hogwarts legacy

tamam, tamam affettim.

benim haftasonu iptal.

(bkz: evet efendim)

oyun çok iyi görünüyor gerçekten. indirim kovalayıp alıcaz bir şekilde. çok pahalı namussuz.

sarımsaktan hiç haz etmem ama senin için bir istisna yapacağım bebeyim. *

t: yan görev yapmaktan ilerleyemediğim oyun.

cinnnnahhhh 700 lira vermeyeceğim oyun

bi'kaç işim vardı halletmem gereken.

onun yerine hogwarts önünde sürekli poz kesip ss alıyorum



t;saran oyun.

yanlış anlaşılmasın, harry potter fanı veya dilenci değilim. sadece gamerım. bu oyun çok iyi.

harry pıtır ve lise kavgalarını sevmediğim den alıp oynamayacagim oyun. harry pıtır sevenler için güzel görünüyor bir diablo bir lotr oyunu olsaydı parayı basıp alırdım bu arada. bu oyuna verecek param yok ben tercihimi atomic heart tan yana kullanacağım.

korsanı ilk haftadan çıktı.

çoluk çocuk oyunu ama nasıl olsa bedava.

sarmazsa sileriz.

sürekli hogwarts'ta dolaşıp durduğum için hala başlarında olduğum oyun. kaleyi aşırı güzel yapmışlar; grafik ayarlarını ve ray-tracing'i de köklediniz mi tadından yenmiyor. oynanabilirlik açısından "eh işte" desem de diğer alanlarda beğendiğimi söylemeliyim. konusu da ilgi çekici.

tek kötü yanı ana görev zincirinin çabuk bitmesi olan oyun. esas hikaye bitince artık dersimize çalışır mezun oluruz ne yapalım dedim, hala yok hademe demiguise heykellerim nerede der, yok süpürge yarışçısı rakibem gel yarışak der, yok efendime söyleyeyim uçan anahtar toplanacakmış da... ders çalışacağız ders. salın bizi. sınavlar geliyor.

hikayesi ve rol yapma kısmı biraz güdük kalmış olsa da atmosfer ve oynanış yönündeki gücüyle başarılı bir oyun. şu oyun çocukluğumda, harry potter gazım en tepedeyken çıksaydı kafayı yerdim oynarken ama büyümüş halimle oynayınca verdiği nostalji hissi de gayet yeterli.

xbox'ta 900 tl civarlarından 280e düşünce alıp oynamaya başladım. yaklaşık 10 saatlik bir deneyimim oldu ve simdi bunlari paylasmak istiyorum. küçüklüğümden beri hp hayranı biriyim. bu seri ile ilgili en büyük sorunlardan birisi de bu evrenle alakalı bir oyun olmamasıydı. hogwarts legacy bu boşluğu guzel doldurmuş diyebilirim. şayet benim gibi açık dünya oyunları hayranıysanız baya tatmin edici bir oyun. hogwarts'ın merdivenlerinden tut hareketli tablolarına kadar her şey eksiksiz düşünülmüş. sırf hogwarts'da deli danalar gibi koşmak için bile alınabilir. eksik gördüğüm bir iki nokta var, bunlardan da bahsetmek istiyorum. ilk olarak hikayede eksik noktalar var. (5. sınıftan başlayan bir öğrenci olmak gibi) ayrıca oyuna quidditch'in eklenmemesi de üzücü olmuş. evet süpürge ile uçabiliyorsunuz ki bu oyunda yapabileceğiniz en zevkli şeylerden biri. uçuş mekanikleri vs harika. fakat bunun quidditch ile birleştirilmemesi çok kotu olmuş. ayrıca oyunun ilk sahnelerindeki muazzam sinematiklerden oyunun ilerleyen safhalarında karşılaşmamak gibi bir durum da var. hikayesi idare eder, en azından muhteşem grafikleri ve açık dünyasını da düşünürsek kesinlikle alınabilecek bir oyun. alın, aldırtın. ayrıca slytherin'i seçmeyi de unutmayın

geçen sene bir kaç ay dadandım ve fakat hatalı yaptığım bir görevi başa sarıp tamamlama imkanı olmadığını görünce ansızın soğudum oyundan.

o vesileyle oyunu bir rehber, bir quest helper yardımıyla oynamakta fayda görüyorum.

bu sabah uykumdan uyanmamla gelen bir sürprizle ben beni kaybettim sayın yazarlar. 4 saattir sadece hogwarts'ta geziyorum. başka hiçbir şey yapmadım. bilen bilir benim bir şey üzerinde aralıksız 2 saatten fazla uğraşmam demek "tutku" derecesinde bir şeyi sevmiş olmam demektir. film izlerken bile çoğu zaman 2. saate varmadan sıkılırım.

ayrıca bugün yaptığım en akıllıca şey kesinlikle gündelik işlerimi hallettikten sonra oyuna oturmak oldu. yoksa ne yemek yemeyi hatırlardım ben ne alışverişe gitmeyi.

seven sevdiğine indirimde hogwarts legacy alsın.

batman:arkham mekaniklerine harry potter yedirilmiş hali olan oyun. misal bunun lotr versiyonu da middle-earth serisi. bir de mad max versiyonu var ama hepsinin temeli batman:arkham hatta spesifik olarak batman: arkham asylum.

çok övdünüz alacam en sonunda, keşif ve manzaraya bayılırım oyunlarda. harry potter evrenide severim ama 500 lira çok fazla rdr 2 /1 i bile almadım daha çünkü. uncharted oynarken manyak keyif almıştım. biraz gameplay izlemem lazım gibi ama zaten var benim oyunlarım. lakin sağlam indirim almış, dolarda hep artıyor. epic gameste ne kadar iniyor onada bakmam lazım.açıkcası 800 küsür para var oyun için harcayabileceğim, ve the long dark 2. oyununu bekliyorum, birde the alters oyunu var , ki bu the alter sa bayılma olasılığım yüksek, benzer konsepte sahip this war of mine da 40 saati geçkin sürem var en fazla süremin olduğu 3-4. oyun mu ne. zaten 1-1.5 yıllık oyuncuyum. lakin daha yeni oyun biraz üzerinden geçmesi lazım ki fiyatlar insin, hogwarts da yeni ama indirmekten onuda iyice kafam karışık ben en iyisi hiç almayayım oyun zaten güzelim oyunlarım var.

hayal kırıklığı bir oyun. oynamıştım ve harry potter hayranı filan da değilim filmlerini zerre de sevmem ama oyun güzel duruyordu. vakit kaybı benim için. oynamak için ölüp bitiyordum oynadım ve bir daha hatırlamadım bile alt f4 çekip kapattığımı hatırlıyorum. menüden kapamama bile değmez bi oyundu. ben ki yargıladığım şeylere dönüp bir daha bakarım emin olmak için buna bakmak bile istemiyorum nası bi soğuttuysa onu bile hatırlamıyorum.

evrene adımımı okul arkadaşım ile anlaşarak ilk iki kitabını beraber aldığımızda adım atmıştım sene 2001, her zaman gittiğimiz kırtasiyeye (abc kırtasiye) standı ile beraber gelmişti çok dikkatimizi çekmişti o zaman. o felsefe taşı, ben de sırlar odası'nı almıştım. evet seriye ikinci kitabı okuyarak başladım, sonra arkadaştan felsefe taşı kitabını alınca bazı eksik şeyler yerine oturmuştu. ardından filmi vizyona girecek diye şehrin afişlerle dolduğunu, coca-cola'nın yaptığı bardak kampanyalarını, atatürk parkı ve milli kuvvetler caddesindeki korsan kitapçıların kitapları satmaya başladığını hatırlıyorum. şehrin en güzel sineması şan sineması idi, gerçek bir sinema idi. şimdiki gibi perde ışığı kısılmış, dijital projeksiyon ve sıradan ses sistemi ile sözde sinema değildi. içeri girdiğinde sinema kokardı, salonların olduğu bölüme girince önce ses olarak dünyadan kopardın, dışarıdan ses gelmezdi ve salonlarda oynayan filmlerin sesi hafiften gelir heyecan yapardın filmini beklerken. makaralı sistem, gerçek dolby ve canlı perde ışığı, nefis görüntü. kafeterya bölümünde eski makara makineleri olurdu. annem sinemaya bırakmış çarşıdaki işini gücünü halletmeye gittiğinde sinemadaki ikinci deneyimime, tek başıma harry potter ve felsefe taşı izlemeye hazırdım. içeride filme girerken geçen sürede bile her anından haz duyduğumu hatırlıyorum. şimdi öyle değil, her şey olup bitsin diye yaşıyor gibiyiz. yaklaşık 25 sene önce yaşadığım hisleri, kitapları okurken kafamda canlananları, perdede harry potter logosunu ilk gördüğüm anlarda yaşadığım heyecanı 35 yaşında bir ağabey olarak ufaktan da olsa yeniden yaşattı ilk anlarında bana. devamında ne olur, ne biter, belki vasat gelir, belki sevemem, belki de güzel bir deneyim olur bilemiyorum ama çocukluğuma ulaştım, iletişime geçtim sayesinde. içimdeki çocuk evreni özlemiş gibi biraz deneyimlemekten zarar gelmez.

vasat bir oyun. hatta vasatında altında. ilk bakışta witcher tarzında bir şeyler yapmaya çalışmışlar gibi ama maalesef olmamış. oyun çok tekrara düşüyor. atmosferi karanlık, bu bir nebze iyi ama yaratık çeşitliliği çok az. grafiklere bayağı yüklenmişler gibi görünüyor, ama npc kalitesi rezalet. hele rdr2 ya da witcher gibi oyunlardan sonra gerçekten çok kötü geldi. npc’ler mafia 2’nin 2010’daki seviyesinde, yani o kadar kötü.

bir ara oyuna ara verdim, bayağı sıktı çünkü. sonra “bitireyim bari,” diyerek zorladım kendimi. ama süreç boyunca bayağı kastı. cutscene sayısı aşırı fazla ve çoğu gereksiz. ayrıca bazı konuşmalarda sana seçenek sunuyormuş gibi yapmaları da anlamsızdı; seçeneklerin hiçbir etkisi yok gibiydi.

sonuç olarak, eğer güzel oyunları bitirdiyseniz ve oynayacak bir şey bulamıyorsanız, bu oyuna şans verebilirsiniz. ama rdr2, witcher 3 gibi efsane oyunları hâlâ oynamadıysanız, bu oyunu listenin en sonuna atın derim. bunu oynayacağına days gone'ı 2. kez bitirmeyi tercih ederim.

en büyük sıkıntı şu ki, açık dünya oyunları genelde bir süre sonra tekrara düşer. ama bu oyun, bu konuda zirve yapmış. resmen tekrarda nirvana!