geceye bir fotoğraf bırak

bir gidişin vardı akıllara zarar.
sen gittin sonra bir bir herkes gitti benden.
yok oldum sanki, görünmez oldum.
sen bile bıraktıysan daha kim dururdu yanımda? kim görürdü beni?
çocuk kalbim anlayamadı gidişini. 'kim giderse gitsin artık, zaten senin yerin hep eksik' 'asla dolmayacak' 'sen gitmişsin ister kimse gelmesin ister gelince viran bulup birazda o kırıp döküp ortalığı dağıtıp sonra yoluna devam etsin' türküleri tutturdum ardından. ben yıllarca bitmek bilmeyen bir yasa tutulmuşum. ne giden olmuş umrumda ne gelen. hoş 'gelseler ne olur nasılsa gitmenin bir yolunu bulurlar' demişim.
ben yıllarca içime içime ağlayarak, senin adını bir kere anmadan, rüyamda yüzünü bir kere bile görmeden yaşamışım. sessiz çığlıklarla, sabahlara kadar uykuya dargın ve uyandığımda ruhumun uyuyuşunu bile fark etmeyecak kadar bitmiş bir psikolojiyle yanına geleceğim günü saymışım.
sen gittikten sonra bir ayet takıldı dilime 'her nefis ölümü tadacaktır' ve ben sonuna 'tek tesellim bu. vuslata bir ömür var.' ı ekleyerek her gün bir parça daha ölüme ikna olmuşum. ben parça parça ölmüşüm ama hiç fark etmemişim. ama hiç fark edilmemişim. ölümünün soğuk yüzü aldatmış beni. sen bir ben bin ölmüşüm. ruhumu saran yalnızlığın ilmek ilmek adıymış senin gidişin. kalbimi kaskatı yapan, duygularımı anlamsızlaştıran, kimsenin gidişine tek bir cümle bile söyleyemeyecek kadar lal ettiren bir acı oturmuş ruhumun direklerine. sen gitmişsin herkes gitmiş benden. ruhum ıssız ve viran kalmış. acil terk edilecekler, gözden çıkarılacaklar listesinde ilk sıraya yükselmişim. bak nasılda bir köşeye itivermişim kendimi. sen gitmişsin ve ben yaşamayı unutmuşum.

kendime yaptığım bu zulüm için şimdi sabahlara kadar kapımda yatsam ruhumun, affeder mi beni? aynada tekrardan kendimi görmeye başlasam mesela ya da en yeniden sevmelere tutulsam. bu sefer hiç gitmesem ve gitmesin diye gözlerinin içinde uyusam. sabahlara kadar karanlıkta değil rüyalarda kalsam. sahi yeniden dalabilir miyim hayallere? şimdi gelsem beni bıraktığın o soğuk, kar fırtınası çıkmış gözün gözü görmediği geceye orada olur musun? kışımı yaza çevirir misin yeniden? ruhuma serpilmiş ölü toprağını temizlememe yardım eder misin?

bu gece ne geldi aklıma biliyor musun? abim olsa dedim kızardı ama küsmezdi. çatardı kaşlarını, o yeterdi. ne bir söz ne bir nida. sonra kaldığı yerden devam ederdi yine sevmeye.
gülüşünden süzülen merhametle severdi. gözlerinin içiyle öperdi. bakışındaki şefkatle sarardı. kızardı ama benden hiç vazgeçmezdi. bunları söylerken aslında kızdığımın, küstüğümün darıldığımın o, bu, şu değil direk sen olduğunu fark ettim. senin gidişine o kadar kızmışım ki seni ne kadar sevdiğimi unutmuşum. ve adeta sevmenin ne olduğunu. özellikle kendimi sevmenin. nasıl olsa gidecekler diyerek gelmeden biletlerini vermişim insanların. kalbimin kapısından içeri burunlarını sokturmamışım. enerjimi o kadar dibe çekmişim ki enerjisi en dipteleri hep davet etmişim hayatıma. ben kendimi görmemişken insanların beni görmesini beklemişim. bir de sevmesini.
yasını çok uzun tutmuşum. halbuki sen bahar bahçe olsun isterdin benim gönlümün. benim çorak çöllerimi görsen yine çatardın kaşlarını. ama küsmezdin, bırakmazdın, arkanı dönmezdin, gitmezdin. ilk fidanı yine sen ekerdin.
aldım, kabul ettim. ilk fidan senden ikinci benden bereket allahtan.
bana yine bir hayat dersi verdin. gülmen, sevmen, konuşman, bakışın, susuşun ve gidişin... hepsi birer ders. aldım, kabul ettim. ben de seni seviyorum. hoş geldin ilk fidanım. karabiberim. abim.

burası (arkada) sibirya'daki mir elmas madeniymiş. dünyanın ikinci en büyük çukuruymuş aynı zamanda. binalar oyuncak gibi kalmış zaten yanında.

kimseyle dövüşemezsin unutma
kimseye anlatamazsın nasıl yorgun olduğunu
...*

yeni kuzular...

evrende görkemli, gizemli ve sırlı olan her şey susuyor. susan herşey de görkemli, gizemli ve esrarlı oluyor. konuşmak, biz insanlar için yeri geldiğinde anlaşmak için bir zorunluluktur, belki ama susmak da bir süstür. sessizliğe katlanamayan, gürültüyü bir yaşam şekli olarak benimseyen, çok ve gereksiz konuşan çağımız insanına uzak bir olgu, galiba susmak. anlaşılan, susmak bir yürek işi. susmak bir cüsse işi. susmak yüce dağların, derin denizlerin, masmavi göklerin, uçsuz bucaksız çöllerin işi. ve susmak derin sevdalıların işi.

yağmurlu bir gündü

mantarlar yakından çekince çok güzeller. *

ayılıyorum bu çiçeğe ama istanbul gibi bir yerde yetiştiremedim henüz. o kadar çok topraam yok.

tanzanya'dan acayip bir bitki.

dendrosenecio kilimanjari (giant groundsel - dev taban ağacı) *

cok yaraticidir sagolsun annem