gece

elif ba ile imlası gîce şeklinde olup "geç" manasını havidir.

camdan gelen soğuk rüzgarın sesi, araçların sesi, kulağımdaki çınlama, uyku isteyen gözden akan ufak bir damla, guruldayan bir karın, titreşen bir telefon klavyesi, uykulu bir bedende hapsolmuş uykusuz bir ruhun zihninden dökülen anlamsız sıradan betimlemeler... anlamsızlık da bir anlam değil midir zaten, sıradan olanı sıradan yapan nedir ki?

inanılmaz keyifli… sana ait saatler…

leyla erbil in ince bir kitabi.

kitap "neden benle yatmiyorsun?" diye bitiyor.
ısrarla yatmadigim bir iki adami dusundum, israrla benle yatmayan bir iki adami dusundum.
ıcim buruldu sozluk:(

kendisi daima omzumda gezer

gün yeniden doğar
sen geceyi sakla içinde..

gunduz salonda kanepede hep uyukladim.
simdi de uyku tutmuyor.
severim aslinda geceleri. ama boyle uyku saatleri kacinca her sey karman corman oluyor.

çok sevdiğim zamanlardır. çünkü gece beni ona yaklaştırır.

gündüz vassaf öyle güzel tanımlamış ki, sanki yüreğimden geçenleri dile getirmiş. o söylemese ben söylerdim.

uyuyamayan, uykusuzluk hastalığı çeken kişiler, karanlığın getirdiği sınırsız özgürlük ve gerçeklikle başa çıkamayan kişilerdir aynı zamanda. bu insanlar, gün boyunca her şeyi izlemekle oyalanırlar. oysa gece artık izlenecek bir şey yoktur. sadece, yaşamın o belirgin sesi duyulur içten içe. gündüzden soyutlanıp kurtulmuş olan anlamsızlık, artık saklı değildir. hayatta olma bilinci kendini daha güçlü bir şekilde hissettirir geceleri, ölümün varlığı da öyle. 'yaşamın anlamı' gece duyumsanır ve sorgulanır. kimse bunu öğle yemeği sırasında tartışmaz. yaşam, gecenin konusudur."