ilkokulda sıralara zorla kız erkek birlikte oturtulmak

çocukken en utandigim şeydi. sanki yanıma oturunca o çocukla evlenmiş gibi hissederdim. öyle bir içsellestirme.:d ödevlerine yardım etmeye başlardım, sohbet konusu açardım (hangi renk favorin- ilkokulda yaratıcı flörtöz sorular beklemeyin siz de yahu-) şimdi dönüp baktığımda yüzümde kocaman bir gülümseme olmasının sebebi. öğretmenlik stajı yaparken aynı olayların başka jenerasyonlarin da başından geçtiğini görmek çok eğlenceliydi bu arada.

vah vah, tüh tüh.. yürek parçalayan bir mağduriyet destanı.. şuraya baksanıza "zorla kız erkek birlikte" oturtulmuşlar. aklın alacağı travma mı bu yahu.. daha kendisinin kız mı erkek mi olduğunu bilmeyen, öğrense de çok fazla bir şey farketmeyecek yaşta sabiler karışık oturtulur mu yahu..
(nası kızdıysam artık düşünün.. konu benim için kapanmıştır. batsın bu dünya.. daa da maadur olmadan konudan uzaklaşıyorum.)

biri sakin biri yaramaz kombinasyonu değişmez bir kuraldır. cinsiyet farkından çok buna dikkat edilirdi aslında. bir de ortak konuşulacak konu olmaz. kızlar bebeklerini erkekler arabalarını yarıştırırdı. ilkokulda hep sorunlu çocuklar yanıma oturdu. daha sonraları bu arkadaşlardan sosyal medyadan istek gelmesine rağmen hiçbirini kabul etmedim. o kadar kinlenmişim ki, görsem onları direkt saldırıya geçerim. dershanede biriyle karşılaştım, aynı sınıfa denk gelmemek için çok direttim. facebook zamanlarında biri kendini tanıttı yanında oturduğum sen miydi diye. onu resim defterimi yırtmış, saçımı çekmiş, beni kaç defa ağlatmış çocuk olarak hatırladım. yok ben değilim dedim. kinciyim demiştim. ya ben buralara niye geldim.*

ah aziz joseph aşkına, ne günlerdi öyle.. *

hep sıranın en ucunda tüm ders boyunca acı çekiyormuş gibi otururdum. bide sürekli ne hikmetse eşyalarım kaybolurdu. yanlışlıkla bir kaç kez kaybolanlar çantasında çıktı çocuğun. allah'tan uzun sürmedi. hep anam yüzünden sakın erkeklerle oynama konuşma derdi bana . hepiniz canavardınız ona göre işte. ama bak ne oldu. yıllar yıllar sonra bile yine bişi değişmedi. hala canavarsınız ona göre(gözleri yaşlı kahkaha emoji)

ya çok kötü bir uygulamadır bu. bir de nedense sürekli beni aynı çocukla beraber oturturlardı. ilkokulda 3 öğretmen değişti bizim sınıfta, üçü de 40 kişilik sınıfta beni onunla yan yana oturtmayı başardı. o kadar anlaşamıyorduk ki derste bile sürekli tartışıyoruz, ben aşırı derecede gıcık oluyorum çocuğa, defalarca sınıftan atıldık ders boyunca tartışıyor ve susmuyoruz diye. yani birinci sınıfa heyecanlı, tatlı ve neşeli başlayan ben ikinci sınıftan itibaren o çocuğu dövmeye başlamıştım o kadar sinir ediyordu beni. sonuçta ne oldu, hiçbir zaman hayatta onun kadar anlaşamadığım bir insan olmadı ve hala gıcık oluyorum çocuğa hatırladıkça.

beni solak bir cocukla oturtmuştu öğretmen. bizim de kollarımız çarpışıyor diye kavga ettik ve öğretmen de öyle oturtmaktan vazgeçti. aslinda tam tersine otursaydik çarpişmayacaktı kollarımız ama ikimizin de kafası zehir gibi çalıştı, öğretmene kumpas kurduk ve biraz olaylı da olsa dağıldık.

normalde sakin kendi halimde olan ben bu uygulama yüzünden yanımdaki kıza çok uyuz olmuştum o zamanlar. halbuki o da sakin kendi halinde biriydi ama zaman geçtikçe daha da nefret etmiştim ondan, yaptığı her hareket batıyordu bana. yediği, içtiği, çantasını sürekli bana doğru itmesi, yazı yazma stili, konuşması vs aklınıza ne gelirse yaptığı herşey sinirimi bozuyordu. arkadaşlarıma bakıyordum ve yanındaki kıza yapmadığı kötülük kalmıyordu, saç çekme itme kakma vs vs. onlar bunları yaptıkça beni de etkilemişti çocukken ve ben de o kıza böyle davranmıştım, öyle çok yapmasam da arada iter kakardım onu. peki ne olmuş biliyor musunuz? ben ondan gram haz etmediğim halde o bana bu hareketlerimden dolayı aşık olmuş, hatta ilk aşkı benmişim. yıllar sonra söylemişti, tabi ben yıllar geçse bile ondan haz etmiyordum orası ayrı.

kokulu silgi ikramları. tüğlü kurşun kalemli o cici kız unutmadım seni.

sira arkadasim , arı mayali silgimi yersen sevgili oluruz demişti..

yemedim.. :) öncelik hijyen

ya ya eveeett..! bilcümle melanet ve 'ehlagsızlıgh' eyle başladı di mi.. bi afganistana, suuda, yemene, ortadoğuya bak. bir de avrupaya, finlandiya ve norveç'e isveç'e vd. bak.
kadına şiddet, tecavüz, taciz, pedofili, zoofili vakalarına, yargı ve güvenlik verilerine bak..
hepsini bırak, bizzat artık damacanaların güvende sayılmadığı bir ülkedeyiz.
sizce ilkokulda çocukların kızlı erkekli oturtulmasından mı kaynaklanıyor..
acep biraz daha mı gerçekçi olsak..

etkileşim amaçlıydı bu ama yine de eşit dağılmazdı en arkada illa ki tek oturan olurdu.buna ek olarak sıra arkadaşı her hafta farklı olurdu.

biz üç kişi otururduk: genelde iki kız, bir erkek. o zamanlar anaokulunda okuma yazma öğretiliyordu. tabii okuma yazma bilen sayısı az olduğu için, bilenlerin yanına bilmeyenler eklenerek oturuyorduk.. sonrasında öğrendiğim akran öğrenmesini uyguluyormuşuz..
okuma yazmayı bilen kız arkadaşımız sağ olsun, bize az çektirmedi:) neyse ki öğretmenimiz farkına varıp, müdahale ediyordu..
erkek arkadaşımla çok iyi anlaştığımı ve hiç de zorlanmadığımı hatırlıyorum..

ilk askimla boyle tanismistik. hırtın teki kaba biri oldugu icin onu adam etmistim ben tahtaya kalktığımda benim defterime de yazan kibar tatli bi beyfendi olmustu. sonra tiyatroda kari koca rolu oynamistik. inaninca oluyo tabi. hıhı

t: gorunce gulumseten baslik.
ilk okulda oturdugum sirayi 2 kiz 1 erkek olmak uzere paylasmistik. erkek arkadasimizin adi yigit. ortamiza almistik.
sira ortusunu her hafta birimiz yikatiyorduk. silgi tozlarini birbirimizin onune atmamayi ogrenmistik. yigit odev yapmayi unuttugunda, bizim defterlerden bakmasina izin verirdik, masa ortusunu unuttugumuzda yigit arkamizi toplardi.
bahcede zorbalik gordugumuzde yigit yanimiza kosardi, yigit kahvatisiz geldiginde, birimiz tostunun birazini digerimiz meyvesuyunu paylasirdi. tenefuste taso utmece oyunlarinda bize yer acardi, kiz basketbol takimimizin maclarinda tezahürat sesi en gur cikan arkadaslardan biri idi.
umarim hayatta guzel seyler gelmistir o sira arkadaslarimin basina. *

gayet normal bir şeydir.

hala ara sıra görüştüğüm ilkokul sıra arkadaşım tugay'ı hatırlattı bu başlık bana. evleri hemen yan sokaktaydı ve boyumuz da aynı olduğu için andımız sırasında da yanyana dururduk. eve de birlikte yürürdük itiş kakış. sırada araya çizgi çizer sınırı geçmeme kuralları koyardık. ne güzel günlerdi.