gönül dağı (dizi)

cumartesi gönül dağı
pazar yargı
sonra yine cumartesi pazarı beklemek.

saat 21:00 olsa da izlesem. şu dünyanın gereksiz gerginliğinden 3 saatliğine uzaklaşıyorum valla.

böyle sıcaklık yok. sanki ben de o ailenin bir üyesiyim. ya da onlar bizden. düğünlerindeki o mütevazilik, yaşadıkları evler, komşuluklar, iletişimler. biz buyuz işte..

lan olum bu diziyi izlemek için zeka geriliği gerek. bir de üstüne ağlıyor musunuz izlerken! yemin ediyorum şok oluyorum, ne haldeyiz. memleketten ümidi kesiyorum artık.

ekleyeyim: her türlü lince açığım.

bu akşam da veysel için gözyaşları sel olacak.

ah veysel'im vah veysel'im.
senin de çocukluğunda sevgi hariç her şey vardı değil mi?
seni de ailen istemiyor, değer vermiyordu değil mi?
sen de doğduğundan itibaren '' yalnız '' yaşadın değil mi?
yaşadığın yerde pul kadar değer vermeyenler hep '' yakınlar ''ındı değil mi?

veysel, sen dizide bir karaktersin. bense gerçeğim veysel...

ağlatmak üzerine kurulu ramazanı kendime yakın bulduğum bir dizi.

insan hayatı katman katman derdi babam biz çocukken, ilk katmanı çocukluk. farkında değildik hiçbir şeyin duygularımız berrak düşüncelerimiz tertemiz. hayatımızın en uzun ama en güzel yılları gençlik aklımızın beş karış havada olduğu hayalle yatıp kaktığımız yıllar. kimimiz okumanın hayalinde, kimimiz topçu olmanın hayali kimimiz başka ne hayaller. ama bir çelmeyle yerle bir olduk kim attı o çelmeyi bozkır mı, taşra mı, yokluk mu hayat mı? dizimiz değil hayallerimiz kanadı önce. yaralarımızı aşkın sıcaklığıyla sarmaya çalıştık yirmili yaşlarda. evet yara almıştı hayallerimiz ama yine de ruhumuzu öldürmeyecek kadar umutlarımız vardı. sonra çocuklarımızın üstüne inşa ettik hayalleri, kendi yapamadıklarımızı onlar yapsın istedik. ama oralarda da tostladık tozlu paslı duvarlara. belki aceleci davrandık belki de kendi hayal kırıklıklarımızın kurbanı ettik onları. ama şunu iyice öğrendik ;hayat katman katmanmış babamın dediği gibi. çocukluk kaplumbağa hızında, gençlik rahvan bir at kıvamında. sonrası yavaş yavaş hızlanan bir kısrak gibi dört nala geçip gidermiş. biz yavaşladıkça zaman hızlanırmış sanki, geriye de olamamışlıklarımız kalırmış. bu hayatta ne öğrendiniz deseniz bana insanı öldüren şeyi öğrendim. rutin mi öldürür insanı, her gün aynı şeyleri yapmak mı, her gün aynı şeyleri yaşamak mı? bence insanı bir tek şey öldürür ;amaçsızlık, gayesizlik, hiçlik. şu uçsuz bucaksız bozkırın ortasında ben bu dünyaya bir şey için geldim demek istiyor insan, benim de dünyadaki varlık amacım buydu demek istiyor, bir şeyle gurur duymak istiyor belki. tutunacağı bir şey ile kendi için duyamadığı gururu, evladı için duymak istiyor. (link: )

bizim dizimiz diyebildiğim nadir eserlerden, harika bir iş.

ben seninle mutlu olamadım. ama sen onunla mutlu oldun. senin mutlu olman yetmez mi?
seni mutlu görmek, bilmek yetmez mi ?
yeter elbet, yeter...

hayali bir yozgat kasabası olan gedelli'de zeytin ağacının işi ne diye sorarlar senaristlere. puh böyle mantık hatasına. sonra yozgat'ta neden zeytin ağacı soldu diye tasavvur edebiyatı yapıyorlar.

fox'da yayınlanan aptal aşk dizilerinden daha iyi olduğu kesin. en azından türk aile yapısına uygun. ha ben izler miyim? vaktim yok, izlemem. orası ayrı.

başlığı hortlatıyorum şu an. severek takip ettiğim nadir türk dizilerinden. bu ara fazla sinirimi bozuyor. şu ramazan ve asumanla derdiniz ne ya? everin şunları. *

ev halkının her hafta düzenli olarak izlediği 2020 yılında yayınlanan trt dizisi.

arkadaşım dizi için "çok dram whis, her bölüm ağlatıyor başlama diziye" dedi.

hem baya izleniyor hem de sağlam bir kitlesi var dizisinin. her hafta twitter da gündemde. bi hafta eyşan meryem'e sövdüler mesela. hala da sövüyorlarmış kızcağıza. en son instagram da açıklama yapma gereği duymuş sevilay gültekin . alt tarafı bi rol lütfen bana özelden sövmeyin diye *

bizimkiler iki ağızdan heyecanlı heyecanlı bir yandan anlatıp bir yandan da izliyorlar diziyi. çaysız izlenmiyor bu dizi cidden.

neyse berk atan için izlerim belki bir gün ben de diziyi. bilemiyorum.

birkaç defa denk geldim. fazla arabesk. bir de zaten iç anadolu ağzı kulağımı tırmalıyor.

oturup ailenle rahatça izleyebileceğiniz bir dizi. aynı bu şekilde ben de ailemle bu sezon birlikte izlerken sevdim. baya sardı. ama ben başından takip etmediğim diziyi izlemeyen birisi olduğum için sezon finali sonrası 1. bölümden itibaren izleyeceğim. yalnız reklamsız hali bile çok uzun. 3 saate yakın dizi mi olur ya. tek eleştirim bu dizi için.

bir diziden daha fazlası ben cooooook seviyorum.izledigim tek dizi

gariban rıfat'ı çok üzen kızın ilahi adaletle cezasını bulmasını bekliyorum belki 500 bölüm sonra haberini alırız.

gönül dağında benim favorim ciritçi abdullah
her eve lazım bir dede . her izlediğimde keşke benim de böyle bir dedem olsa diyorum. bütün ailenin psikoloğu.