düşün ki o bunu okumuyor

çok sinirliyim sana ama sen kavga edecek kadar bile değerli değilsin.

düşün ki ben bunu yazmadım.

o kim

ben vazgeçtim istediğin gibi özgürsün artık.

okumuyorsa niye yazıyoruz dedirten başlıktır.

artık senden umudu kestim ben ertelenmeyecek kadar güzel akıllı ve değerliyim, üşengeç ve sünepe birini hayatımda istemiyorum

ayıp ediyorsun dostum ama kötü gününde beni aradığında bu günleri unutup seni affedecegimi bildiğim için bende kendime ayıp ediyorum bir yerde. enayiliğime doyamadım.

küfür etmek serbest mi?

hayatımda erkek görmek istiyorum git kendini besliyecek birini bul.

seni allah alsın okuyorsanda bıktım senden boş beleş velet.
ne isyana geldim ya

"oku..." yaratan rabbinin ismi ile oku. o insanı sulak bir topraktan yarattı. o yüce ve kerem sahibidir.

okumanın huzursuzluğu dolasın.

seni seviyorum bundan eminim henüz söylemeye cesaretim yok ve eminim bunu zaten okumuyor olacaksın.

ben senin yerinde olsam bana aşık olurdum be..

üzgünüm. ama sadece üzgünüm demekle yetinebiliyorum, mesela ağlamıyorum senin için, çıldırmıyorum deli gibi veyahut zarar vermiyorum kendime. bitmiş diyorlar bizim için. oysaki her zerremle hiçbir şeyin bitmeyeceğine inanmışken her zerremi yaktığımı hiçbir zaman fark etmemiştim. bugün son bir kez senin için konuştum kendimle. defalarca küfrettim varlığına, sonra üzülüp özür diledim senin için kendimden. sahi, nasıl oldu her şey birdenbire çok güzelken? daha birkaç gün öncesinde birkaç yıl sonramızı düşlemiyor muyduk biz? yalan mıydı yoksa, ya da aslında bir başkasıyla düşlediklerini benimle diyalog hâline mi getirmiştin? senden nefret etmemek için seninle yaşadıklarımdan, yaptıklarımdan nefret ettim. çünkü bilirdim, nefret ettiğin için yaşarsın ve nefret ettiğinle de ölürsün. başta insanları sevmedim, mavilerden nefret ettim seni hatırlatıyor diye. herkese acıdım senin acımasızlığından nefret edebilmek için, zaten bilirsin bu huyunu da sevmezdim. sadece sen olduğun için kabullenirdim. herkesi düşündüm senin düşünmediğin kadar. neyi sevdiysen nefret edebilmek için hep tam tersini yaptım. yaptım, yaptım. sonra bir gün seni yavaş yavaş unuttuğumu fark ettim. ismin soluklaştı hatıramda, kimi unuttum ben dedim. ismin geldi anılarımızla gözümün önüne. kokun gitti ilk önce, sonra bakışların. sözlerin, ve yavaş yavaş anılarımız. unutuyorum seni. ileride gülerek hatırlayacağım bu anılarda ağlıyorum. vazgeçiyorum artık çünkü uğraştıkça kararıyorsun. ben de senin gibi olmak istemiyorum. istediğin gibi kal artık, nasıl istiyorsan öyle kal. ama "herkesin iyi olmasını istediğimi" bilirsin ya, işte sen de güzel kal.

sayın iz seni manyakça seviyorum. yani öyle böyle değil. bu çok başka. sen bunu okuma korkarsın annecim. çünkü seni ıssırasım geliyo felan arada. bazende kafana vurasım geliyo. ama napim çok seviyorum. hepsi aşktan. ilk aşkım bir tanem nur tanem can parem. sende beni sev olur mu.

kimsenin yüzünde ben sevmem.
ama senin şu dudaklarının üstünde olan yakışıyo.

evet bugün sana yazdım.
yarın başkasına yazarım muhtemelen bay.

her gün konuşurken nasıl bir günde yabancı oldun bana? sana zaten kızmıyorum ;sevdiğim değer verdiğim sen değildin, ama o çok sevip güvendiğim kıyamadığım çocuk nasıl gelmedi bana? neden özlemedi beni? nasıl bu kadar çabuk doldu yerim ?

sana daha önce bu kadar duygusal olmaktan nefret ettiğimi hiç söylemiş miydim? saçma sapan bir şey bence duygu denilen şey. her duygu bir bağımlılık desek mesela kurtarabilirim belki kendimi. bak mesela böyle başlıklara yazarken çok utanıyorum. buna rağmen yazıyorum. aslında bir kağıda yazıp yakabilirim. yakamam. hemen evdekiler koşup geliyor ne yanıyor diye.
not defterine yazabilirim telefonun. ya da taslak olarak kaydedip silebilirim.
ama yapmıyorum neden? çünkü "herkes okusun, vay be bak neler çekiyor desin" istiyorum. ne çekiyorsun ki diye soruyorum sonra kendime.
dur dur şimdi kendimle kavga etmeye başlarım. sana söyleyeceklerim kalır.
kaç satır yazdım. kaç sayfa yazdım bu sözlüğe acaba şu zamana dek?
ne işe yaradı?
içimi de dökemiyorum o kadar gerizekalıyım.
anonimsin sen yahu. döksene.
dökmem.
çarşaf oldu yine. işe yarar bir şeyler diyecektim diyemedim.
heh.
ben seni hep duymak, hep anlamak istiyorum.
duyamıyorum.
bir zamanlar çok anlamak istemiştim seni, keşke bir şey yapabilsem, elini tutsam da geçecek diyebilsem demiştim.
demek fiili iki defa yazıldı.
çeken neydi bilmiyorum. belki de her pokla kendim mücadele ettiğimden, sen öyle olma istedim.
sonra olaylar olaylar. ben cidden böyle yazılar yazınca çok utanıyorum.
ben yatıyorum. sabah iş var.
her şey daha iyi olsun, biz daha iyi olalım diye ne gerekiyorsa yapacağım.
psikolog ve tarotlar. ve diğerleri.
iyi geceler.