düşün ki o bunu okumuyor

(bkz: okusa ne değişiyor ki okumadığında değişsin)

o okumuyorsa ben niye yazıyorum alüminyum. ama okumaması da iyi bir şey.
sesini dahi duymak istemiyorum.

an itibarıyla, okyanus ortasındaki bir adada, hindistan cevizi ağaçlarına bağlı bir hamağa uzanıp başın göğsümde saçlarını okşarken vivaldi eşliğinde o güzel sesinle bana hikâyeler anlattığını hayal ediyorum. saçlarının o enfes kokusunu içime çekiyorum ve burnuna minik bir öpücük konduruyorum.
o melekleri andıran güzel sesini saatlerce dinleyebilirim. sen benim için bir masal kahramanısın. sana olan aşkım da bitmeyen bir masal.

hayat kısa, beklemiyorum seni. hayalin senden daha güzel çünkü. hayalin içinde hayal kırıklığı yok, utanma yok, çekinme yok.

hayatıma birileri girse de bir daha 20'li yaşlardaki gibi çıkarsız, hesapsız sevilmeceğimin farkındayım. bu farkındalık ve kabulleniş o kadar acı ki. ömür boyu içimde hep yalnız kalacağım. karşımdaki kişinin beni ben olduğum için sevmeyeceğini bileceğim.

hayatımdaki en güzel şey sensin. belki bir gün bir imza gününde karşılaşırız. sen beni tanımazsın ama ben hakkındaki çoğu şeyi biliyorum. seni çok iyi tanıyorum.

masumca bir aşk benimkisi...

okunmuyorsa niye düşüneyim.

sarhoştum, sen de sanmadım. iyi etmişim.

okuyom ben ya.

keşke okusaydı, okuduysa da keşke anlasaydı. chapter chapter hayat dersi anlattık yıllarca.

"na to kefali, na to mermari"

okusa yazardı. bell ki okumuyor.

niye, kör mü olmuş?

senden hoşlanabileceğimi sanmıştım ve bir şeyler hissetmek istemiştim, yazık oldu.

yüzüne söylemeye cesaretim olmadığı için duymadığın yerlerde haykıracağım. madem okumuyorsun, o zaman seni seviyorum.

beni yoran her şeyi bırakmayı istiyorum.
mesela şu kahrolası yumuşacık tavrımı.

herkesi dinlerken ve anlamaya çalışırken içimdeki seslere kulak tıkayışımı bırakmak istiyorum.

geçip karşına haykırmak istiyorum ve bu yorgunluğumun, bu isteksizliğimin, elimi neye atsam diğer elimle kendimi durduruşumun sebebi sensin diye yüzüne bağırmak istiyorum.

nereye yazacağımı bilemediğim isyanlarımı senin yüzünden buraya yazmak zorunda olmayı bırakmak istiyorum.

okuyanların, ne sızlanmış be diyeceğini geçirdiğim şu aciz aklımı duvarlara vura vura , hiçbir şeyi düşünemez hale getirmeyi istiyorum.

beni sen yoruyorsun beni aklım yoruyor. beni bu hayat yoruyor. beni üzgünken şaka yapmak yoruyor. hiçbir şey yokmuş gibi yaşamak ama yalnız kaldığımda duvarlara aptal aptal bakmak yoruyor.
uzun uzun yazmak yoruyor. kramplar giriyor parmaklarıma.

biliyor musun bugün fotoğraflarıma baktım . ben güzelim diye ikna etmeye çalıştım kendimi .

bana hissettiremediğin her şeyi ben kendi kendime telafi etmeye çalışmaktan yoruldum.

bu hayattan öylece gitmeyeceğim görürsün.
bu hayattan kazanarak gideceğim.

beni tanımayan, hiç tanımamış ve benim ben olduğumu bilerek tanımayacak insanların okuyabileceği bu yazıyı yazarken bir yanım okunmak istiyor.
bir yanımsa git diyor bunları boş bir kağıda yaz ve yak.

seni de o duygularla yakarım diye korkuyorum.
keşke sen de biraz korksan.

#3589193
çok uzun yazmışsın
düşün ki o bunu yarıyolda sıkılır okumayı bırakır

okur okur 3 dakika sonra okur.

nee diyim valla ben ne diyim yani ne diyem.

..ben
sen çok yanlış gelmişsin
denilen sokakların
rüya haliyim..

kanepeni bıçaklarım. üzülürsün.