dünya klasikleri

klasikler bizi bizden daha iyi anlarlar. klasikler toplumu, dünyayı, hayatı anlamlı hâle getirirler. klasik demek kültür demektir, medeniyet demektir. insanlık tarihinin icat ettiği en iyi eğitim şekli çocuklara okullarda klasikleri okutmaktır. başka hiçbir şey yapmaları gerekmez.

klasik, eskimeyen eskidir. klasik, şarap gibidir. iyi bir şarap zaten klasiktir. yaş olarak eski ama değer olarak eski olmayandır. klasikler aslında hiçbir şeyin değişmediği konusunda bizi ikna ederler. hâlâ antigone'nin, hamlet'in çağında yaşıyormuşuz hissine sokarlar bizi. tarihsel varlıklar olduğumuz gerçeğini unutturmadan, insan doğası diye bir şeyin mümkün olduğunu ima ederler. on dört yaşında bir çocuğa, ailesinin ablasını öldürtmesine ise klasik diyemeyiz. o artık kelimenin tam anlamıyla eskidir, eskide kalması gerekendir. yani her geçmişe ait olan iyi değildir. kaliteli toplumlar bu ayrımı daha iyi yaparlar. bu ayrımı daha iyi yaptıkları için daha kaliteli toplum olurlar.

klasik, baba gibidir. bir marksist'in marx'la olan ilişkisi, bir hıristiyan'ın isa'yla olan ilişkisi, bir müslümanın kur'an-ı kerim'le olan ilişkisi tıpkı buna benzer. yüzleşme, hesaplaşma, yerine koyamama, ikame etme zordur. ama başka türlüsü de yoktur!

sebebi dracula'nın ilk korku romanlarından biri olmasıdır. klasik bir üslupla yazılmıştır. dönemin burjuva alışkanlıklarını barındırır. karakterleri de sınıfsal olarak bu tanıma uyarlar. diğer yandan biçimsel olarak modern edebiyatın ilk örneklerindendir. bazı sıkıntıları olsa da modern roman tanımına uyan güçlü 18.yy eserlerinden biridir. hafife almamak gerek. frankenstein da bu şekilde küçük görülür ancak varoluşa dair çok ciddi felsefi sorgulamalar barındırır. bu tür kitapların klasik olması tesadüf değildir. sebebi neydi ki bakınızına binaen.