki o bunu okumayacak

allah belasını versin. ezik ruhlu, soytarı.

böyle kaliteli bir uygulamadan haberi bile yoktur. vizyonsuz köpek.

kırıldıysam özür dilerim..
her şey olacağına varır deyip evin yolunu bulamadım.

okumaz ama okumasıyla okumamasının arasında fark olmaz ki düşüncelerimi duygularımı umursamayan insan bunları okuduktan sonra mı umursayacak?

iyi ol.

"aşk olmamalı aramızda, yoksa ikimiz de yanarız. birimizin aklı selim kalması lazım." dediğinde ben yanmıştım çoktan. "aşk yok zaten aramızda, olmayacak da." dediğimde yandığımı neden görmedin? beni neden görmedin? küllerimi de mi görmedin?

öncelikle merhaba. kardeşim ben tam bir malım neden pişman olacağımı söylemiyorsun. buradan ilk başta sevmediğim ama sonradan sevdiğim özlediğim eski sevgilime sesleniyorum. bana biraz daha kibar davransan ölür müydün yani. nolurdu ara yerine arar mısın deseydin. resmen bu sebepten ayrıldık nasıl mal insanlarız biz ya. bir gün bir yerler de karşılaşırsak güzelce gülümseyeceğim sana söz .hep istemiştin de utandığımdan yapamamıştım

*

seni unutamıyorum ve bu yüzden kendimden nefret ediyorum.

yaklaşık yarım saat önce biri bana, senin seslendiğin gibi seslendi. şaşırdım okuyunca. ilk önce tuhaf geldi. sonra kelimeyi sesli sesli kendi kendime söylemeye başladım.

bi sürü hitap şeklinin arasından onu seçmişti.

biliyorum ve inanıyorum, tesadüf diye bir şey yok. her şey bir yankı. başka bir dile düşüp de bana ulaşan senin sesinin yankısıydı o zaman.

ama yine de girip bakmadım. geri döndün mü, bi şey yazdın mı diye. bugün de bakmadım..
..
“balım”

senden sonra beden sagligim bozuldu. ruh sagligim iyi denemezdi ama hepten gitti. toparlamaya calisiyorum kendimi. kendimle mucadele ediyorum, dusuncelerimle, icimdeki senle.. o kadar cok yoruldumki. dusuncelerimden dahi yorgunluk akiyor. umarim butun bunlar duzeldigi zaman gelmezsin. her eski sevgili gibi...

seni bazen korkuttuğumu biliyorum. adamın biri beni böyle sevse çok korkardım sanırım. ama hani dedin ya "geçen sene olsaydı bu tavrın, çok korkardım. ama artık korkmuyorum" diye. korkma diyemedim. hiçbir şey diyemedim. ben kendimden korkuyorum, sana nasılsa bir şey yapmam ama kendime yapacaklarımdan korkuyorum. bu 'patolojik' dedin, evet bu patolojik. bu hiç normal değil. kimse kimseyi böyle bu kadar sevmemeli. ama ne yapayım? ben seni ümit yaşar oğuzcan, nazım hikmet, cemal süreya, attilâ ilhan ile tanıdım. e hâliyle onların şiirlerinde anlattıkları o saf, o hesapsız kitapsız aşklarıyla sevecektim. öyle de yaptım. strateji gütmeden, 'kaçırmayalım şimdi adamı', 'kaçan kovalanır, bu kadar teslim olmamak lazım' demeden öyle dümdüz, öyle çırılçıplak sevdim. artık sensin ne varsa, bu saatten sonra kabulümsün, senden vazgeçebilemem.

yazıp yazıp siliyorum hep asla gönderemiyorum yazdıklarımı.
yemin ederim inat değil bu ya da 'peşimden koşsun ya' tavrı değil. bin tane ihtimal geçiyor kafamdan biri de olumlu değil. vazgeçtiysen anlarım derdim şimdi de öyle diyorum "vazgeçti belki. dur yerinde, bırak artık."
bunca zaman geçti aradan, anladım artık ben yokum. sana bunları söyleyemiyorum sadece buraya yazabilirim.
çok mutlu ol, çok iyi ol ömrün boyunca.

düşün ki o bu yollardan zaten geçmez
o bu çeşmeden su içmez
bu kuşu görmemiştir
bu dağa hiç bakmamıştır diye geçen bir ömür sermayesi
kandırılan aynalar
geçmeyen kırıklıklar
nerede "olmaz" dedimse,
sakladım seni oraya...

yaz dedi gitti
ben yazmadım
o da okumadı

rüyalarımdaki bilmece , hayatım ve yazgim.  arayış, karanlık ve damlaların gölcüğe düşüş sesi. o kırılgan sessizlik. gökyüzü ve yağmurun koyulastirdigi gri eski binalar. rüyalarim cok karmaşık.  patika yollar, eski dostlar, planlar, toplanan valizler, saldıran köpekler, onları öldürüşüm, kitap aralıkları, kaybedilen bir arkadaş dirisi. birinin ellerinizden bile bile kaydığını hissedersiniz ya. sizden gittiğini. karanlık bir donemecin sonunda bir yabancıya dönüşür. belki de bu yuzden insan sözcükleri icinde saklamamalı. sonra onların ağırlığı altında eziliyor çünkü. hep bir çaba, hep bir yere varamama. endişe, kaygı, yorgunluk. ve o sevdiginiz birinin sıradan biri oluşu. kalp atislarinizin normalleşmesi ve gögsunuzden kalkıp giden isyan gemisi.
bekleyiş, neyi bekleyiş, rüyaların gerceklesmesini mi? yürüdüğüm bütün yolları tekrar yürüsem, her sey düzelecek mi?
seninle ben iki kutbuyuz dünyanın. birbirine benzer gibi görünen. soğuğuz, buzlar var içimizde, balıklar. enlemler var oysa aramızda. oyle yavas gecerken zaman sen gündüzken, ben hep geceyim aslinda. ışte bu yüzden ne beraber olabilirim seninle, ne de sesini susturabilirim beynimde. sen rüyalarımda  dokunabildigim bir hayaletsin sadece. ah , biz birbirimizi hic taniyabildik mi? kavgalarımız vardi, amma esasli kavgalardi ikimiz de kendi davamizin savaşçısıydık. birbirimize duygularla vuruyorduk, buydu kötü olan. ve aklimda son bakismamiz kaldi. şimdi artik o kadar yabancisin ki. sadece rüyalarımda kalabildi bir parcan. o parçani oraya sakladım. ne sen ne de ben dokunamayız ona. ben sen yokken bile sana şiir okuyordum. ama simdi kendime bile okumuyorum. ben değiştim. sen değiştin. ama orda ruyalarimda, cok mutluyuz. cunku hala cok masumuz.

beni çok yanlış anladın..

gündüzleri it gibi çalışıyorum. akşamları da. eve geldiğim zaman seni düşünmeye fırsat bulamıyorum. yani bir süredir öyle.

beni bırakıp gittiğin sabah saat 5'te ağlamıştım hıçkıra hıçkıra. işte en son o zaman düşünmüştüm seni. her şeyini en son o sabah düşünmüştüm. sonra bugün bir şey oldu. o günden sonra ilk kez donuk yüreğimde bir şeyler hissettim.

fatma'ydı bugünkü genç kızın adı. ağır psikiyatrik sorunları vardı, engelli yazıyordu kağıdında. ailesi bırakmış onu, sosyal hizmetlere bağlı bir kurumda yaşıyor. çok ağrım var, yardım edecek misin bana dedi. deneyeceğim dedim.

tedavisi bitince gözlerimin içine baktı. gülümsedim ben de ona bakıp. sana yemin edebilirim bana bugüne kadar kimsenin böyle gülümsemediğine. hatta kimsenin kimseye böyle gülümsemediğine yemin edebilirim.

aman allahım! içim sızım sızım sızladı. o sızı sürüyor işte saatlerdir. o sızı bana seni hatırlattı. eve geldim, seni düşündüm... fatma'yı düşündüm... yaramı düşündüm. senden hiçbir zaman hiçbir şey istemediğimi en iyi sen biliyorsun. ama şu an tek bir isteğim var. allah'ın aşkına artık aklıma gelme.

ben mi sana ihanet ettim sen mi bana hangisi ? ona derken o kim ?

sen bana ne cektirdiginin farkında mısın senin yüzünden iyice dengemi kaybettim.o kişinin bile sen olduğunu biliyorum ama bir gün bulusursak acaba başkası mı cikicak diye tedirginim.kafami allak bullak ettin.

biz seninle çok güzel oluruz aslında.