düşün ki o bunu okumuyor

okuyor güzel kardeşim, okuyor. yazmayın bence o yüzden hiçbir şey.

sadece anlamlandıramıyorum çoğu şeyi ama o da benim cahilliğimdendir. sadece niyetimin iyi olduğunu bilin yeter. bana çok da darılmayın... ırkçı düşüncelere, kadınlara yazılan kötü şeylere sert çıkışırım.

edit: ekleme yapmak istedim. bazen bazı şeyler bana mı yazılıyor onu da anlayamıyorum. çünkü o kadar ihtimal dışı ki bazılarının bazen benim için bir şeyler yazması. tuhaf geliyor. bünye alışık değil vnfjcj.

yazım çirkin diye okulla tanıştığım yıllarımı zehir ettin. çok da huysuz bir insandın, berbat bir öğretmendin. çok bela okudum sana zamanında, umarım tutmuştur. okusan ne yazar okumasan ne yazar, akışa düştü diye buraya yazıverdim.*

-her gün konuşsam da sabahlara kadar, doyamuyorum sana. .

okumuyor, düşünmeme gerek yok biliyorum. okuma yazması yok ki! 4 kere haca gitmiş-gelmiş ama okuma yazması yok. a-ha dayıya sorun.
sonunu düşünen kahraman olamaz der dururum ama asla uygulayamam. doluya koyuyorum almıyor, boşa koyuyorum dolmuyor. zihnimin içinde düşünceler sorf eyliyor.
özlüyorum!
her gün aynı sokaktan geçiyoruz ama birbirimizi görünce yüzümüzü dönüyoruz. omuzuna dokunmak istiyorum, abdestin kırılır diye korkuyorum.
sesini özlüyorum, kokunu özlüyorum. planlarımızı hep erteledik, ertelemek zorundaydık. o planların uygulanacağı orta açıldı ama sana ''bi gel'' diyemiyorum.
mimiklerini özlüyorum. seni dinlerken yüzüne dalıp gitmeleri özlüyorum.
içinde yaşadığım evin altını üstüne getirdiler, getirilen usta fenerbahçeli çıktı. canım çok sıkkın.
özlüyorum.

hiç doldurulmayacak ukdem olarak kalacaksın. soranlara adem elması diyeceğim.

ruhumdan geçen her bir kelimenin senin dilinden çıkması bir çeşit mucize mi?

diyeceksiniz ki.
hani mucize dedikleri denizi ikiye yarmaktı?
hani mucize dedikleri ölüleri diriltmekti?

işte ben de diyorum ki kendime ördüğüm çelik duvarları bir "püf" demesiyle ikiye ayırdı.
ölmüş kalbimi eline alıp yeniden canlandırdı.

bu mucize değildir de nedir?
söylediğim her şeyi bana ezdirip geçirtti.
kendimden daha çok seni düşünüyorum şuan.

yine yapmam dediklerime koşarak geliyorum hem de heyecanla hem de huzurla hem de büyük bir arzuyla.

biliyorum çünkü kendisi cahal, okuma bilmiyor. resim atsam bakar anca. *

keşke seni tanımamış keşke sevmemiş olsaydım. demiş haluk levent. keşke tanımasaydım. oldu bir kere.

#1116526
9 temmuz 2021. vay be...
evet son buldu.
huzur içinde yat..

okumuyorsan allah belanı versin.
okuyorsan yine allah belanı versin
yani her türlü allah belanı versin.

eşliğinde zabahlara kadar dans edesin süphaneke dinimiz amin.

düşündüm

beni ne kadar kırdığını sayfa sayfa afilli cümlelerle anlatabilirim ama yok anlamazsın çünkü senin kalbin aptal uzun lafın kısası senden bi cacık olmaz
sanma ki senden intikam almaya gücüm yetmiyor ya da elime hiç fırsat geçmedi ben sadece sana kıyamıyorum bunu da sana söyleyemem. yavaş yavaş anılarımızı unutuyorum yüzünde git gide silinmeye başladı aklımdan ama beni ilk kırdığın günkü gibi aciyor kalbim

hiç değmeyeceğin halde senin adına, sana olan sevgime dair bir şeyler karalamıştım sayfa sayfa. onları vermek isterdim. ama işte insan gururuyla hareket eden bir varlık olduğu için hiçbir zaman veremeyeceğim. belki ileride okur ve gülerek anımsarım o zamanki beni. seni değil.

madem "okumuyor" niye yazıyoruz? niye bu kadar çok tanım girilmiş? dedim ama anlatıklarını anlamayan ya da direkt dinlemeyen insanlara laf anlatmaya çalışmak ve hakettiğimiz insanlarla değil de adam etmeye * çalıştığımız insanlarla muhatap olmak bizde ata sporudur.

iyi ki hayatı bir yerinden seninle yakaladım.

zaten okumuyor. çünkü var olmadı.

düşün ki okuyor temalı başlıkları da okumuyor zaten kendimiz çalıyoz kendimiz oynuyoz
ya sabır
amk

kim şeyim hıyar derse bir avuç tuz alıp koşuyorsun yapma bunu bence.

seni anlamam lazım anlatabilmek için. suskunluğunun karşılığı yok çünkü. aldırış etmeyişinin, boş vermişliğinin kurtarıcılığına sığınırken kendini sanrı duvarlarına hapsederek plesebo bir mutluluğu görüp şenlik var sanıyorsun. oysa bu kalabalık içindeki cenazene geldi, şenliğe değil. bu yüzden huzursuzsun, bu yüzden eksik. gururun eksiğini doldurmuyor. yeni arayışlar, filmler, kitaplar, uğraşlar eksiğini gidermiyor. açlığını çektiğin bu değil çünkü…
zaman su gibi derler ya hani, hiçbir zaman aynı olmuyor suyun debisi. çoğaldığı günleri arzuluyorsun/arzuluyoruz. şimdi gücensel ısınma, gurursal soğuma kuruttu akıntıyı. yeniden pınar çağlar mı? zor, sanmam. kendimiz adına zor. ama en azından kötülüğümü istememelisin. insanlığına ters, hala varsa…
kısa zaman sonra yanyanayız kısa bir süreliğine, sonra aynı boşluk….

her şeye rağmen, o kadar özledim ki..
*üst üste gelen entrylerimin paradoksu peki?