harry potter

tüm seriyi göz önünde bulundurarak bi kısa bahsetmek istiyorum.(film serisi)
şimdi ilk filmde harry yeni öğrenci olarak gittiği hogwarts'ta herkes siyah cüppe-pelerin giyiyor. birinci sınıflardan son sınıflara kadar bu böyle lakin serinin son filmlerinde gençlerimiz pelerini kullanmayıp bağırsaklar dışarda gömlek, dağınık saçlar, gevşek kıravat,beyaz spor ayakkabısı vs giymeye başlıyorlar. şimdi diyeceksiniz ki işte yüzüğü kartallar niye öhöm o başkaydı pardon.
bir de serinin ilerleyen filmlerinde öne çıkan karakterler ilk filmlerde nerdeydi, cedric denen eleman harry 1. sınıftayken yok muydu o okulda, ayrıyetten hogwarts express'ten inip at arabasıyla, kayıkla gidilen okula son yıllarda elini sallayan girebiliyor, bide kötü kalleş büyücüler slytherin’den çıkıyor deniliyor , neden slytherin öğrencileriyle psikolog eşliğinde ilgilenmiyorlar?bide şu çevirdikçe time travel olaylı kolye vardı(zaman makinesiyle geçmişe gidip bebek hitleri öldürmek).

hanginiz harry potter seansı yaptı sol frame’i bir salın .

tüm serisini daha filmleri çekilmeden okuma şansı bulduğum için şükrettiğim, filmlerini ise defalarca izlediğim fantastik film serisi.

felsefe taşı filmini izleyince kendisine aşık olmuştum ve uzunca bir süre derin bir muhabbetle bağlıydım. bir gün evde ona aşkımı anlatıp ağladığım anları kasede kayıt yapmıştım. sonra nasıl oldu anlamadım o kaset annemlerin eline geçti. 1 saat hem dinleyip hem yerlere vura vura güldüler. incindim.

wizarding world'de ravenclaw çıkınca tekrar okudum. neden sadece gryffindor binası varmış gibi diğer binalardan pek bahsedilmiyor? tamam ana karakterler gryffindor'da ama luna dışında başka karakterlere de biraz fazla yer verilseydi keşke. aslında hermonie ravenclaw , ron hufflepuff'da olsa değişik bir bakış açısı olabilirmiş. benim dışımda böyle farklı senaryoları düşünüp kafasında bölüm bölüm canlandıran ruh hastaları var mı acaba?

genel olarak bakıldığında güzel ama aşırı ırkçı,kısıtlı ve yazarı yüzünden aşırı soğuduğum bir seri. oyuncuların seçilirken safkan ingiliz şeklinde seçilmeleri çok rahatsız edici. ayrıca ne lotr ne narnia günlükleri ne de percy jackson’daki evrenin yarısı bile yok. eşelemeye başladığınızda çok açık yakalayabileceğiniz bir evreni var. yazarından bahsetmek dahi istemiyorum. keşke kitapları yazdıktan sonra inzivaya çekilip yok olsaydı.özellikle sırlar odası’nda çok ilgimi çeken kısım,harry’nin “her şey benim yüzümdennn” tripleri...cidden hermione olmasa ilk dakikada ölecek çocuğa ne çok şey yüklediniz. hayatta kalan çocuk olmasaydı asla ve asla parlak bir büyücü olacağını düşünmüyorum. ayrıca lily-snape-james aşk üçgenini asla anlamayacağım o apayrı bir saçmalık. zaten gryffindor dışında hiçbir binayı göremiyoruz. ayrıntılı olarak günümüz dünyasında hogwarts’da geçen bir hp dizisi olsun isterdim ki bütün binaları vs. öğrenip görebilelim. ama jk rowling’in onu da bok edeceğine eminin

bazen sırf bizi bu dünyada az da olsa sihire inandırğı için sevdiğim bir film serisidir. hayatta öyle anlar oluyor ki gerçekten bir şeyler için savaşmak mücadele etmek istiyorsun harry potter serisi beni arkadaşlık için yeni günlere umut için mücadele etmemi sağlayan zor günlerimde yanımda olan bazen arkadaşım olan bir seridir.

j.k. rowling transfobikliğinle ve bunu kabul etmeyişinle, kirpiklerini kırpıştıra kırpıştıra yaptığın ''hayır, ben terf değilim ne alakası var?ben sadece kadınları korumak istiyorum.'' açıklamalarınla bir çok insanın (transgender bireyin ve onların çevresinin, arkadaşlarının, partnerlerinin, ailelerinin ve genel olarak destekçilerinin) çocukluğunu ve güvenli sığınağını elinden almanın vebalini taşıyorsun.
umrunda mıdır?
pek sanmam.

inanılmaz güzel ama yeterli olmayan bir dünyanın anlatıldığı kitap serisidir. kitaplar giderek daha yetişkinlere yönelik bir hal alsa da başlangıcında gerçekten de bir çocuk kitabı konsepti vardır. bunu da okul dışındaki ayrıntıların çok fazla işlenmemiş olmasından anlıyorum ben, okul dışındaki konular zamanla dallandırılıp budaklandırılmış hissiyatı veriyor bana. halen çok ciddi boşluklar var ve bunları da şimdi wizarding world ile kapatmaya çalışıyorlar. bu çaba da yeterli değil çünkü o boşlukları saçma sapan bir şekilde doldurmaya çalıştıkları için yamalı bohçaya dönüştü wizarding world. ayrıca jk rowlingin konu dışı saçmalamaları da bir anda her şeyden soğumama neden oldu. filmleri ile kitapları birbirinden ayrı ayrı değerlendirmek gerektiğini düşünüyorum. filmler çok büyük bütçelerle çekilse de kitapları okumuş, hatmetmiş hatta direkt kitabın kendisine dönüşmüş olan potterheadleri pek memnun etmez.

herkesin ya göklere çıkardığı ya da yerin dibine soktuğu fantastik çocuk kitabı...

çocukluğumun büyük bir kısmını kapsayan seri. hermonie karakteri örnek aldığım ilk karakter olabilir... ayrıca yazarı bende büyük hayal kırıklığı uyandırıyor.

küçüklüğümden beri en sevdiğim seri. evet 2000 doğumluyum ve harry potter serisi ile büyüdüm. o zamanlar üniversiteye giden teyzem sayesinde tanıştım bu seri ile, bana uyumadan evvel okurdu. sonra dvdlerini almaya başladı babam. bu seri ile büyüdüm, bu seri ile de yaşlanmak isterdim.

abartıldığı kadar güzel değil

filmlerini tekrar tekrar izlediğim seridir. gönül isterdi ki kitapları o yerleri olayları hayal ederek okuyayım ama olmadı. onun yerine çoğu sahneyi hatırlayarak ve burası böyle değildi ki demekle geçti kitaplar. bazen kitabı bazen filmi daha çok sevdim.

ne zaman canım sıkılsa, gerçekten sıkılsa yani. kötü hissetsem izlemek isterim. bir hp bir de alacakaranlık serisi. çünkü bunlar ergenlik zamanlarımda izleyip inanılmaz tutulduğum serilerdir ve ne zaman izlesem o yıllardaki hissiyatim aklıma gelir. küçükken herşeyin ne kadar yoğun olduğu ve basit olduğu, hatta ve hatta olmayacağını bile bile yine de hayal kurmanın güzelliğini hatırlarım. zira şuan gerçekleşmesi mümkün olmayan seylerin hayalini dahi kuramayacak kadar realist bir insanım malesef. hayal kurma yetimi yitirdim.
velhasıl, hp güzeldir insanı daracık dünyasından alır ve bambaşka diyarlara götürür.

çocuk kitabı/filmi gibi görünsede içinde anlamlı mesajları olan seri. yazarı jk rowling hayatıda harry potter kadar etkileyici

harry potter daha güzel işlenebilecek ve detaylandırılabilecek olan bir dünya. maalesef yeterince giremediğimizi düşünüyorum.

harry potter denilince aklıma gelen ilk isim mösyö taha oluyor. onun dışında sevdiğim bir harry potter repliği var paylaşayım:
 “kelimeler bana kalırsa her zaman sınırsız bir büyü kaynağımız olagelmiştir. hem insanı yaralayabilir hem de iyileştirebilirler.”
birde şu replik var ikisinin sahnelerini ara ara açar izlerim.
 “mutluluk en karanlık zamanlarda bile vardır. yeter ki ışığı açmayı unutma.”

overrated bir çocuk filmi ve romanıdır.

çok fazla insanın çocukluğuna bu kadar dokunmasının sebebi; hepimizin özel olduğu, sevildildiğini hissettiği bir dünyaya birden kavuşabileceğine dair umudumuzu beslemesidir. sıradan, hep dışlanmış bir çocuk harika bir okula kabul edilir. itilip kakıldığı bir dünyadan herkesin parmakla kendisini gösterdiği bir dünyaya geçiş yapar. yoksulluk, altkültür olmak, çirkin olmak, sakar olmak gibi özellikler burada önemsizdir. bizi biz olduğumuz için sevebilecek insanların olduğu bir dünya vardır. sevgi en güçlü büyüdür bu nedenle herkes bu yetiye sahiptir.