ermeniler

aslında aryani olmalarından dolayı iranlı sanılan fakat alakasının olmadığı sadece indo europen bir kavim olup, vakti zamanında bir ölçüde farsiler ve araplarla karışmışlardır.kızlarıda pek güzel olup, erkeklerinin çoğunluğunda eşcinsel eğilim ağır basar.(bu ırkçı bir bakış açısı değildir sadece tespittir.)

1 azeri olarak soyluyorum, tipleri bize asiri benzeyen millet. 1 ermeni ile azeriyi yan yana gorsem ayiramam.

soyadları hep -yan ile biter.

anadolunun kadim milletlerinden birisi.
osmanlı tebaası olarak çok geniş bir coğrafyada yaşamışlar,
her müslüman olmayan halk gibi tüccarlık ve zanaatkarlık ile ilgilenmişler,
batının gelişmesi ve osmanlıya tur bindirmesi ile beraber osmanlının fenni eğitim almış, batıya ihracat yapabilen yegane burjuvazi tabakası haline gelmişlerdir.
kimi yazarlara göre batının desteği ile ermenilerin kazandığı bu "dokunulmazlık" osmanlıda bugüne değin sirayet eden ermeni nefretinin temellerini oluşturmuş, osmanlı dünyasında milliyetçiliği körükleyerek ortalığı tarumar etmiş ve iki toplumun arasında onarılmaz yaralara sebebiyet vermiştir.

(bkz: fifth column)

doğulu olduğumu belirtmiştim. burada kürtçe harici dillerde konuşuluyor ve bu dillerden çoğunda düşman kelimesi ve ermeni kelimesi aynı anlama geliyor, birbirini karşılıyor. anlatılanlara göre zenginlikleri, burnundan kıl aldırmamazlıkları ve düşmanlıkları ile meşhurmuşlar bu bölgede. şehir efsanesi de olabilir tabi.
ancak bu noktada bir kesit vardır. kazım karabekir’in kızı bunu çok güzel anlatır der ki:
- babam erzurum’da bir köye yaklaşır giderken sislerin ardından gülen insanlar görür. garipser durumu. ve biraz daha yaklaşınca fark eder bu gülümseme değildir. kazığa oturtulan insanların donup kalan yüz ifadeleridir.

ermeni diasporası hafife alınacak bir mefhum değildir. önce yaşatmış sonra yaşamışlardır zulmü. eğer bir şey yaşadılar ise tabi.

hristiyanlığı benimseyen ilk ulus olarak bilinen millet. bunların hristiyanlığı benimseme süreci aynı zamanda bildiğimiz anlamda ermeni kimliğinin de oluşum sürecidir çünkü hristiyanlık gibi düzenli, sistemli bir dinin öncesinde ermeniler birbirinden bağımsız bazı feodal ailelerin yönetiminde yaşayan topluluklardan oluşuyorlardı. bu yapıyı bir ulus olarak adlandırmak mümkün değildir, herhangi bir birlikten yoksundur çünkü.

hristiyanlığın kabulü işte bu birliği sağlamıştır, bu konuda öncülük eden grigor ailesinin liderliğinde bu aileye uyan diğer ailelerle ortak bir kilise dolayısıyla da kraliyet yapısı gelişmiş; paganlıkta veya iran etkisiyle gelen zerdüştlükte ısrar eden diğer aileler tasfiye olmuşlardır. böylelikle ermeniler kendi içlerinde birliğe yaklaştıkları gibi iran etkisinden de büyük ölçüde arınmışlardır.

şu da var ama, iran etkisinden arınıp da roma/grek etkisine girmemişlerdir. ermeniler hristiyanlıkla büyük ölçüde roma imparatoru önderliğinde düzenlenen iznik konsili ile tanışmışlardır ancak ermeni kilisesi'ni var eden tek şey bu konsil olmamıştır. ermeniler daha sonra inançlarını temellendirmek, bunu daha da güçlendirip sistemleştirmek için yerel konsiller de düzenlemişlerdir; adı üstünde yerel olan bu konsiller ermeniler'in batı'dan bağımsız bir hristiyanlık mayalamasına da neden olmuştur.

ayriyeten hristiyanlığın kabulünün ardından ermeniler üzerindeki roma/grek egemenliği pek de sürmemiştir zaten, 600lerden sonra yaşadıkları bölge önce arap sonra türk müslümanların idaresine girmiştir. paganlık/zerdüştlük yerine hristiyanlığı benimsemiş olmaları ermeniler'in kimliklerini korumalarına bir kez daha yardım etmiştir böylece, islâm'da hristiyanlar ehli kitap statüsünde olup inançlarını devam ettirmelerine müsaade edilir çünkü.

özetle hristiyanlık tarih boyunca oldukça az bir süre tam bağımsız olan ermeniler'in buna rağmen asimile olmamalarını sağlayan birincil etkendir.