hayatı sorgulamak

dinlerin insan yapısı olduğunu anladıktan sonra aklımdaki tüm karmaşalar son buldu. yoksa hep düşünürdüm, nasıl bir yaratıcı böyle bir dünya yaratır diye. ama şimdi her şey net. anlam falan yok. bir hayvan neden dünyaya geldiğini sorgulamaz. insanlar, bilinç kazandı diye böyle bir soru sorup ve her şeyin bir anlamı olmalı diyerek buna bir zorunluluk yükleyip anlam çıkarmaya çalışması sadece o insanların anlık olarak iyi hissetmelerine yarar. bakın sürekli bir iyi hissetme değil anlık olarak iyi hissediyorlar.

temelinde ''tanrı var mı'' sorusuna dayanan düşünceler silsilesi.

hayatınızın kötü/olumsuz bir dönemindeyseniz hiç bulaşmamanız gereken bir iş.
her şeyi daha kötü yapmaktan öteye geçmiyor.

bu eylemi gerçekleştirenler ya çok refah içindedir ya da sefalet içindedir.

hayatımı sorgulamam için önce bir hayatımın olması gerekiyor..

yalnız olunca günün her dakikasına düşen iş. boş beleş yaşamak ne kadar güzel değil mi? veya bir şeylere kendimizce cevap verip, hayata geri dönmek. ezber laflarla orda burda bir şeyler yazmak. çoğumuz boşa yaşıyor ben size söyleyeyim. dizini kırıp okuyan samimi adam çok kalmadı.

sonunda hayatın anlamsızlığını fark edecek kabullenemeyip tekrar tekrar sorgulamak zorunda kalacaksınız nereden baksan tutarsızlık.

rahmetli bir milyonerin anma töreni için sevenlerinin istediği bastığım görsellerin pixel pixel olmasını acılarına verdiğim anda, öldükten sonra da insanların senin için iyi olacağını düşündüğü şeylerin bir halta yaramaması durumunu fark edip yaptığım eylem. kendi işini kendin göreceksin, mümkünse öldükten sonrası için dahi vasiyetini sağlam hazırlayacaksın. kayıp pixeller anmaya erken gitmişler...

kafayı yemeyeceğin miktarda sorgulaman yeterlidir.
kim olduğunu veya kim olamayacağını hatırlatır çünkü.

sevgili sahife,
bazen çok zorlanıyorum yaşarken.

sonunda takacak kelepçen yoksa sorgulamak bir işe yaramıyor.

hayata kimlik sormaktır.

sen polis değilsin eppur, kendine gel bakalım.

bu aralar bende acaba çocuk yapmalı mıyız yapmamalı mıyız sorusuyla gündeme gelen insanın dünyasını karartan iş.

neden böyle oluyor bilmiyorum ama her hikayenin sonunda ben sarhoş oluyorum.

"sorgulanmamış bir hayat yaşamaya değmez." - sokrates

kuran ayetlerinin emrettiği eylemdir. bu sayede gerçeğe ulaşırsınız.

filozof olmaktir. evet.

hergün yaptiğim faaliyet.günün herhangi bir anında sebepsiz yere aklima geliyor.aklimda bu varken farkinda olmadan durgunlasiyorum.nedenini bilmiyorum. birşeyleri eksik yapmis olma duygusu hep var icimde ama neyin eksik olduğuyla ilgili pek de gecerli bir fikre sahip de değilim.boşluk hissi gibi ama tam olarak o da değil.

üniversiteden beri hep mücadele ettim hayatla.calistim, aylak aylak gezdiğim de oldu sokaklarda.istanbul fasli zaten zordu bir ara izmirde de takildim .ama izmir dönemi daha iyiydi.sorgularken genelde izmire pek girmiyorum ama yaptiğim ettiğim ne varsa.bos bir zamanda bu eksiklik duygusunu derinlemesine bir inceleyeceğim.konu neyse kapatmak icin de elimden gelene yapacağım.baska türlüsü hep bir huzursuzluk.