evdeki en hüzünlü eşya

(bkz: çorap)
çünkü biçare eşini arar....

ben. yani kendim. eşyalar bile benden mutlu çünkü.

masa lambası. boynu bükük, perişan bir hâlde duruyor hep. kim üzdü lan bu çocuğu diye yükselmek geliyor insanın içinden.

ah masa lambası, masa lambalarımız...

2015 yılında vefat eden babaannemden kalan eşyalar: yeleği, tülbentleri, tespihi vb.

vefat eden kişiden kalanlardır, annemin numaralı gözlüğü mesela orada öylece duruyor, her baktığımda annem geliyor gözümün önüne onu kullandığı anlar, alıp koklayıp öpmek istiyorsun belki ondan birsey kalmıstır diye.

çöp kovası.
bazen k.çı başı dağıtmış oluyor. yıkayıp paklıyorum hemen garibimi.

şimdilerde dekoratif bir antika olarak duran zarif bir daktilo.. (belki elli yıl öncesini yadediyoruz hüzünle.. her gözgöze geldiğimizde.)

tuvalet fırçası. bir evin en görmezden gelinen ama en ihtiyacı olan şeyidir tuvalet fırçası. bir misafir evinde insanın eli ayağıdır, güvenç kaynağıdır yerine göre işini görürken.

buzdolabı.

düşününce şimdi çok üzülüyorum haline.
bir makine hiç izin yapmaz mı arkadaş.
çok büyük sabır gerektirir bu cidden.

gözlesin dursun elektrikler kesilecek dee ooo biraz dinlenecek dee.. o da belli değil yani jeneratör falan varsa geçmiş olsun. hiç nefes alamaz.

kar tatilini bekleyen okul çocukları gibi bekler elektrik kesilsin diye ama jeneratör diyorum ya işte o sakat o zaman durumu antalya'da okuyan çocuğun durumu gibi olur. yazık. *

yükü de çok. hep de içine atıyor.
e yine rahat veren yok. dakika başı aç kapa kapağını kimsenin mahremiyete saygısı da yok. *

buzdolabı enn hüzünlü eşyadır artık bu bilgi çürütülemez.

zor, çok zor..

kumanda. hüznü de üzerine yapıştırılmış bantta gizli.

bizim evin hüzünlü eşyası benim.
eşyalar bozulmasın diye gözünün içine bakıyoruz çünkü.
elektrik süpürgesini zorbalıyorum o ayrı.

portmantodaki kasedir içerisinde pil toplu iğne fatura kasa fişi çakmak ataç tespih boncuğu 1krş kalem kapağı içeren bazı aile fertleriyle yaşıt kasedir

sandalye. gördüğü tek şey götüm. üzülüyorum bazen onun adına.

kumanda. evet.

veba maskesi.

müzik çalarım. sürekli duygusal şarkılar çalıp duruyorum kim bilir ne kadar hüzünleniyordur.

annemin lise öğrenciliğinden kalma döner sandalye. ona babasından, ona da kendi babasından armağan -miras kalmış. 100 küsur yaşında ceviz bir sandalye. kimlerin oturduğunu düşünerek hüzünleniyorum.

rahmetli dedemin kıyafetleri, eşyaları, ajandası.