hesabı erkek öder bu bir görgü kuralıdır söylemi

ben davet ettiysem kesinlikle ben öderim. kız davet ettiyse yine ben elimi cebime atarım önce, ama olmaz öyle şey der kendisi ödemeye kalkarsa kabul eder sonra başka bir yere gitmeyi (tatlıcı olur, sinema olur vs.) teklif eder o’nu ben öderim.

sevgili dediğim insanla gittiğim hiçbir yerde hesap ödemem. ödeten insanla bir sonraki görüşmeyi asla yapmam. açlıktan gebermedik çok şükür, yediğimizi içtiğimizi verecek paramız var mesele o değil. yanımda erkek dururken de kasaya hesap ödemeye gideceksem olmaz olsun öyle erkek. erkek hesabını öder kadında hediye veya jestlerle bunu telafi eder.
ha arkadaşmış, dostmuş, maksat geyikmiş tillahına kadar öderim o ayrı mevzu.

erkeğin olduğu yerde bayan kişisi elini cebine atmaz. buluşmayı karşılayacak bütçeye sahip olmayan erkek zaten dayım öldü falan der buluşmaya gitmez. gidiyorsa ödeyecek gücü olduğu için gider. her zaman da yanında nakit bulundurur.

görgüsünü bilmem olduğum masada hesabı ben öderim. he bundan 10 sene evvel kızın biri ilk buluşmaya kankasıyla gelmişti iyi bi yiyip içip "ben bi tuvalete gideyim" diye topuklamıştım. sonra büyüdük tabi.

taş çatlasa 2bin tutacak bi hesap içinde kasanın önünde ben şunu şunu yedim diyip şekilden şekile girmem yani.

kafadan erkek öder diyenlerin genel görünüş şu seviyelerde:

hesap mevzusunu bu kadar abartıp sürekli üzerine konuşan erkekler çok itici ve cimri duruyor. ben ödeyebilirim tabiki hiç sıkıntı değil ama bu konuda karşıdan hiçbir şekilde “geçen defa ben ödedim bunu da sen öde” gibi bir sinyal gelmemeli. böyle bir hesap kitap hali hissedildiğinde bir daha o kişiyle rahat rahat görüşebilmek de mümkün değil bence.