hristiyan mezarlığı

müslüman mezarlığından farklı bir atmosfere sahiptir. düzenli ve şatafatlıdır. içi heykellerle dolu olur. bazılarının üzerinde de minyatür şatolar bulunur.
batı'da 18 yy'ın sonuna kadar mezarlıklar kentin orta yerinde, kilise bahçesinde olurmuş. 19. yüzyılda da kent dışına nakledildiler. kent içinde mezarlık olması, hastalık bulaşma korkusuna neden olunca, mezarlıklar kurarak ölüler ile aralarına mesafe koydular.

en sevdiğim yanı filmlerde gördüğüm, mezarlığa gidince mezarlığın yanında oturacak bir bank olması. bizde öyle mi bir yasin okuyana kadar dizleri kırılıyor insanın.

istanbul'da levanten mezarlıkları var, hep gezip dolaşmak istemişimdir ama giriş yasak galiba. gezebilmiş olan varsa bilgilendirsin.

sanatsal açıdan beni çeken mezarlıklardır. tıpkı eski dönem kiliseleri gibi. istanbul’da gezmek yasak olmasa keşke. mecidiyeköy otobüs duraklarının oradaki mezarlık ilgimi çekiyor ancak yasak işte. belki birgün eşim o dine mensup olur gezmek serbest hale gelir…

içerisindeki lahitlerin veyahut mezar taşlarının, anıtların, heykellerin estetikliğini ve mimari yapıların geçmişten gelen kültürle bambaşka yerlere ilerlemiş olmasını bir kenara bırakıyorum, mezarlıkların peyzaj düzenlemeleri bile çarpıyor beni. öyle güzel yeşil alanlar, öyle hoş ağaçlar, çiçekler var ki, insan ne kadar bakımlı olduklarını görünce şaşırıp kalıyor... bizim değil mezarlıklar, parklarda bile böylesine güzel bir peyzaj düzenlemesi bulamıyoruz.