ilk görüşte aşk

hastalik.

aşk değil hoşlanmadır aşk olsa duramazsın.

ilk görüşte aşka inanmamakla birlikte şayet böyle birşey varsa başıma gelmemesi temennisiyle.

ve yıllar geçsede o ilk görüşü ilk bakışı unutamıyorsun.
ve tabi yıllar geçiyor.
geçen yılları arar oluyorsun.
yokmuş mu gerçekten öyle birşey
neymiş efendim ilk görüşmüş
hatta aşkta yoktur
bilimsel bir sürü bıdı bıdı
aşık olmuş mu hiç o bilimsel insanlar
aşk neydi
sevgiydi, emekti
bişey daha vardı
aslında çok şey vardı
yıllar sonra şaşkınlıkla dinlemişti
hiçbir ayrıntıyı atlamadan anlatmıştım
onun bile hatırlayamadıklarını
yada anlatınca hatırladıkları
'' hadi bee''ler havada uçuşuyordu
''onu da mı' 'lar
sonrası klasik hikaye işte
sonrası bir dandiğin hikayesi
sonrası şarkılarda gizli
sonrası
"yazdırma artık bana"
ve cevapsız kalan sorular

sadece ilk görüşte değil
her görüşte aşk bu
göremesen bile.

inanırım mümkündür bence ama yaşamadım hatta ilk gördüğümde ne değişik tip dediğim birini 3 yıl sevdim :) bende ters işliyor...

*ilk görüşte aşık olma durumuna söylenen söylem, bence olmayan şeydir.

bir insan birine ilk görüşte nasıl aşık olsun arkadaşlar, dış görünüşüne aşık olur o zaman bu kadar. belki konuşup tanışınca karakteri sana acayip ters düşecek, kim bilebilir?

gereksiz romantizm.

bugün aşk adamdan bir iltifat aldım. bundan sonra öyle bir egoya sahip olacağım ki bu başlık için beni gören herkesin başına gelebilir öyle şeyler diye büyük konuşacağım.*

zülfü livaneli ' nin bir kitabın da okumuştum bütün aşklar ilk görüştedir ama bizim bunu anlamamız zaman alır demişti ....

sadece ilk görüşte olmuyor, ilk sesini duyuşta, ya da ilk cümlelerini okuyunca da oluyorsunuz*)

başıma gelendir.

beni tanıyanlar bilir. dillere destan bir güzelliğim var. buna rağmen çok utangaç biriyim. bana yürüyenler ve dört nala koşanlar yüzünden bir rahat yüzü görmüyorum. kaç kere telefon numaramı değiştirdiğimi unuttum. aşktan meşkten de hiç hazzetmezdim. bana hep eskilerin masalları gibi gelmişti. yok kalp pır pır edermiş, kelebekler karnında uçarmış falan. boş laf der geçerdim. ta ki onu görene kadar.
iş yerinde bir toplantı vardı. her zamanki gibi beş dakika erken gidip kahvemi yudumlayarak emaillerime bakıyordum. o sırada içeri biri girdi. yüzünde kocaman bir gülümseme ile bana merhaba xxx toplantısı burada değil mi diye sordu. bense ona kilitlenip kalmıştım. şaşkın bir ifade ile evet burası, buyrun diyebildim. gözlerinde öyle bir ifade, bir ışık vardı ki gözlerimi ondan çekemedim. şapşal gibi görünüyor olmalıydım. bu halimi fark etmiş olacak ki hemen "özür dilerim, kendimi tanıtmadım. ben xxx. 2 hafta önce yyy departmanında göreve başladım." diyerek elini uzattı. ben de kendimi tanıtarak uzattığı eli tuttum ama tutar tutmaz tüm vücudum alev alev yanmaya başladı. o kalbin pır pır etmesi duygusunu ilk defa yaşıyordum ve inanamıyordum. kendimi zorlayarak laptopumun ekranına odaklanmaya çalıştım ama kafam darmadağın olmuştu. haliyle toplantı benim için çok kötü geçti. çünkü beynim durmuştu. beni salağın teki zannediyor olmalı diye düşünerek çok üzülmüştüm. toplantı biter bitmez hızla uzaklaşıp masama geri döndüm. tüm gün onu düşünmekten kendimi alamadım. bu halime inanamıyordum ve kendime kızmaya başlamıştım. daha sonraki günlerde olacaklar ise bana hayatımın hem en güzel hem de en kötü günlerini yaşatacaktı.
neyse, aşk iyi bir şey değil, hele ilk görüşte olanı hiç değil.

ilk görüşte aşk değilde insan birini görünce hissediyor bence. bu kişi hayatıma bomba gibi girecek hemde ne bomba...

ilk görüşte aşka inanır mısın, yoksa tekrar önünden geçeyim mi?

şöyle bir şey olabilir bence.

ilk görüşte aşk safsatası son görüşte nefrete dönmesin reyizlerim dikkat edin aman.

insanlara değil ama o andaki giyimlerine aşık olmuşluğum vardır. o nasıl bir stil yiğidim. o nasıl bir tarz

gerçekliği var mıdır bilemem ama gözümle gördüğüm için inandığım bir kavram. tamamen öznel ve geçerli sebeplerimden dolayı.

size bir aşk hikayesi anlatayım.

sene 2001. daha ikiz kuleler yıkılmamış, tarkan'ın kuzu kuzu albümü ortalığı yıkıp geçiyor, göksel'in depresyondayım şarkısı ile bizi intihara süreklediği yıllar. asgari ücretin 146 milyon 947 bin 500 lira olduğu 85 dolara denk geldiği yıllar. hey gidi.

adam akıllı bir işe girelim dedik. izmit merkezde güzel bir züccaciye dükkanında işe başladım. bugünkü japon pazarı, bi milyoncuların ana taslak versiyonu bir mağaza. neyse, işe başladık. güzel çalışıyoruz. sivrildik tabi. girişkeniz falan.

3 katlı bir mağaza. alt kat banyo mutfak gereçleri, orta kat daha çok cam eşyalar bardak kase falan. üst katta yine ev süsleri, tablo falan. eksikler olunca listelenir depodan temin edilirdi. uzun bir süre çalıştım. sonra bir durum oldu tabi çıkmak icap etti. ayrılırken dedim ki patrona "abi, önümüz anneler günü. o hafta yoğun olacak. ihtiyacın olursa ararsan gelirim dedim. tamam dedi.

o hafta çağrıldım. 1 haftalık çalışacaktım yardım babında. neyse, sabah geldim yine eski reyonuma, eksikleri tespit ediyorum. arkam dönük. alt rafa eğildim falan, arkamı bir döndüm ki alt katın merdiveninden bir ahu çıkıyor. göz göze geldik. o, tam adım atacakken durdu ben de arkamı döndüm. tam 7 dakika öyle kaldık. birbirimize bakıyoruz. içimden dedim bu kimdir? :)

kafasını salladı kasaya doğru ilerledi. meğer benden sonra işe başlamış. alt kata indim peşinden. tanışmak için adım attım. merhaba, ben ömer. merhaba bende çiğdem. tanışma faslı vs. ben bir bahane bulup sürekli alt kattayım. eksik var mı vs. kameranın görmediği kör noktada konuşuyoruz. çiğdem beni görür görmez aşık olmuştu. ben de etkilendim ama nedendir bilmem bir türlü karşılık veremedim. (geri zekâlılık işte. lan karşında sana saf, tertemiz bakan bir çift göz var. daha ne istiyorsun mal)

bir hafta sonra ayrılıcam işten dedim, yardım için buradayım. birinci gün geçti. ikinci gün dört nala gidiyorum işe çiğdemi göreceğim diye. o zaman mağaza içinde mp3 dönüp duruyor. tarkan, göksel, feridun düzağaç vs. kuzu kuzu albümü dinlemekten manyak olduk zaten personel olarak.

yemeğe çıkıyoruz tabi, her kattan birisi. biz çiğdemle çıktık. güzel bir yemek vs. mağazaya geri geldik. mağazada nasıl olmuşsa burak beyin kafasına tuğla düşmüş herhalde ki düş sokağı sakinleri çalıyor. "veremem sana acımı". şarkı bize işledi. şarkımız oldu. bir de tarkan - gitti gideli.

akşam iş çıkışlarında durağa yürümeler falan. nasıl mutluyuz. ama bir taraftan çiğdem yalvarıyor ne olur çıkma devam et diye. neyse

kıvırcık saçlarını hep sevdim. küçük zeytin gözleri kalbime işlerdi. bol bahçıvan pantolunu, retro kazağı. müthiş diksiyonu, büyüleyici ses tonu ile beni benden alırdı. ben hayatımda onun gözleri gibi "yalansız, çıkarsız" bakan gözler görmedim. tertemizdi, tıpkı sevgisi gibi.

vakit geldi, ayrılık... alt kattayız. sarıldık. ağladı. ama nasıl bir ağlama, paramparça oldum.

çiğdem, aslen zonguldaklı. ablasının kocası askere gideceğinden ablasına gelmiş kalmaya. boş durmaktansa çalışmak istemiş. dedim ki çıksam bile her akşam seni iş çıkışı almaya gelirim dedim.

bir akşam almaya gittim. yürüyoruz durağa doğru. koluna girebilir miyim dedi. tabi ki, ne demek, tabi ki çiğdemim. ( :( ).

ondan bana kalan çok şey var. gitti gideli...

cep telefonları daha yeni yeni yaygınlaşıyor. sonra öğrendim ki zonguldağa dönmüş. nasıl oldu bilmiyorum ama sene 2004, bir şekilde numaramız ulaştı birbirimize. aradım. kısa konuştuk. tıp merkezinde çalışıyormuş. tevafuka bak ki ben de medikal sağlık sektöründeyim o sıra.

bana dedi ki "artık birbirimizi aramasak iyi olur, zira ben nişanlandım. nişanlıma karşı ayıp olur" dedi. ben senin yüce gönlünü yerim çiğdemim. tabi ki dedim, ne demek. dilerim çok mutlu ol.

son mesajım: "beni hiç unutma olur mu" yazdım, cevap: "nasıl unutabilirim ki" oldu.

soy adını hiç bilmiyordum. lan mal, sorsana öğrensene di mi. yıllarca sosyal medyada çiğdem aradım. son halini bir kere daha olsa görmek için. ama olmadı.

youtube da, veremem sana acımı şarkısı hakkında ne kadar video vs varsa altına yorum yazdım. belki olurda dinler ve okur diye.. ama yok...

umarım iyidir. umarım mutludur. bunu öyle hak ediyordu ki...

gönü güzel kendi güzel çiğdemim... ben sana ölüyorum.....

*
çok mantıklı gelmeyendir bilmiyorum. hormonal olabilir beğeni olur .

sıradaki şarkı kurban'dan geliyor.



yani başıma gelmedi diye mi inanmıyorum yoksa gerçekten olmadığına inandığım için mi bilemiyorum. fakat gerçekten mümkün değil bence. hiç görmeden aşık olmaya inanırım, hoşlanmak da gerçek kesinlikle, fakat ilk görüşte aşk... hayır beyler bayanlar. olmaz o iş. yemeyiz.

fakat... şuna çok inanıyorum. aşk tesadüfleri sever yaşandı, test edildi, onaylandı. çünkü cebinizden çıkan paranın kime gittiğini, yahut ilkokul çantanızı alırken yan tarafta kimin ilk kalem kutusunu seçtiğini bilemezsiniz.

beğenmekten ötesi olduğunu düşünmüyorum.

yoktur.