düşün ki o bunu okumuyor

düşün ki okuyor temalı başlıkları da okumuyor zaten kendimiz çalıyoz kendimiz oynuyoz
ya sabır
amk

kim şeyim hıyar derse bir avuç tuz alıp koşuyorsun yapma bunu bence.

seni anlamam lazım anlatabilmek için. suskunluğunun karşılığı yok çünkü. aldırış etmeyişinin, boş vermişliğinin kurtarıcılığına sığınırken kendini sanrı duvarlarına hapsederek plesebo bir mutluluğu görüp şenlik var sanıyorsun. oysa bu kalabalık içindeki cenazene geldi, şenliğe değil. bu yüzden huzursuzsun, bu yüzden eksik. gururun eksiğini doldurmuyor. yeni arayışlar, filmler, kitaplar, uğraşlar eksiğini gidermiyor. açlığını çektiğin bu değil çünkü…
zaman su gibi derler ya hani, hiçbir zaman aynı olmuyor suyun debisi. çoğaldığı günleri arzuluyorsun/arzuluyoruz. şimdi gücensel ısınma, gurursal soğuma kuruttu akıntıyı. yeniden pınar çağlar mı? zor, sanmam. kendimiz adına zor. ama en azından kötülüğümü istememelisin. insanlığına ters, hala varsa…
kısa zaman sonra yanyanayız kısa bir süreliğine, sonra aynı boşluk….

her şeye rağmen, o kadar özledim ki..
*üst üste gelen entrylerimin paradoksu peki?

olsan da olur, olmasan da...

aklımdan geçen milyonlarca güzel cümlemin bir kelimesini bile söylememe izin vermedin ama canın sağ olsun.

arkadan konuşmayı sevmem.

evet bu kez okuyamayacağın bir yerden yazıyorum.
keşke gerçek olsaydın. gerçek olduğunu düşündüğüm zamanlarda seni hala seviyorum.

sen benim.....
neyse.

okumadığı için rahatça yazabilirim.

hiçbir şeyde gözüm yok.
sen yanımda ol yeter.

okumuyor olan başlığı özellikle seçtim çünkü okumayacaksın biliyorum. çok uzun olacak entry kimse de okumayacak onu da biliyorum. mevzumuz kimsenin okuması değil pek tabii. açıkçası ben ne diyeceğimi ne yazacağımı bilmiyorum. içimde sönmeyen bir yangının yeni doğmuş nur topu gibi külleri var. hissediyorum.
şimdi ben seni artık sevmiyorum. istemiyorum da. bunu biliyorum. niye bir kopuş yok. niye koparmıyorum. ben çok iyi bir terapistim. özellikle ilişki ve çift noktasında. ee niye böyle oluyor. terzi işte dikemiyor kendi söküğünü.
sen benim için her zaman bile bile uçurumdan atlamaktın. yüzüme vuran rüzgar güzeldi ama düşünce canım çok yandı. karşımda olsaydın bunların bir tanesini bile anlatmak için çabalamazdım sanırım. boş boş bakardım yüzüne. gözlerinin içine ve ne hissettiğine. sonra yapamıyorum gerizekalı ne yaptın bana bilmiyorum ama yapamıyorum. o kadar istiyorum ki kurtulmak önüme bakmak. sana saplanmamak. biliyorum umrunda değilim. bunca emeğime çabama sevgime rağmen ben senin umrunda değilim. hakkım helal değil. rabbim sorsun hesabını. ben değil. derdim.

ben ne hissediyorum bilmiyorum. içimdeki öfke ve kocaman hayal kırıklığı ile baş ediyorum. hani ada alpere dönüp biliyordun böyle olacağını diye bağırıyor ya. niye böyle yaptın hiç başlamasaydın diye. tam olarak o noktadayım. bela bile okuyasım gelmiyor sana.
al rabbim ne olur bu öfke de sona ersin artık.

içimi çok güzel bir şekilde dökmeye geldim. yaz oku yak gibi de düşünebiliriz tabi.
şu an tam şu an karşımda olsaydın ne derdim acaba sana. inan ki bilmiyorum. ama yüzündeki o alaycı ifadeyi tahmin edebiliyorum. o istemez tavrı o bitse de gitsek durumunu.
ne anlatayım ne diyeyim bilmiyorum çünkü karşımda olunca bitiyor gidiyor her şey. gözlerinin içine bakıp dolan gözlerimle niye der miydim sahiden. bilmiyorum. bunu da bilmiyorum. haftalardır bu konuşmayı yapmayı bekliyorum ama diyebilecek hiçbir şeyim yok. tek bildiğim artık veda etmem gerektiği. kendine iyi bak mı denir ne denir ben bilmiyorum. bir an teşekkür mü etsem diye düşündüm ama teşekkür hakkı benim. hayatına çok şey kattım. ama çok şey. belki de bundan gidemiyorumdur. ben hayatındaki ışıktım kendimce ve parıldadıkça hayranlıkla seyrediyordun beni. o seyir ederken ki halin bile muazzam güzeldi benim için. bitmesi gerekiyordu bitti bu konuda ikimiz de hemfikiriz. ama ben niye böyle oldum. sen niye hiç üzülmedin. hiç umursamadın. ben niye hiç gelmedim ki aklına. bu kadar mı kötüydüm. bu kadar mı zordum. ben kalakalmış hissediyorum biliyor musun. şu an cevap verecek olsan belki ailemi suçlardın. ama bütün şartlar olgunlaştı. şimdi de sen kaçtın. çok korkak bir adam sevmişim ben. duramamışsın benim arkamda. zaten perşembenin gelişi çarşambadan belliydi. laf oldu torba doldu. çok kararlıyım. bitti bu konu. anlatmıyorum artık güzel bir şey dahi aklıma gelse. öfke duymuyorum. özlem’de geçer elbet bir yerde. yaralarıma zaman sürüyorum. bir noktada o da kabuk bağlayacak. kendime döneceğim bir süre. başka durumlar ve konularla ilgileneceğim. seni de allah’a havale ediyorum. bit artık diye dua eder hale geldim. napiyim başka bir şey gelmiyor elimden. allahım al diyorum. yaşattığını yaşamadan da göçme. sen beni sahipsiz bıraktın. bense avare avare dolanıyorum işte. sonsuza kadar sustum artık senin hakkında bu sondu. içim bile acımıyor artık. sadece boğazımda bir yumru kursakta bir hevessin.

eyvah! ne oldu gözlerine?? iyi misin??

ne bileyim. ınsan gibi gorunmuyorsun gözüme.
hakaret için demiyorum ama övmek için de söylemedim.

maç olunca hayati fonksiyonların durması olayının sinirlerime dokunuyormuş gibi gözükmesi işime geliyor.

neticede, it is what it is.

okumasın…

bana benim "ayna"msın gibi gelensin.

sen de gulmeyi guldurmemeyi, kafaya takmamayı, pozitif olmayı, optimist olmayı, neseli olmayı seviyorsun.
senin de duygusal bir derinligin var. hassassın.inceliklisin. hissediyorsun ve hissettirebiliyorsun.
senin de entelektuel bir derinligin var. saatlerce felsefeden, sosuyolojiden, tarihten, mitolojiden, fimllerden, kitaplardan, sarkılardan konusabiliyoruz ki ben bundan cok keyif alırım.
gozume yakısıklı geliyorsun, sen de beni guzel buldugunu soyluyorsun.
beynime zeki ve kulturlu geliyorsun, sen de beni cok donanımlı ve akıllı buldugunu soyluyorsun.

bi kız arkadasım dedi ki benim gonlum dusukmus, o yuzden erkeklerle uzun sureli iliskiler yasayabiliyormusum, onun istekleri cok yuksekmis, beklentileri cok yuksekmis, o yuzden kimseyle uzun sureli iliski yasayamıyormus.

benim kriterlerim onun kriterlerinden farklı.
o mesela parası olmayan adama saygı duyamadıgını soyluyor.
benim bir insana saygu duymam icin parası olması gerekmiyor, kisiligi ve durusu olması gerekiyor.
ben hayatıma aldıgım her adamın cok ozel beyler olduguna inanmısımdır, ben bunu gorebilmisimdir, sizin gorememeniz sizin kaybınız.

ben seni kolay bulmadım aslında.
milyonda bir olacak bir tesadufle birbirimizi bulduk.
cok hakkında yazmak istemiyorum aslında.
sonra nazar degiyor. nazara inanıyorum.

bir veskalıgımızı bırakıyorum sevgilim, beni ozledikce bak:

şimdi ne yaptık yani biz birbirimize.

okumasın zaten ya.
çok söylenecek bir şey kalmadı. kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlar. *
biraz yoruluyorum bazen. yorulduğumu da çok söylemiyorum, eskiden çok sızlanırdım yorulmaktan. dinlenmenin mümkün olabileceğini hayal ettiğim zamanlar da oldu. halbuki dinlenmek de olasılık dışı olabilir.
hiç sevmem yeni evlere girmeyi. nereye oturacağını bilemezsin, çorabına bir pirinç tanesi mi yapışacak bilemezsin, tuvalet alaturka mıdır bilemezsin.
yine de herkes gibi ben de pek çok eve girip çıktım. evsiz kalmak da zor çünkü, tekinsiz.
bir eve ait olmak da mümkün olmayabilir, onu da öğrendim.
başımıza ne geldiyse konuştuğumuzdan geldi, onu da öğrendim.
dil hakikaten iletişimin önünde en büyük engel.