farz et ki baban bunu okuyor

çoktan bağışlandın. senin için değil. tıpkı yokluğunla bana öğretmiş olduğun gibi, onu da kendim için yaptım. aslında çoğu zaman yersiz bir minnet bile besledim sana. öyle bir öğretmensin ki hiç konuşmadan çok şey öğretebiliyorsun insana. sen beni görmedikçe ben gördüm kendimi, sen sevmedikçe ben sevdim, sen bana bir hayat sunmadıkça ben kazandım o hayatı. sen bana bir kere yalan söyledin, ben bin kere haykırdım bildiğim tüm gerçekleri. umarım dolu dolu geçmiştir senin de yılların. çünkü ne olursa olsun, kim olursan ol, dolu dolu yaşanmalı bu hayat. ölürken buruk bir gülümseme kalmalı dudaklarında, bak bunu kendim öğrendim.
sen hiç yaşamadın bende, hatta kafamın içinde çiçeksiz bir mezarın var. ben bunca sene öğrendiklerimi hayaletinden öğrendim, hayaletine küstüm, küfrettim, incindim, sarıldım, affettim. bir yerlerde nefes alan, yalnız adını, yüzünü bildiğim fakat hiç tanımadığım bir adamsın aslında sadece. olur ya, hayat bu bir gün nefes almayı bırakırsan diye ben de bunu bırakacağım buraya. haberi ne zaman gelirse de son kez dinleyeceğim.
şimdiden, iyi uykular peder.

daha dün akşam saatlerinde konuştum. katı sert görünümlüdür. çocukluğumda hep korkardım ondan. benim tam zıt karakterim. yani ben tembelin tekiyim oda çok çalışan ve yorulmak bilmeyen veya yorulsada hissettirmeyen kişiliğe sahip. oku baba bunları senin sayende buralardayım. varlığın güç veriyor...

az biraz temizlik, hijyen be adam.

benden pek ümitli değilsin biliyorum ama ilerde benden memnun kalman için elimden geleni yapıyorum.

yılbaşında geliyorum kankaa.

babiş hadi üniversite aşkını anlat.

senin yüzünden çocuk yaşta büyümek zorunda kaldık.

keşke derim sadece.
babam burayı okuyamaz. artık onun üzerinden varsayımda bile bulunamıyorum, çok oldu gideli.

seni seviyorum baba, çok da özlüyorum.

keşke beni sevseydin be baba. yeğenlerini sarıp sarmalayıp beni açıkta bırakmasaydın. 20 yaşındayken babası ölen yeğenine babalık yaparken beni unuttun derdim ama sen beni hiç tanımadın ki unutasın. keşke normal davransaydın baba. o zaman senden nefret etmezdim. her kızın babasını kahraman gördüğü gibi ben de seni kahraman görürdüm. ama sen bana o kadar acı çektirdin ki ben seni ruhumun katili olarak görüyorum. bundan daha acı ne olabilir söylesene?

reis allah a emanet ol ruhumu teslim ederken sen de gel beni almaya.

sen iyi bir babasın.

belki pek öpüp, sarılıp, beni övmüşlüğün, bir "canım oğlum" demişliğin yoktur ama beni adam olarak yetiştirdiğin için teşekkür ediyorum.

baba, niye böyle yapıyorsun baba? senin yüklerini benim omuzlarıma atma.

sadece çok özledim.

allah başımızdan eksik etmesin seni baba.
zor zamanımızı bizden çok daha iyi biliyorsun.
yaşadığım sürece benim de elim senin arkanda bilesin.

o kadar uzun zaman geçti ki yokluğunun üstünden ama hiçbir anı unutamadım. oysa daha çok anımız olacaktı birlikte, sen benim hiçbir mezuniyetimi göremedin, ilk işimi, ilk heyecanımı, krizlerimi, telaşlarımı… hiçbirini göremedin. çok kısa süreye çok şeyler sığdırmaya çalıştık, son nefesine kadar yanında olmanın huzuru var sadece içimde.

seninle olan hiçbir anı unutmayacağım, hepsi hafızamda kazılı, kaç yaşına gelirsem geleyim onlar hep benim en kıymetli anlarım olacak.

seni çok özledim sadece…

açıkçası bir şeyler yazmaya korkuyorum. yüzün geliyor gözlerimin önüne. ne çok korkardım küçükken de senden. mesela şimdi karşımda olsan yine korkardım herhalde. çekinirdim babamdın çünkü. bir şey diyemezdim. hayatımızı nasıl mahfettiğini anlatamazdım sana. anlamazdın zaten. o yüzden bunu yazma gereği duyuyorum. bir anlık bi duygu patlaması belkide. gereksiz biliyorum ama... bu olanlar için üzülmeyi bıraktımda düşününce her şeyin cevabını büyüdükçe anlıyor insan ona yanıyorum.

ölüler okumaz.

ev alma baba araba alalım, ayağımız yerden kesilsin. ilerde ihtiyaç olursa satarız. buraları okuyorsan bu fikri bir değerlendir derim.

görüşmek üzere.

rahmetli olduğundan okuyamaz. özlenmektesin koca adam. mekanın cennet olsun dilerim.