herkesin kendini iyi insan olarak görmesi

"ay biliyorum şekerim, ben senin içini biliyorum ama napıcaksın insanlar bir kötü" şeklinde cümleler kuran bir tane insan evladı hırdavatın altından çıkıyor bu iş hep.
"bok gibi insansın, kötüsün sen işte tatava yapma" dense, o da kendini iyi bir insan bilmez.

herkesin herkese yalan söylemesidir. kişi kendi içindeki en karanlık kötülükleri bilir. ve iyilikleri de. tabii ki kötü davranışı seçmemek bir tercih. ama kimsenin içi de tertemiz değil. sadece dışavuran bir iyilik tercihi.

herkes iyi ise bu kadar şerefsizi kim doğuruyor?

deniyorum ben çok fazla.
valla billa.

gece 4 civarı ama saatin kaç olduğunun uzun süredir bi önemi yok. bulanık bi kafaya sahip olduğumdan dolayı sayıklanıp durduğum konular, ağzımdan eksilmeyen küfürlerle anlam veremediğim aslında sebebini bildiğim fakat tanımlayamadığım karın ağrısı başlangıcı. neden şu an bunları düşünmek zorunda hissediyorum ya da bunu neden-kim için yazıyorum inanın hiç bi fikrim yok. birisi için yazmak zorunda olduğumu düşünmüyorum aslında ve bu da şu an bu yazıyı silip atmam için en mantıklı neden gibi duruyor.kendimle sürekli çelişki halindeyim. ağlamak istiyorum sanki ama ağlayamıyorum, uyumak istiyorum ama birileri beni sürekli geçmişe bağlıyor sanki geri dönüp o anları değiştirmek ya da tekrar yaşamak gibi bi şansım varmışcasına, içimde geçmişe karşı bitmek bilmeyen özlem ve nefret var. hiç bi şeyden emin değilim. düşünüyorum acaba beni rahatsız eden tek olay geçmiş mi diye fakat evet demeye dilim varmıyor çünkü geçmişe tekrar bi iz bırakamayacağımın farkında olmak konuyu hemen değiştirmemi sağlıyor kafamda ve aniden kendimi tekrar bunları sorgulamamın bi anlamı olmadığını söylerken buluyorum .

tanıyanlar öyle diyor benim bir iddiam yok bu konuda..

ama tanısanız seversiniz.

sorun iyilik kavramının yanlış anlaşılmasında yatıyor sanırım. kötülük yapmayan insanlar kendilerini iyi insan olarak tanımlıyor. aslında nötr insanlardır. iyi insan ise insanlık yararına adımlar atar. bir öğretmen düşünün işini iyi yapıyor ama öğrencilerin kişisel gelişimlerinde hiçbir olumlu gelişme yaratmıyor, bir başkası var iyi öğretmiyor ama sorunlu çocukları topluma kazandırıyor. ikinci örnek iyi bir insan gösteregesidir, diğeri ise nötrdür. etliye sütlüye karışmayan, politik saflarda yerini almayan, kim gelirse başına ona göre şerbet veren bir insan kötülük yapmasa bile iyi insan kategorisine giremez.

bu arada, akli dengesi yerinde olan herhangi bir insanın salt iyi olabileceği fikri çok ütopik gerçekten. her insanın kötü düşünceleri ve pratiğe geçen eylemleri bulunur. önemli olan bunun farkına varmak ve kendi kişisel onarımını gerçekleştirebilmektir. zamanında bir grup viking iceland'e ulaşınca orada yiyecek hiçbir şey bulamayacaklarını ve açlıktan öleceklerini düşünürken bir ''mucize'' olur ve balina vurur karaya. zaten bir avuç insan olmasına rağmen aralarından biri ''benim bölgemde bu balina sizinle paylaşmam'' deyince bunlar birbirlerine girerler. tonlarca ağırlıktaki balinayı paylaşmak istemeyen bu insan kötülüğün temsilidir.

günümüzde insanlar kapitalizm salgını ile bu boyuta gelmiş durumdalar. atalarımızın ''yaralı parmağa bile işemez'' dedikleri bu tipler yüzünden dünya kaynakları sayılı insanın elinde. kapitalizmin çarklarında dolanıyoruz; iyi olmamıza imkan yok artık. eşitlik, adalet, insaniyet ve demokrasi kavramları sadece teorikte varlar. yoksa nasıl bu kadar adaletsiz, savaşların halen devam ettiği, insanların sürekli birbirine şiddet uyguladığı bir dünya var olurdu...

(bkz: nice guy syndrome)

"kimsenin osuruğu kendine kokmazmış" felsefesinden hasıl olan duygu.

herkesin kötü bir insan olarak görmesine engel değildir.

maalesef bütün sorunların başlangıç noktası.

kendi kötülüğümüzü kabul ettikçe, daha insan sever, kabul edebilir bir yere varmış olacağız.

yani ben kendimi ayrı tutmuyorum yanlış anlaşılma olmasın.