gençlerin hobi sahibi olmayışı

hobi sevmem.

nokta.



görsel kaynağı

hobi işinin lüzumsuz görülmesinden kaynaklı durum. mevzunun ne para ne de zaman olduğuna inanıyorum. türkiye'de hobi lüzumsuz olarak görülüyor. en modern gördüğünüz kişi bile uğraştığınız şeyi duyunca boş boş işlerle uğraşma der.

gençlerin şuyu yok, gençler bunu yapmıyor, gençler şöyle gençler böyle... ulan annesini dürtükleyip bıraktınız ülkenin nefes almaya vaktimiz, enerjimiz mi var?! dolar euro olmuş bilmem kaç lira, anamız babamız iki patates için sabah akşam çalışıyor gelmiş hâlâ hobi sahibi değilsiniz diyorsunuz ne yapalım ulan ne yapayım otoban kenarlarında mı bekleyelim? dibini sıyırıp bir artık bile bırakmadığınız bu ülkede ne yapmamızı bekliyorsunuz bizim? yabancısıyla ayrı, yaşlısıyla ayrı, siyasetçisiyle ayrı uğraştığımız bu coğrafyada siz her gün onlarca gencin canına kıydığı haberini almadığınıza dua edin mnakoyim.

gençlerin hobi sahibi olmayışı değil, "mevcut ülke şartlarının getirdiği geçim sıkıntısıyla birlikte gençlerin hobi sahibi olmasının önündeki yolların teker teker sevilmesi" diyeceksiniz.

kusura bakmayın, çalgıcı mı olacaksın diye gitar kursuna yollanmayan, dansöz mü olacaksın diye dans kursuna yollanmayan insanların ekstrem hobileri maalesef yok, olamaz. anca evde kitap okur, müzik dinler, bisiklet falan sürerler. en fazla bu kadar hobi edinebilmişlerdir, ataerkil ve ders bağımlısı ebeveynlerin elinde büyümüşlerdir, para olsa da zihniyet olarak bir yokluk mevcut bu toplumda. :)

genel konuşup hata yapıyorsunuz yine. bazımızın yok evet, ama tanıdığım hobi sahibi tonla genç de var. ya sizin çevreniz boş beleş insanlarla dolu, ki bu sizin eksikliğiniz, ya da önyargılarınızda boğuluyorsunuz yine. ayrıca öyle bir konuşuyorsunuz ki sizlerin jenerasyonunu bilmeyen biri hepinizin hobisi var zanneder. kendinizi düzeltiniz önce, sonra sıra gençleri düzeltmeye gelir.

(bkz: gençler silksin sizi artık ya)

yeterince parası olmadığı için sadece uzaktan bakmak hobilere durumunun özetidir.

bir genç olarak özellikle de türkiye de yaşayan bir genç olarak öyle bir hobiye vs vakit bulamıyoruz ki kendimize 2 saat ayırsak şükrederiz gibi

14 senedir gitar çalıyorum, her türlü telli enstrümanı çalabilirim. param olsa alabileceğim hepsini alırım. hadi onu geçtim yeni enstrümanlar ekstra bir durum. ben şu anda gitarıma bakım yapıp, tellerini değiştiremiyorum pahalılıktan. fiyatların yüksek olduğu gibi bilindiği üzere ülkemizdeki dolandırıcı müzik dükkanları da malum.

nasıl olsun ki mesela. ben bir genç olarak söylüyorum. oyun konsolları 4000tl. gazete ögrencisiyim kendimi alıştırmak için fotoğraf makinesi alayım dedim 5000tl. test kitabı çözücem ya fazla bişey istemiyorum 100tl den başlıyo. şimdi hangi gencin nasıl bi hobisi olsun söylermisiniz. ha arkadaşlarla buluşuyoruz çimende oturuyoruz.

hobi ekstra bir masraf olduğu için herkesin sahip olamadığı bir lüks olmaktadır yaşadığımız bu güzelim ülkede diye düşünmekteyim. bundan ötürü de hali hazırda ailesi kirayı zor ödeyen bir gençten böyle bir şey beklemek oldukça mantıksız değil mi?

bu ülkede nasıl olabiliriz ? dışarı çıkmamız lazım. vallahi arkamda ne sakıp sabancı ne de torpil denen şeyim var ki ya bir işe ya da bedavadan para getiren bir şeyim olsun. ya okumayla ya da çalılmayla geçiyor vakitlerim. kitap okuyorum ama ben kitap okumayı hobiden görmüyorum. bir ara dans kursuna yazılmıştım çok para istediler çıktım. gitar fiyatları, keman, piyano desen almış gidiyor. yani demem o ki zor bu şartlarda çok zor.

hayatı idame ettirmek bile lükse doğru ilerlerken hobi için vakit ve nakit ayırmak neredeyse imkansız. ayrıca okullarda beden eğitimi, görsel sanatlar ya da müzik dersi olmasına rağmen hepsi gereksiz denerek işlenmiyor veya önemsemiyor. gençler hangi alanda yeteneği var, haberi bile yok. olsa da parası yok zaten

malesef hayat bedava değil. bir hobi edinmek ve o alan üzerinde yoğunlaşmak para istiyor, e o bizde de yok. bir hobi edindik diyelim, ben edindim gerçekten de. okulla birlikte yürütmek o kadar zor oluyor ki... yks belası var senenin sonunda, millet çalış çalış diye sürekli baskı yapıyor, benim kafam olmuş zaten bir milyon, ben ne yapayım, öleyim mi he? dertliyiz bu konuda ya, herkesin bir hobiye sahip olması bu ülkede imkansıza yakın gibi.

kimse kusura bakmasın ama bir genç olarak çok rahatlıkla söyleyebilirim ki para yok para. sizin hobi diyerek bahsettiğiniz şeylerin bize maliyetini hesaba katmiyorsunuz. sürekli bunu duymaktan yorulduk artık. gelecek kaygısından, maddi sıkıntıdan kendimize vakit ayiramiyoruz ki. hobiyi geç kendimizle başbaşa bile kalamiyoruz. kendimizi dinleyemiyoruz. sevdiğiniz seyleri yapamamak ne kadar üzücü keşke anlayabilseniz.

gençlerin hobi sahibi olamayışı diye düzeltmek istediğim başlıktır. paramız vardı da bizim mi hobimiz olmadı? artık hobi sahibi olmak için bile para ödememiz gerekiyor. insani ne kadar duygumuz varsa tükettiler ama bi türlü doyamadılar.

valla ben sorunun para olduğuna katılmıyorum. dolar 1 lira iken de bu goygoy dönerdi 50 krş iken de dönerdi.

türkiye'de bir genç mental olarak kendini rahatlatmak için bir hobi uğraşına girdiğinde ilk söylenen boş boş işlerle uğraşma lafıdır. para kazandırcak iş yap yapacaksan derler.

diyelim hobi ile ilgili kursa katıldınız. hemen karı kız kovalıyor derler.

o yüzden gençler de pek uğraşmaz böyle şeylerle. birde şöyle bir şey var, türkiye istanbul'dan ibaret değil. anadolu'daki kaç genç hobi edineyim der? türkiye'de kahve kültürü var. bizde işi olmayan kahveye gider batak atar. sadece anadolu değil batıdakiler de kafeye takılıyor.

ben size daha ilginç bir şeyden bahsedeyim. neden bu konu gençlere yıkılıyor? 30 yaş üzerinin, 60 yaş üzerinin niye bir hobisi yok. hiç bana evli adamın/kadının hobiyle ne işi olur demeyin. asıl gençlerin değil yaşlıların hobi sahibi olması lazım. gencin zaten kanı kaynıyor. gitsin sosyalleşsin, gezsin tozsun, eğitimine odaklansın. asıl evlilerin, yaşlıların bir hobi edinmesi lazım. çünkü evlinin biraz günlük yaşamdan soyutlanıp rahatlaması lazım. yaşlının kendine bir uğraş bulması lazım. bizim yaşlılar emekli olunca bir gözü toprağa bakar şekilde ölümü bekliyor. bak bu konuda anadolu daha iyi mesela. kendine bir uğraş buluyor. evli adamın da çocuk bakıyormuş falan hikaye. aynı adam halı sahaya gidecek vakti buluyor. evli kadın altın gününe vakit ayırabiliyor. belki bunun istinası çalışan kadınlardır.

sözün özü mevzu para değil. kültürümüzde hobi diye bir şey yok. bizim uğraşlarımız halı saha maçı, altın günü falan. hobiyi de gençlere yıkıyorlar. (bkz: lan bırak)