eski mesajları okurken ağlamak

kişinin eski mutluluğunun kalıntıları ve son izleri olan mesajları okurken yapısal olarak parçalanması durumu.

bu yüzden yapılmaması gereken. eskileri karıştırmaya hiç gerek yok ya. eski mesaj olunca bir de okuyunca direkt o döneme dönüyorsun, o mesajları yazan insan oluyorsun, tekrar aynı hisleri hissediyorsun, duygu karmaşasıyla bir süre etkisinden çıkamıyorsun. direkt siliceksin oh mis kafa rahat.

ne eski mesajı? eski eskide kalınca mesajlar da silinir.

mesajlari ,fotograflari silmek en guzeli.bitti diyorsanız kalbinizde de beyninizde de bitmesine izin vermek en sagliklisi .unutmaya ve iyilesmeye izin verin

hayır hayır açmayalım o defterleri...

neden saklanır hiç anlamadığım mesaj türü

doğrusunu isterseniz yetişkinliğe taşıdığımız bir ergenlik yükü. sanırım erkekler kadınlara oranla daha erken kopabiliyorlar bu yükten. kadının doğasından kaynaklanan duyarlık bu yükü kimi zaman bir ömür boyu taşıtabiliyor.. yük tanımı sizi yanıltmasın. hani o içimizdeki çocuk. başkalarından gizlediğimiz ve bir türlü büyütemediğimiz çocuk yanımız yani. ağlayanda o zaten. hele de müzik, şiir, edebiyatta varsa yakın ilgi alanımızda, besliyoruz da onu.. ama ne yazık ki onunla zaman senkronumuzda sorun var hep. o hep çocuk ve içimizdeki serada korunmuş bir anılar bahçesinde yaşıyor. oysa biz gerçek hayatın sıkıcı kentlerinde, metropollerindeyiz..
her karmaşa ve kirden kaçışımızda bizi bekliyor o bahçede olanca saflığıyla ve hep gerisinde gelişmelerin. bitenleri soruyor bize, gidenleri.. ölenleri belki.. onun için hiç değişmiyor onlar.. en iyi günlerdeki hallerindeler hep. hiçbir şeyden haberi yok ve anlaması da mümkün değil, anlatmakta.. ağlatan da bu çaresizlik zaten..
ama farkediyorsanız aslında siz de istiyorsunuz bunu. iyi geliyor ağlamak size.. bir tür kişisel terapi sanki.. hatta gülüyorsunuz bile belki sonunda ikinizde. ikinizde birbirinizin neye güldüğünü bilmeden..
insan olmak ve insan kalmak böyle bir şey maalesef. yine de koruyun içinizdeki çocuğu.. onu siz besliyorsunuz çünkü..
belki de siz o sunuz..!

mevzubahis kaybettiğiniz bir dostunuzdan gelen mesajlarsa eğer insan okumaya bile korkuyor fakat silmeye de kıyılmıyor. sanki her an ses verecekmiş gibi orada bir köşede beklesin isteniyor.