insanı değiştiren şeyler

saç tıraşı.

çevre.
arkadaş ortamımı değiştirdim ve gençleştim resmen. bu kadar mı fark eder!

insan. beni değiştiren şeyler onlar oldu ne yazık ki iyi de olmadı bu durum. insan detoxu yapmakta buldum çareyi. az insan çok huzur.

değiştirmese de değişime kapı aralayan anlardır. mesela kendi kafanda kurduğun, yarattığın yanılsamalı dünya ile karşılaşmak gibi. arkadaşlar ne zaman gölgelerde yaşamaktan terfi edeceğiz? ne zaman tam bir şekilde yanıp, küle dönüp tekrar canlanacağız, hani nerede anka kuşu, kaf dağı...

kolonoskopi de bunlardan birisidir.

birikip birikip patlayan o andır.

sürekli senden kötülük beklenmesi. ithamlarda bulunulması. sabır taşım çatladı mı? canımdan bezdim mi? e tamam bende tam ummaktan korktuğunuz, benden umduğunuz o bad bitch olurum, sıkıntı yok. illegal olmasa, başınıza gelecekleri tahmin bile edemezdiniz.

değişmeyi sahiden istediği andır. hayata yeniden başlar gibi, ikinci bir şans elde etmiş gibi görür bu kırılma anlarını. tabii iyi yönde bir değişimden bahsediyorsak. ki başka türlüsünü konuşmak istemiyorum.

biraz düşündüm de ben sadece bir kez şahit oldum böylesi bir değişime. o insanın her davranışında, her sözünde hissediyorsunuz geç kalmanın pişmanlığını, biraz da "yanlış olduğunu bile bile diretmişim" burukluğunu. ama bir değişim birçok değişimi getirir beraberinde. o insanın başka birine dönüşmesi çevresindeki herkesi iyi/kötü yönde etkiledi.

belki beni de değiştirdi. yanlışlarımı telafi etmenin yüküyle baş etmemek için yanlıştan kaçmaya başladım. taş atana çiçek atmadıysam da en hafif taşla ıskaladım onu. bir yük istemedim omuzlarımda. kimseden affedilmeyi beklemek istemedim. ağırlığını gördüm çünkü. baş edemezdim.

öfke. hayata değil ama içindekilere. yarım saat önce çok öfkeliydim, bir yürüyüş iyi gider dedim ve dışarı çıktım. bir yandan kendi kendime konuşuyorum, bir yandan sokak kedilerini süzüyorum, her şey güzel. yine yaz sezonunun açıldığının emarelerinden " gece vakti parktan gelen velet sesleri" de aynı şekilde güzel. sonra bir amca "bozaaa!" diye bağırıyor. -bak bu dikkatimi çekti- bu devirde bu nostaljiyi yaşatan adamlar var. tabii bu benim bakış açım, adam ekmek parası için satıyor anasını satim. neyse... bu öfke halinin kişiliğimin değişmesinde etkili olacağını düşündüm bir an, yeni bir kişilik ve yeni bir hayat görüşü. derviş öfkesine yenik düştü. vs vs. deli dolu düşünceler eşliğinde bozacı amcayı solluyorum, tanıdık gelen her günkü yürüyüş rotama harfiyen uyuyorum. hava sıcak, hafiften
kendini hissettiren nem beni neşelendiriyor. akdeniz çocuğuyum nede olsa, soğuğu pek sevmem. sonra bi 10 dakika kadar daha ilerliyorum, ani bir fikir değişikliğiyle ev yoluna dönüyorum . dönüşte tekrardan bozacı amcayla karşılaşıyorum, gece sokakta ikimizden başka kimse yok, hafif bir tedirgin olduk. sonra amca başka sokağa saptı, sokaklar bana kaldı.. eve yaklaştım, öfkemin yeterince geçtiğini hissettiğim içinde yolumu fazla uzatmadım ve yürüyüşü bitirdim.

değer verdiğiniz insanın gözünüzün önünde size değil başkalarına değer verdiği andır.
ondan nefret etmekle onu sevmemeye karar verme arasında gidip gelinir.

başka biri olursunuz, kendiniz istemeseniz bile.

çoğu zaman kayıp yaşamak ve haksızlığa maruz kalmaktır. bazen de yeni biriyle tanışmak.. insan inkar etse de hep değişir. değişmeyen tek şey, değişimin kendisidir.

beynin içinde dönüp dolaşan salak düşüncelerin sadece salak düşünceler olduğunu sezdiğin an. bu neokorteks'e çok güvenmeyin benden size tavsiye. en rahat kafa, limbik ve sürüngen beyinle yaşanıyor.

vazgeçemem dediğiniz bir şeyden aniden kopup, hayatınıza verdiği zararı idrak edip vazgeçince değiştiğinizi hissediyorsunuz.

insanlar ölecekleri zaman değişirler. hem fiziksel hemde çoğunlukla ruhsal, bir dönüşüm geçirirler, hayatımı yoluna koyacağım, mutlu olacağım, büyük kararlar alacağım, iyi yaşayacağım derler değiştikleri an ölürler.
ölmekten korktukları için korkarlar aslında değişmekten, çünkü değişirsen ölürsün...

değişimin kaçınılmaz olduğu vakit. başka çaresi kalmadığında mecburiyetten değişir kimi zaman.

davranışsal olarak her an düşünsel olarak yaşantıları ve bilgileri doğrultusunda yanıldığını anladığı an değişir.

galiba belli bir yaştan sonra yada önemli dönüm noktalarında belki.

ağır bir hastalık sonrası keskin bir değişim oluyor şüphesiz. hayata bakışın, en basit şeylerin bile kıymetini bilmen.

bu sorunun cevabını verebilmem için bir milyon dolar rica ediyorum. değişimi o zaman görün.

öğrendikçe, yaşadıkça. en çokta hatasını anlayınca değişir insan. hatasını anlamayan insanların değişmesi için onlara hata yapılması gerekir. değişmek ne yönden değiştiğinize bağlı olarak iyi bir şeydir de, kötü de bir şeydir. kendimizden vazgeçmeden yanlışlarımızı doğruya çevirirsek çok daha doğru bir insan olabiliriz. bencillik hepimizi öldürecek yoksa.