ekonomik kriz

şu anda avrupa ve amerika'yı kasıp kavuran, insanların enflasyon yüzünden perişan oldukları, bu vesileyle bizim ülkemizi kıskandıkları şeysidir.

2001 krizini hatırlıyorum hayal meyal o zamanlar 10 yaşındaydım, şu an içinde bulunduğumuz krizle kıyas bile edilemezmiş meğer. o zamanlar insanlar iş bulamıyordu şu an hali hazır işlerde calışanlar geçinemiyor. köle gibi karın tokluğuna yaşıyor. kimsenin ev araba alma hayali kalmadı. bir kafede oturmak, çay kahve içmek bile lüks.

ülkenin ekonomisi öyle bir duruma geldi ki, kriz yaşasak farkına varmayacağız. kısacası bizim ülkemizde olmayan durumdur. bizim ekonomimizin doğası kriz.

bir top a4 kağıdı 100 lira olmuş?!

tanımları okuyunca ulan ben 3 yıldır bambaşka bir şey okuyormuşum dediğim başlık. yukarıda birisinden umutluydum o da gitmiş depresyon kriz demek demiş. komünistleri saymıyorum bile benzer zırvalar.
en büyük ekonomistlerin bile tam bir tanım yapamadığı konuda neler neler denmiş. kısa bir not düşecek olursam enflasyon ortamı eşit değildir ekonomik kriz. o yüzden şimdi yaşadıklarımıza kriz diyorsanız türkiye için 2001 krizine bir bakın derim veyahut dünya için 1920 krizine( ki bazı bilim adamları 1920’ye bile bunalım der)

hiper enflasyon ortamında, enflasyondan arındırılmış net büyüme sağlayıp bunu da gelir adaletine dönüştüremiyorsan, kapitalist paradigma içinde bile bu bal gibi kriz demektir canım kardeşim (hiper enflasyona gelir adaletindeki muazzam bozulma eşlik ediyor şu anda). götü kendi adıyla çağıramayan anlı şanlı ekonomistlerin "buna kriz denmez" demesi, hanehalkının kriz algısını değiştirmez. bugün olmazsa yarın patlar, sonunda siz yine "evet ya biz görmüştük" dersiniz. para bas para bas nereye kadar? ellinci kattan düşen adamın, yere çakılana kadar her katta "şimdilik bir sorun yok" demesi gibi.

gözlerinizde ışık yok diye oluyo yoksa ohooo

türkiye’de güvenli ve sağlam bankacılık altyapısı sayesinde sosyal hayatı çok etkilemeyen, özellikle dar ve sabit gelirlilerin canının sıkıldığı olgu.

beni yine teğet geçti ama bu son zıplayışım olabilir.

ağustos ayının sonlarına doğru antalya'da beş yıldızlı bir otelin elektrikleri, elektrik faturasını ödeyemediği için kesildi. bizim faşo tosuncukların bildiklerinin tersine ülkemizde en büyük elektrik kaçakçıları türkler, türk sanayicilerdir. (ancak onlar yukarıda tanıdıkları (!) olduğu için kiitabına uydururlar. hem sonra zenginin hırsızlığını mı konuşacağız, ayıp) neyse. oteller de sanayi sayılır. elektriği %10daha ucuza ve teşvikli almalarına rağmen ödeyememiş otel.
bu başlangıç. gelecek yıl bunun devamı gelecek.
geçtiğimiz yıllarda oteller müşterisinden ücreti euro olarak tahsil ediyor ama kendi kullandıklarını türk lirası olarak ödüyordu. bu yıl malların fiyatları euroya endekslenince allahları şaştı. geçen yıl 5 liraya aldıkları havlu şimdi 25 lira (1.2 euro) geçen yıl 30 liraya aldıkları karkas et şimdi 110 lira. yağ 11 liraydi, şimdi 3 euro
ek olarak ticaret mal bir tarafa para bir tarafa şekline döndü. peşin para.
kâr etmeyi bırak, başa baş bile kurtaramıyorlar.
işte size kriz. 12 milyon kişiyi etkiler bu. devam edin ak-bk troller. bankacılık sektörü kuvvetli demeye. bankacılık sektörü kuvvetliyse vatandaş ikiliyordur. öyle de oluyor.

kürt ırkçıları hem cehaletle hem de düşük iq ile algı kasmaya çalışıyor.

1- kayıp kaçak oranı güneydoğu'da tavan yapmıştır. güneş balçıkla sıvanmaz.


2- ege ve akdeniz'deki otel sahiplerinin en az yarıya yakını kürttür.

ülkenin asla %100 randımanlı çalıştırılamamasından dolayı yaşanmaktadır. 1940’lardan beri siyaset maskesi altında holigan bir rövanşizm dönüyor. yönetim seküler/liberal bir düzleme çıkınca muhafazakarlar kaçıyor veya depresyona düşüyor, tam tersinde sekülerler. yani sürekli bir rövanş ve kutuplar arasında varoluşsal bir savaş döndüğü için sürekli %50 randımanlı çalışıyor ülke. şöyle düşünelim, biri muhafazakar/biri özgürlükçü iki türkiye olsaydı eğer, ikiside mevcut türkiye’den iyi bir noktada olacaktı.

2001 2009 ve günümüz.

bu dönemi geçmiş krizlerle karşılaştırmak doğru değil. buna kriz diyorsanız bir de 2001 krizine bakın derim diyen arkadaşlara şunu hatırlatmakta fayda var. türkiye'de, akp öncesi dönemde bankacılık sistemi yeteri kadar gelişmiş değildi. bankaların sermaye yapıları da düşüktü ve düzenlemeler yeterli olmadığı için milli dolandırıcımız cem uzan gibi insanların kurduğu bankalarda ciddi dolandırıcılıklar yapıldı. 2001 krizi sonrası kemal derviş'in uyguladığı ekonomik reformlarla bankacılık sistemi de sıkı bir şekilde düzenlendi. 2002'de akp'nin başa gelmesi sonrasında akp hükümeti önünde borçlanmaya müsait, temiz bir sayfaya sahip koca bir ülke buldu. o günden beridir de hayatımız kredi ve onun türevi ürünlerle dönmektedir. hani deniliyor ya madem kriz var neden yollar dolu, cafeler, restaurantlarda yer yok diye, işte onun sebebi de artık hayatımıza işlemiş olan bu kredi sistemidir. türkiye'de bankacılık sistemi 2001 krizi nedeniyle çok iyi düzenlenerek sıkı denetim altına alındığı için bir bankacılık krizi beklemek çok doğru değil. şu an yaşadığımız şey daha çok toplumsal bir ekonomik buhran olarak tanımlanabilir. 2001 öncesi dönemle kıyaslandığında alım gücünün inanılmaz derecede düştüğünü görüyoruz. geçmişte 100 dolara alınabilen ürünlerin sayısı, bugün 100 dolara alınabilen ürünlerin sayısından çok daha fazla oluyor kıyasladığımızda. bu sıkıntılara ek olarak insanlarımız da köyler yerine kentlerde yaşıyorlar çoğunlukla. bunun etkisi de şöyle kötü oldu, eskiden köylerde üreten köylü sayısı fazlaydı ve şehire taşınmış ama geçim sıkıntısı yaşayan insanlar en azından köylerinden, akrabalarının ürettiği ürünlerden erzak getirebiliyordu yanlarında. şimdi bu da çok azaldı maalesef, o yüzden şehirde geçim sıkıntısı yaşayan düşük gelirli vatandaşların alternatif ürün bulma imkanı da azaldı. 20 yılda tüm ülke inanılmaz borçlandığı için, insanların kredi alma imkanı da azaldı. bu da herkesin daha çıkmazda hissetmesine neden oluyor. özetle yüksek bir enflasyon ortamında, tüm ülkede kaynak sıkıntısı yaşanıyor, bir de siyasi baskılar eklenince, toplumsal bir buhran ortaya çıkıyor. umarım bir sonraki seçimde ülke aklı selim bir karar verir de bilime önem veren bir hükümet seçilir ve ekonomi biliminin gerektirdiği kararlar alınır.

(bkz: nerde o eski paskalyalar)

yumurta fiyatları almış başını gidiyor.

rusya ve ukrayna şuan savaşıyor iki ülkede de enflasyon oranı %23-30 bandında.

güzel ülkemde %80'i geçti.

diyeceklerim bu kadar.

yaşadığımız şeyi ekonomik kriz gibi basit bir isimle tanımlamak bence sorunu küçümsemek gibi geliyor. şu an yaşadığımız şey ekonomik ve toplumsal bir felakettir. ayrıca hiçbir şey ülkeye giren 80 milyar dolar kaynağı belirsiz para kadar dikkate değer değil benim açımdan. bunca rezilliklere rağmen sessiz kalan ve hatta yönetime destek verdiğini belirten bir halk var. herkes hak ettiğini yaşıyor.

yaşlı kesimin bir türlü göremediği ama genç kesimin bir kısmının çok net görebildiği durum

şuan içinde bulunduğumuz durum.

ülkece manyadık.

sokakta insanlar kriz yok ne krizi diyor.

kafayı yiyecem ..