hiçbir şey yapmak istememek

evet şu an istediğim tam olarak bu. öylece yatmak. uyumak ve yemek dışında yataktan kalkmamak..

sıcak havalarda gayet normal bir durumdur, bir de klimanız yoksa iyiden iyiye haklı da bulunmalı ve rahat bırakılmalıdır bu insan. eylem sırasında gökyüzünün maviliği içinde bulutları seyretmek keyif verici olabilmektedir.

bunalımın dip noktası çıkılması güç duruma dönüyor kroniklesiyor

o kadar çok hiçbir şey yapmadım ki şimdi ne yapsam telâşındayım.

içinde bulundugum durumdur öyle bir haldeyim ki bir odanın ortasında pencereye dogru bakan bi sandalyenin uzerinde oturmak istiyorum bombos bi sekilde gozum bazen pencerenin ardina bazen duvarlara kaysin saatlerce gunlerce izleyeyim boslugu hicbir sey yapmak istemiyorum

sürekli böyleyseniz tebrikler dostlarım tertemiz depresyondasınız. olduğunuz yerde derin derin nefes alın ve silkelenip kendinize gelin. hayat depresyona girmek için çok kısa. kendiniz için yaşamaya başlayın.

somut şeyleri istiyorum; gezmek, eğlenmek gibi ama soyut şeyleri istemiyorum. düşünmek, duygusal düşünceler, hayal etmek vs.

neden bir sorunsal olarak tartışıldığı anlaşılamamıştır. hiçbir şey yapmak istemeyen hiçbir şey yapmasın olsun bitsin.

depresyonda mıyım dedirtir. bağırmak istiyorum, sesim bile çıkmıyor.

(bkz: depresif ruh hali)
(bkz: depresyon olsan duramazsın kanka)

hiçbir şey yapmak istemediğim için star wars serisini istemsizce bir günde bitirdim. depresyona girmiş olabilirim ama hiç zamanı değil, başımıza iş çıkarmayalım şimdi.

şu sıralar yaşadığım durum. eski beni hatırlayınca hayretler ediyorum. ne kadar neşeliymişim, en tezat durumlarda bile olsun ya halledilir amaan durumundaymışım yeni anlıyorum. hep öyle kalırım sandım, kaybettiğim en sevdiğim özelliğim o. belki hala içimdedir. şimdiyse dünyaları verseler mutlu olamayacak gibiyim, doyumsuzluktan değil. her şey samimiyetsiz, anlamsız geliyor. iyiyim ama çok iyi değilim. güçlü hissettiğim hiçbir duygu yok. çok sevemiyorum, çok güvenemiyorum, çok gülemiyorum. ben çokluğumu kaybettim geriye hiçlik kaldı.

enerji düşüklüğünden olsa gerek. yorgunlukta buna neden tabi. misal mahallede bomba patlasa bana ne ulan diyecek durumdayım. yahu kardeşim beyin error veriyor canlanmak için ne yapmalı? samimi bir soru sordum lan güzelce cevaplayın bak. *

haytım boyunca çözemediğim bir problemim ve bunu üstesinden gelebileceğime dair hiç umudum yok. çok sevdiğim dediğim şeyleri bile yaparken mutlu olamıyorum, çok hevesli olduğum anlar kısa sürüp aniden bitiyor. gerçekten iğrenç bir durum

arada olur oyle. durgun bir deniz degiliz. binbir cesit dalgamiz var. uzun surerse yardim almak iyi olur.

tam şu an yaşadığım şey. scarlett johansson gelse oteldeyim bekliyorum dese gitmem öyle bir isteksizlik öyle bir bıkkınlık öyle bir vurdumduymazlık.

hiçbir şey yapmamayı tercih ederim diyesim geliyo. geçen gün katip bartleby'i okudum da onun etkisi olsa gerek.

çünkü hiçbir şey ölümün gerçekliğini değiştirmez. gittikçe daha fazla hücre yok oluyor. hormonlar olması gerektiği gibi daha az çalışıyor. enerji faktörü sadece sembolik bir terimden öteye gitmez. artık dünyayı değiştirme fikrini bir kenara bırakın, kendinizle ilgili en ufak bir revizyon bile bir dünya çaba gerektirir. sonuçta hiçbir değeri olmayacak. her an yavaş yavaş çürüyor ve ölüyoruz. hayat bu! kıçını yırtmana gerek yok. 10 yıl önce de bir şeyleri değiştiremezdik, yani enerjimiz varken. sadece değiştirebileceğimize inanırdık. şimdi gerçeklerle karşı karşıyayız. inancımızı kaybetmedik, sadece gerçeği biliyoruz ve artık kendimizi aldatmıyoruz. bunu yazacak enerjiye hala sahip olduğuma inanamıyorum. biri camı aralasın!

pazar akşamı bu saatlerde fazlasılya beliren duygu durumu. haftasonuna 5x24 saat kaldı. poff.

her şey çok pahalı olmuşken normal olan durum. ekiden depresyon işareti olabilirdi ama şimdi akıl sağlığı yerinde insan düşüncesi.