hiç gelmeyecek birini beklemek

*

kim demiş hiç gelmeyeceğini.
yağmurlu bir günde karşılaşırsınız belki

"bir ihtimal daha var..."

yanlış insanlar üzerine hayaller kurmayın.
hiçbirşeyi zorlamayın.
kendiliğinden geleni sevin..
eğer değer vermiyorsa ona vereceğiniz değeri kendinize verin.
kimse sizden önemli değil ve sizler kimsenin sevgisine muhtaç değilsiniz.
aslında bir insana kendinizi çok bağlamanızın nedeni onu hak etmediği hayallerinizde yaşatmanızdır.
kafanızda bitirin düsünmeyin.
sizi umursamayan umrunuzda olmasın yüceltmeyin bu kadar... kendinize yetin arkadaşlar..
kendinizi sevin..
kendinizi çok sevin.

başlığı okur okumaz, içimde şiddetli bir biçimde buraya bir şeyler yazma hissi belirdi. lakin ne yazacağımı bilmiyorum. spontane bir şeyler yazıp içimdeki bu sıkıntıyı atmak istiyorum.

26 yaşımı dolu dolu yaşadım. 27 yaşımın içindeyim. 6-7 yaşımdan beri, kan bağımın olmadığı biri tarafından sevilmek gibi, belki sizin için abuk subuk gelecek bir hayali taşıdım yüreğimde. bu yaşımda gizli bir bir şeylerin yoğunluğuyla yazın yeteneğimi harmanlayıp ortaya dramatik bir şeyler çıkarma isteğiyle böyle yazmıyorum.

bazı insanlar hayatıma girdi. bazıları bana içinde bulunduğum durum içerisinde çok farklı bir gerçeklikte göründü. görür görmez "aşık böyle bir şeymiş" dediğim de oldu.

fazla uzatmayayım. beklemek umduğunuz gibi bitmese de, sizlere bir şeyler öğretir. belki umduğunuz gibi bitmez. ama öğretir. eğer gücüm ya da umudum buna değer diyorsanız, bekleyin.

ben mi? ben viktor narovski gibiyim sanırım.

(bkz: the terminal)

gelseydi...
beklemezdik ki zaten...

(bkz: saudade)

portekizcede “bir kimsenin yokluğunda hissedilen derin özlemi ve bir zamanlar kaybettiğin bir şeyin bir daha asla senin olamayacağını anladığın an yaşadığın his” anlamına geliyor.

hiç gitmeyecekmiş gibi davranmayı kesersek gözlerimiz yollarda kalmaz. arkadaşlar bugün pek bi romantiğim. az önce de ağaç ve dağları övdüm. bir sonraki girimde; "kösnül" falan diyeceğim. kalabalıklar içindeki yalnızlık? o da olumlu. beni sevinsenize.

gelmeyeceğini biliyorsan, beklemek ahmaklıktır. giden gitmiştir gittiği gün bitmiştir. sen gideni değil giden seni kaybetmiştir.

(bkz: mal)

beklenir ama beklerken hayat devam eder maalesef. bu yüzden beklemenin dengesi kurulmalı ve hayatın akışına katılmalıdır insan. hayatın içinde varolmaya devam etmek, beklemekten vazgeçmek değildir.

'ölmüşse normal aksi durumda zor' der modern dönem

arkadaşlar malesef öyle biri var bilin bakalım kim

kim bekliyorsa beraber bekleyelim.

beklemek güzeldir ama doğru durakta

sanirim onemli olan o kisiyi beklerken gittigin yolun tadini cikarmak. o kisi hic gelmese bile guzel bir yolculuktu diyebilirsiniz sonunda.

dönmezse hiç senin olmamıştırdaki dönmeyen kişidir.

aslında beklememektir.

batmış bir geminin kurtulmasına inanmak gibidir.