gece

ya tamamen yasaklanmalı ya da 24 saat gece olmalı.

böyle olmuyor çünkü.

gündüz yarasaları...
geceyi düşleriz gündüzken,
geceyken de gündüzü,
yitirebileceklerimiz yitiktir
onlardan uzaktayken ama
özleriz, döneriz yeniden
yitirmeden
yitirebileceklerimizi
yitiremediklerimize.
yitirebilirdik, deriz;
ama yalnızca bir fiil çekimi bu
tutsaklıklara bağlamışız özgürlüğümüzü.
gündüz yarasalarıyız biz. '' oruç aruoba''

bir gün daha bitti bak. yeni gün güzel şeyler getirsin olur mu vizyonunu sevdiğim:)

aksamin da ilerisi, kasvetli saatler.

hayatın en güzel, en korkunç, en muhteşem, en ölümcül anlarını* içinde barındıran müptezel zaman dilimi.

şarkılarımdan birinde şöyle diyordu kırıka "şimdi gündüzden de çok seviyorum geceyi"* ve ben şarkının burasına her geldiğimde bunun sonsuz doğruluğuna inanıyor ve şükrediyordum.

sonra gece kelimesi gecelerimiz kıvamına girdi, bir kez daha aşık oldum ve bin kere daha korktum, çünkü geceleri çok farklı düşünüyorduk biz karşılıklı olunca, gecelerimizin içindeki aşk içimizde bağıra bağıra susan düşünceleri güzel saklıyordu yalan yok ama bazen o dayanılmaz olan baskı çatlaklarımızdan sızıyordu karşıya, öyle olunca da sen uykuya kaçmaya çalışıyordun ben ise şarkılarda boğulmaya.

gece, günümün ve senin en güzel rengi, en güzel soluğu, en güzel dokunuşu, en güzel yok oluşum, en güzel gidişim..

insanı daha hüzünlü ve depresif hissettiren, duygusal şarkılar dinlemenin daha hoş olduğu zaman dilimi.

aksesuarı yıldızlar olan zaman dildgshs..

dunyanin usuyup ustune yorgan orttugu 1 vakit.

dostum, sırdaşım, şahitim, evim.

gecenin karanlığı yanıltır - en gizemli gerçekler gece görünür.

"gece", ulvîdir. bu yüzdendir ki "hakîkât" geceleyin aranır. "aşk, şiir, felsefe" hep gece sûbut eder.

böyle bi türk müzik grubu vardı. başlığı görünce aklıma geldi ansızın. 15 yıl öncenin popüler alternatif rock gruplarındandı. ne oldu acaba bu çocuklara.

pek güzel bir mor ve ötesi şarkısı.

günün huzur veren kısmı. sessiz, sakin.

çalışmadığım sürece günün sevdiğim kısmı. kalabalıktan uzak, sessiz ve öz.

normalde de kendimle kalmayı severim ama gece bir rahatlık filtresi çöküyor. düşünsene kimseyle muhatap olmak istemiyorsun ve muhatap olunacak herkes offline. müthiş

gece yasamayi bi 10 senedir sevmedigim.
aksam 12 gibi uyuyim, sabah 7 gibi uyanayim, gece deliksiz uyuyayim.
niyet ettim dilegime. amin.

lisedeki edebiyatçı nasıl bir etki bıraktıysa aklıma gece olunca ahmet haşim geliyor.

hayatımın aşkından önce geceleri ahmet haşimi düşünürüm.

elif ba ile imlası gîce şeklinde olup "geç" manasını havidir.

camdan gelen soğuk rüzgarın sesi, araçların sesi, kulağımdaki çınlama, uyku isteyen gözden akan ufak bir damla, guruldayan bir karın, titreşen bir telefon klavyesi, uykulu bir bedende hapsolmuş uykusuz bir ruhun zihninden dökülen anlamsız sıradan betimlemeler... anlamsızlık da bir anlam değil midir zaten, sıradan olanı sıradan yapan nedir ki?