iç döküşler

çok uykum var.

bir köşede kıvrılıp yatsam da öyle devam etsem çalışmaya. esnememeyi düşündükçe esniyorum.

höf.

buralara dökemiyorum.
illa normal başlıklara dökücem. böyle olunca aklıma bir şey gelmiyor. içimi dökmüş oldum bu konuda da böylece.

ciddi bir güven sorunu yaşıyorum ve hayatımın sonuna kadar böyle olacakmış gibi hissediyorum. kötü bir aldatma olayına şahit oldum, o yüzden kimseye güvenemiyorum. herkese şüpheyle yaklaşıyorum, doğal olarak uğraşmak istemiyor kimse. biri bana bu kadar şüpheci yaklaşsa, ben de kaçardım herhalde. ama haklı sebeplerim var benim de. hiç beklemediğim insanda gördüğüm için, "herkes yapabilir" kafasına girdim. hayatımda kalmak isteyen insan, gerçekten çok sabırlı ve anlayışlı biri olmalı, o güveni vermeli. şu dönemde bununla uğraşacak pek insan yok, çünkü seçenek çok. konuşmayı keser, ertesi gün başkasına yazar falan. sevmek, sevilmek istiyorum ama korkuyorum da. yalnızlık iyidir, yalnızlığı sevmeye başladım.

bu kadar, bb.

hiçbir şeyde bir anlam bulamıyorum. sürükleniyorum. belli insanlara takıyorum. radarımdan çıkana kadar sadece aklımda onlar oluyorlar. yaşlanmış hissediyorum oysaki yirmili yaşlarımın başındayım. aklımı kaçıracak gibi oluyorum. sürekli uyuyorum. uyuyamazsam uyumayı hayal ediyorum. tatillerden nefret ediyorum. herhangi bir bayram tatili benim için işkenceye dönüşüyor. insanları anlamıyorum. var oluşta bir anlam da göremiyorum. hiçbir şey hissedemiyorum ve sadece duyguları taklit ediyorum, hissetmeyi umarak.