düşün ki o bunu okumuyor

sığınak başlıklardan. ararken buldum.

şuraya iliştireyim:

şu sıcak havalarda hasta oldum. anca benden beklenir. neyse.. gözlerim ağrıyor. uyuyamıyorum.boğazımdaki bu kaşıntı beni deli ediyor. istediğin şeyler çok garip geliyor.gerçekten tanıyorsan beni biliyorsun bir gün son bulacak. boktan bir kurguyu tekerrür edip duruyoruz. hislerimi kaybediyorum günden güne. mandal olsam daha fazla ivme alırım hayattan.

yaşam enejim senin sayende düşmüştü bir de teselli verdim diyorsun bu neyin tesellisi gerçektem biraz vicdanın yok mu senin biraz.

her şey farklı olabilirdi aptal

çok sinirliyim sana ama sen kavga edecek kadar bile değerli değilsin.

düşün ki ben bunu yazmadım.

o kim

ben vazgeçtim istediğin gibi özgürsün artık.

okumuyorsa niye yazıyoruz dedirten başlıktır.

artık senden umudu kestim ben ertelenmeyecek kadar güzel akıllı ve değerliyim, üşengeç ve sünepe birini hayatımda istemiyorum

ayıp ediyorsun dostum ama kötü gününde beni aradığında bu günleri unutup seni affedecegimi bildiğim için bende kendime ayıp ediyorum bir yerde. enayiliğime doyamadım.

küfür etmek serbest mi?

hayatımda erkek görmek istiyorum git kendini besliyecek birini bul.

seni allah alsın okuyorsanda bıktım senden boş beleş velet.
ne isyana geldim ya

"oku..." yaratan rabbinin ismi ile oku. o insanı sulak bir topraktan yarattı. o yüce ve kerem sahibidir.

okumanın huzursuzluğu dolasın.

seni seviyorum bundan eminim henüz söylemeye cesaretim yok ve eminim bunu zaten okumuyor olacaksın.

ben senin yerinde olsam bana aşık olurdum be..

üzgünüm. ama sadece üzgünüm demekle yetinebiliyorum, mesela ağlamıyorum senin için, çıldırmıyorum deli gibi veyahut zarar vermiyorum kendime. bitmiş diyorlar bizim için. oysaki her zerremle hiçbir şeyin bitmeyeceğine inanmışken her zerremi yaktığımı hiçbir zaman fark etmemiştim. bugün son bir kez senin için konuştum kendimle. defalarca küfrettim varlığına, sonra üzülüp özür diledim senin için kendimden. sahi, nasıl oldu her şey birdenbire çok güzelken? daha birkaç gün öncesinde birkaç yıl sonramızı düşlemiyor muyduk biz? yalan mıydı yoksa, ya da aslında bir başkasıyla düşlediklerini benimle diyalog hâline mi getirmiştin? senden nefret etmemek için seninle yaşadıklarımdan, yaptıklarımdan nefret ettim. çünkü bilirdim, nefret ettiğin için yaşarsın ve nefret ettiğinle de ölürsün. başta insanları sevmedim, mavilerden nefret ettim seni hatırlatıyor diye. herkese acıdım senin acımasızlığından nefret edebilmek için, zaten bilirsin bu huyunu da sevmezdim. sadece sen olduğun için kabullenirdim. herkesi düşündüm senin düşünmediğin kadar. neyi sevdiysen nefret edebilmek için hep tam tersini yaptım. yaptım, yaptım. sonra bir gün seni yavaş yavaş unuttuğumu fark ettim. ismin soluklaştı hatıramda, kimi unuttum ben dedim. ismin geldi anılarımızla gözümün önüne. kokun gitti ilk önce, sonra bakışların. sözlerin, ve yavaş yavaş anılarımız. unutuyorum seni. ileride gülerek hatırlayacağım bu anılarda ağlıyorum. vazgeçiyorum artık çünkü uğraştıkça kararıyorsun. ben de senin gibi olmak istemiyorum. istediğin gibi kal artık, nasıl istiyorsan öyle kal. ama "herkesin iyi olmasını istediğimi" bilirsin ya, işte sen de güzel kal.

sayın iz seni manyakça seviyorum. yani öyle böyle değil. bu çok başka. sen bunu okuma korkarsın annecim. çünkü seni ıssırasım geliyo felan arada. bazende kafana vurasım geliyo. ama napim çok seviyorum. hepsi aşktan. ilk aşkım bir tanem nur tanem can parem. sende beni sev olur mu.