geç kalmışlık hissi

ilk okuduğum üniversiteden birlikte mezun olduğum arkadaşlarıma bakıyorum kimisi evlenmiş, kimisi terfi olmuş,kimisi kendi işini kurmuş. ben ne yapıyorum üçüncü üniversitemi okuyorum. öğrenci olmayı da durduramıyorum ama bir yandan da istiyorum ki elim ekmek tutsun bir gelirim olsun. kariyer konusunda bayağı geç kalmışlık hissi ve gerceği peşimi bırakmıyor.

22 yaşında olmama rağmen yapmak istediğim birçok şey için hissettiğim duygu.
bazı yillarimi sadece iyi bi okul kazanmak, mezun olmak ve iş bulmak için harcadım. ne doya doya gezebildim, görebildim ne de adamakılli hobi edinebildim.
hala vagzeçmedim ama kendi paramı kazanmaha başladığımda yapamadığım ne varsa ufak ufak başlayacağım hepsine.

şu kısacık ömrümüzde nereye yetişme gayretiniz var ki geç kalasınız. olgunlaşmayan meyve dalından düşer mi? herşey zamanı gelince olur.

bir insanın veya herhangi bir şeyin değerini hep geç kalınca anlıyor insanoğlu. bizler her şeyi bir hisse bağlamayı seviyoruz

bos geçirdiğim her gün için bir şeylere geç kalmış gibi hissediyorum.

ömrüm boyunca sırtımda tasidigim bir yük...
evlenmek için sevdiğim adamı 9 sene bekledim. şartlar yüzünden uzun mesafe iliskisiydi. o bana gel dedikçe daha başka sorunlar çıktı bir türlü aileme arkamı dönüp hayatıma devam edemedim.

şimdi bakıyorum. evlenmek için geç kaldık. çocuk yapmak için geç kaldık. hayallerimizi yaşamak için geç kaldık.

bir noktadan sonra kader deyip bağrıma taş basiyorum. ama herşeye rağmen hayatımdan memnunum. çünkü o süre zarfında benim ve eşim acisindan olgunlaşmamız gerekti. belki yaşanması gerekiyordu, yasanmadan yurumeyecekti belki. iyiki de yaşandı...

(bkz: bakalım sözlüğün emre aydını kimmiş)

yaşı 50den küçük olanların asla kendilerini teslim etmemeleri gereken histir. ancak gelir, hepimize hem de. otuzlarında bir teyze olarak 2017-2019 arasını ciddi depresyonda geçirdiğim için bazen bana da gelir. çevremdekiler ise sağolsunlar ne kadar genç olduğumu hatırlatıp o histen kurtulmamı sağlarlar. böyle insanlarla sarın etrafınızı gençler…

şu an yaşıyor ve bu yazıyı okuyorsan hala bir şansın var demektir .

sürekli yaşadığım his. ama artık umrumda değil. hisler çok şey ifade etmemeli artık hisleri biraz geri planda tutup mantıkla hareket etmeli. balık burcu olarak zor bir seçenek.

ben kendimle ilgili her şeye geç kaldım çünkü hayatımı etkileyen hiç bir kararı ben almadım, aldırmadılar, aldırmıyorlar.
ben bu hayatı kendim için yaşayamıyorum, en çok da bu koyuyor insana, kendi hayatına geç kalmak.

çevremde kendi kararlarını yaşayan insanları gördükçe daha da acı verici oluyor bu geç kalmışlık hissi, insanlar kendi seçimlerinin sonuçları iyi de olsa kötü de olsa sonunda kendileriyle bir bütün oluyorlar çünkü iç huzura ulaşıyorlar kendi seçimi olduğu için. ben ise kendisiyle hiç bir zaman bütün olamayan kendi hayatını başkalarına göre yaşayan kendi hayatına sürekli geç kalmakta olan biri olarak onların sevinçlerini gözyaşlarımı yutarak ve susarak izliyorum. bir gün sesim çıktığında her şey için çok geç olacak çünkü artık ben olmayacağım.

ben kimin için yaşıyorum bu hayatı? kendim için değilse yaşamamın ne anlamı var ki?

bu his insana çok şey kaybettirir. sürekli bir şeylere geç kaldığını düşünen insan mutlu olamaz vardığı yerden. geçi, geçmişi bırakın. an bizim, gelecek bizim... koymuşum vaktinde gelmeyen /olmayan şeylere.

bir şeyler yaşarken değil de o şeyler bittiğinde farkına vardığım bi his." keşke daha erken ..... "diye başlayan cümlelerimin altında yatan tuhaf duygu.

on sekiz yaşında hissettiğim duygudur. sanki uzun bir ömür geçirmişim de karşıma çıkan bütün fırsatları elimle itmişim, bazı şeyler için geç kalmışım gibi.

geç kalmadık; sadece bir şeylere erken gözüyle bakıyoruz. herkes erkenden yolunu buldu ben kaldım diyoruz mesela. onların yolunu bulduğunu sana kim söyledi? bir yola girmek o yolu bulmak anlamına mı gelir? vuslat, herhangi bir yola girmekle mı elde edilir? saçmalıyoruz. kimse erkenden bir şeyin sahibi olmadı. sadece bir şeyler oluyor. onun zamanında bir şeyler senin zamanında bir şeyler.

bir dönem yoğun şekilde hissettiğim bir histi. ta ki, geç kaldığımı sandığım şeylerin yolunda taklaya gelene kadar. bir sigara yakıp mantıklı düşünürsem eğer, geç kalmışlık hissini en çok aptallar hisseder diyebilirim.

otobüse yetişmek üzere iken, onun önünden geçip gittiğini görürsün ya, işte o anki his tam olarak bu his. ama bu his sadece ulaşım araçlarında meydana gelmez, hayatının her evresinde karşılaşırsın. söylemek istediğini söylemeye geç kalırsın bazen, yakalamak istediğin fırsatlara, bazen bi karara, bazen sadece durmaya. insan bilinmezliğin içinde kör ebe oynarcasına el yordamı ile yön tain etmeye çalışırken, sıksık bu duyguya düşer. bazen gerçekten geç kalmış olur, bazen hiç yetişmeye çalışmamış. dünya hayatının özeti sanırım.

bir yaşar kemal alıntısı ile özetlemek isterim ;
insan bir kere birine geç kalır ve bir daha hiç kimse için acele etmez…

hayatını başkalarının onayı doğrultusunda yaşayan insanları sarar bu durum. gerçek dışıdır. siz kendinizi nasıl görürseniz insanlar da o şekilde görmeye başlıyor. o sebepten bir arzunuz varsa gerçekleştirmek için asla geç olmadığını anlamanız gerek.

ben öyle yaptım en azından. eylül'de okulum başlayacak ve ben ilk derse girdiğimde 30 yaşında olacağım. sınıf arkadaşlarım 22-23 yaşındalar. geç kalmış mı hissetmeliyim? hayır. benim canım şimdi istedi master yapmayı. eğitimime bir beş yıl ara verdim, kafamı dinledim, hepsi bu.

benzer durum badim gabriel için de geçerli. adam 37 yaşında ve iki çocuk babası. hepinizi cebinden çıkarır. kimse de yaşlı ve geç kalmış göremez onu. adam gine'den geldi buralara kendini geliştirmek için ailesini bırakıp. bu yaşama ve kendini geliştirme arzusuna saygı duyuyor herkes. bu böyledir çünkü. siz kendinizi bedbaht görürseniz toplum da aynısını yapar. geç kalmışlık diye bir şey yok. bahane var.