ilişki istemeyen insan

kendini geliştirmek isteyen kişi.

sadece kendiyle ilgilenen ve kimsenin kendisini yormasini istemeyen aklı selim kişi

insanların aşkta bile iki yüzlü olduğu böyle bir dönemde gayet mantıklı bir karar vermiş olan insandır.

inancı kalmamış, terkedilmekten korkmak yerine hayatına yalnız devam ediyor.

ılişki istemeyen değil be abi. bir kere yıkılınca bir araya gelmek zor oluyor. kim bilir ne kadar zamanda toparladı. ne cesaret kalır, ne güven. ot gibi yaşarsında sevinirsin üzülmediğine bi de.

aynı zaman da yalnızım diye yakınan tiptir.

gönül evini üç beş günlük aşklarla kirletmek istemeyen insandır.
eğer doğru kişi varsa bir gün elbet gelecektir.
o olduğunu gözlerinin içine baktığında hissedecektir.

kendini tanımaya çalışıyor olabilir

istemem yan cebime koy diyen insandır..

bazı insanların asla anlamak istemediği durumdur. kendisine saygısı olan insan zaten önüne gelene zarf atmaz. bir şey bekler bir his, bir davranış. ki bence ilişkilerin çoğu birbirine uygun olmayan insanlar birbirini seçtiği için bitiyor.

ilişki istemeyen insan yoktur bu dünyada bence ya aldatılmıştır ya da küstürülmüştür emin olun böyle insaları tekrar yeni bir ilişkiye ikna etmek çok zordur

ikili ilişkilerden beni uzaklaştıran herkese buradan selam olsun.

eh önünüze her gelenle yatarsanız bu çok normal.
ben de istemiyorum ama benim motivasyonum farklı.

hayatında gördüğü , duyduğu yaşantılar yüzünden bir ilişkisi olmasını istemeyen. yakın çevresinin yaşadığı sıkıntıları yaşamak istemediği. her bir ilişkide cinselliğin olduğunu ve böyle bir ilişkinin içinde mahvolmak istemeyen kişi.

uyumsuz bir insan olduğumu düşünmüyorum. ama insan doğasına aykırı bir durum bu.

şöyle düşünün, yeni doğan bebeklere bez bağlamak da insan doğasına aykırı. ama kolaylık olsun, ortalık boka bulanmasın diye uydurulmuş bir zorunluluk. sonrasında da bezi bıraktırmak için eziyet ediliyor. 2. çocuğu istememe nedenlerimin başında tuvalet eğitimi geliyor, o kadar kabus bir durum. ilişkiler de aynı bu bezlenme gibi işte. ortalık boka bulanmasın diye uydurulmuş bir döngü.

3 sene aynı koltuğa oturunca koltuk bile gözüne batıyor insanın.

ağaç değiliz, cansız varlık hiç değiliz. değişiyoruz, geziyoruz, yaşıyoruz ve sabit kalan bir duyguyla, bir fikirle devam etmek doğal olarak doğamıza aykırı.

çocuk-ebeveyn ilişkisini ayırıyorum sadece buradan. insan çocuğunu canının parçası, kendisi gibi görüyor. bu ilişki dışındaki tüm ilişkilere bakış açım aynı.

aşk ilişkisi, arkadaşlık ilişkisi, iş ilişkisi, cinsel ilişki .. evet evet.. hepsi dahil...

kendince problemleri vardır başka dert kaldıramaz.
gücü yetmez.
hele ki sorunluysa hiç bulaşmasın başka birini sevmeye.
sevmeyi bilmeyenler ilişki istemezse bence eleyerek doğru kişileri bulacağız
çoğu evlendi kalanlar arap falan işte.

defolsun gitsin bebek sahile..

eğer kadınsa ilişki istemeyen kişi sadece acırım; beni tanımaktan mahrum kalmış çünkü, yazık, ah canım.

bir yandan istemez ama bir yandan yaşın ilerlediğini en güzel zamanların geçtiğini düşünür ara sıra gelen fırsatları teperek acaba yanlış mı yapıyorum der. sevme/sevilme ihtiyacı, cinsel ihtiyaç ve topluma uyum gösterme ihtiyacı... hepsi bir arada baskı oluşturmaya başlar. bütün bu ihtiyaçları karşılayacak yapay zeka en kısa sürede tamamlanır umarım yoksa gidişatımız iyi değil.

ben. o kadar keyfim yerinde ki anlatamam. eğer karşımdaki kişi hayatımı kolaylaştırıp keyfime keyif katmayacaksa ; onu giyme, bunla konuşma, o kim bu kim, kim mesaj attı, nereye gidiyorsun, kimlesin daralması yapacaksa, iş evlilik aşamasına geldiğinde sorumluluktan kaçıp toplumun dayattığı o rolü üstlenmemi bekleyip benimle hayatı her anlamda bölüşmeyip üstüne bir de bu ilişkinin sorumluluğunu almamı bekleyecekse istememeye devam edeceğim. bu gidişle de böyle keyfi yerinde bir şekilde de öleceğim.