ego

günümüzde popüler kavram

açılımı "erken gelen oturur" olan ankara'nın elektrik - gaz - otobüs şirketi

olayları felsefi olarak ele aldığımızda.. tüm dünya bunun üzerine kurulu değil midir?

egoma ters düşüyorsun çek git buradan....

her tanımında egodan bahseden melting olduğu için ona sormak lazım.
saçmalasın bizde dinleyelim. (bkz: swh)

çoğu insanın söz geçirmekte zorlandığı freud tabiri ile şahlanmış bir at.

büyüdükçe sahibini küçülten bir şey.

öyle ki bir yerden sonra kendini bile göremez olursun, ben ben ben dedirtip durur insana.

sıfır egolu insan bulmak zor buna kendimiz de dahiliz lakin egonun esiri olursan tek dostun ego olur. ona da dost denmez.

benliğimizdir. insanların sandığı gibi sadece kibirle alakalı bölüm değildir. problem çözme becerilerimiz, kendimizi kontrol etmemiz ve gerçeklik algımız egoya bağlıdır. ego da diğer bölümler gibi gelişmelidir ve çalışmalıdır.

erken gelen oturur.

bencil mekanizma. kotudur, ve zararlidir. egoist insanlari hic cekemem. evet.

genelde sevilmez bu tipler, yanında sinir bozucu bi özgüvenle gelir.
insanı hayvanla ayıran en temel şeylerden biri olabilir mi?

kendini fazla önemsemekle suçlanan, ama ortadan kalkınca "kendine hiç değer vermiyor" diye yerden yere vurulan şahsiyet içi yapı.

yok sayılması önerilen ama yok sayıldığında da terapi seanslarına sebep olan bu arkadaş, aslında iç sesin "ben buradayım" diye el sallayan versiyonudur. ego olmasa, sabah kalkıp diş fırçalayacak motivasyonu bile bulamazsın; çünkü "kimin için?" sorusuna cevap veremezsin.

yani evet, egonun ayarını kaçırırsan narsist olursun, ama hiç egon olmazsa da başkasının narsisizmine gönüllü zemin hazırlarsın.o yüzden ego: düşman değil, doz meselesi.

ego, en basit haliyle kişinin "ben" algısıdır. psikolojide, özellikle freud’un kuramında, id (dürtüler), ego (benlik) ve superego (üstbenlik) olmak üzere üç temel yapıdan biridir. ego burada, dürtülerle (id) toplumsal kurallar (superego) arasında denge kuran, gerçeklikle bağımızı sağlayan bir arabulucu gibidir.

ama günlük hayatta "ego" deyince genelde akla genellikle (bkz: kibir) gelir.
yani kelime çoğu zaman ya abartılmış özgüven ya da hiç olmaması gereken bir kibir gibi algılanır. oysa ego aslında sağlıklı bir kimlik duygusudur.

çünkü ego: hayır diyebilmeni sağlar, sınır çizebilmeni sağlar, aynaya baktığında kim olduğunu hatırlatır.

ve en önemlisi: "ben de varım" diyebilmeni mümkün kılar.

kısacası ego, bastırılacak bir şey değil; farkına varılıp yönetilecek bir şeydir. ayarı tutarsa özgüven, kaçarsa ukalalık, hiç yoksa özsaygı eksikliği olur.

ufaktan ego iyidir, dozunu ayarlamak ve narsist olmamak kaydıyla. kendi değerinizi bilin.

"her şey zehirdir, önemli olan dozdur" şeklinde özetlenebilir. aura detaylı olarak açıkladığı için, ekleyecek ekstra bir şeyim yok. okursunuz oradan.*

sağlıklı, huzurlu bir hayat sürdürebilmek için gerekli olduğunu düşünüyorum. cahil cahil konuşanlara prim vermeyin.

id ve süperego gibi herkeste bulunur.