intihar cesaret midir yoksa korkaklık mı ikilemi

beni kategorize etme diye bağıran ikilemdir.

çaresizlik olarak düşünüyorum
ama
yaşamak daha fazla cesaret ister
bunu da unutmamak lazım.

intihar gibi önemli konuyu böyle basit denklemlere indirgeyerek anlamlandıramazsınız. lütfen şu tanımdan okuyun.
#924992

fantezi de olabilir yani.

korkaklık ya da cesaret değildir.
intihar etmek çaresizliktir. çaresizliği yaşamayan kimse ne demek olduğunu anlamaz.

ıntihar eden herkesin şartları,halet-i ruhiyesi,yaşadıkları,yaşamadıkları farklıdır. o yüzden kimine göre cesaret olan kimine göre korkaklık sayılabilir.

korkağın yaptığı en cesur hareket ama aynı zaman da cesursun yaptığı en korkak harekettir.

tercihtir.

cesarettir, çok büyük bir cesaret. korkak bir insan intihar edemez. riskleri göze alamaz. ölmek ya da ölmemek, aslında bütün mesele burası. deli gibi ölmeyi arzulayıp da o ipe boynunu sokamamak korkaklık. ilaçları avucunuza alıp da yutamamak korkaklık. metrelerce yüksek bir binanın çatısından ayaklarınızı sarkıtıp da atlayamamak korkaklık. ayrıca her intihar bir cinayettir. bir günde gelişemez ölüm arzusu. kim bilir neler yaşadı intihar eden o son noktaya gelene dek. empati yapamayacak insanların yargılaması çok büyük hata. hadsizlik hatta. intihar edebilmek bir kaçış değildir, bir varıştır aslında; o belirli amaca.

olaya bu açıdan bakmayı bırakmalı bence bir insan. günlük hayatta bazen keşke ölsem diyoruzdur hepimiz fakat bunu eyleme dökmeden öylesine düşünürüz. intihar ise bambaşka bir boyut kişinin mental sağlının zedelenmesiyle oluşan bir şey bence. ben şuan intihar etmem hayatım harika olduğu için değil intihar psikolojisinde olmadığım için . bazen size basit görünen bir şey bile insanı ölüme götürebilir. bu da bireyin bir şeyleri kaldırabilme gücünün azaldığını , o kişinin hassaslaştığını gösteriyor. kısacası olay korkaklık ya da cesaret değil bu intihar edenin umurunda bile değil.

yaşamını sonlandırmak korkaklıktan başka her şeydir. başta cesaret daha sonra bıkkınlık, yorgunluk, umutsuzluk gibi. yaşamaya devam etmek değil onu sonlandırmak cesaret ister. herkesin yapamadığını yapan yürekli kişilere cesur denilmez mi? o halde neden intihar etmek korkaklık olsun ki? ayrıca intihar eden kişilerin ölümüne ağlamam asla. aksine kendilerine bir çıkış yolu, kurtuluş buldukları için bir parça mutluluk bile duyarım. ancak yine de beni ağlatan bir şey vardır ki o da hayatı boyunca onu bu sona sevk eden neler yaşadığı ve ruhuna yara açan hangi acıları yaşadığıdır.

intihar : bilinen gerçeklikten , bilinmeyen hiçliğe yolculuktur.
bilinmeyene yolculuk yapabilmek şahsımca gerçek cesarettir.

ölünün arkasından konuşmayın kardeşim, çok ayıp.

intihar etmek sorun değil de gideceğin yerin daha kötü olma ihtimali sorun. şimdi bu dünyadan,sorunlardan,yaşamaktan bla bla bla intihar ettin,ee gideceğin yer daha kötüyse peki ? yani intiharı bir kurtuluş olarak seçenler gidecekleri yerden ne kadar eminler ?

'bu eşik başka eşik' o eşikten atlamayan, o eşiğe takılmayan (ki takıldıysa aramızda değildir) kuracağı her cümlenin afaki kalacağı (çok afedersiniz seçtiğim bu kelime için) cümlelerdir.

bir yazarımız var aslında duygu durumunu merak ettiğim. kısa bir muhabbetimiz olmuştu bu konuda. umarım iyidir ve eşikten atlamıştır.

bir kelimeyle ifade edecek olsaydım 'boşluk' derdim. yok yok öyle boşluğa düştümde ki boşluk değil. insanın içini saran bir boşluk. koca bir boşluk. anlayan anlar gerisi zaten doğru yanlış tartışa, eleştire dursun.

atlayın o eşikten dostlar. içinizdeki boşluğa rağmen, yanınızda olmayanlara inat... kısacık bir ömür değmiyor yahu bu fikirlerle içinizdeki boşluğu harmanlamaya.

sandığınızdan daha güçlü daha değerli daha sevilesisiniz. en çokta kendi sevginizi hakediyorsunuz. kaldırın gözünüzdeki perdeyi, lütfen!
sevgiler...

bana kalırsa ikisi de değildir. intihar sadece acıyı dindirme ümidi ve çabasıdır. yalnızlığı doldurma amacıyla atılır aslında her darbe ve bir insan eğer intihar etmeyi düşünebilecek duruma gelmişse cidden tek ihtiyacı olan onu yargılamadan dinleyebilecek her konuda muhabbet edebilecek ve sıkı sıkı sarılabilecek bir arkadaştır. lise dönemimde bazı zor durumlar bana düşündürmüştü bunu. ama sonra kendimi ve yaşadıklarımı düşündüğümde ve neden her şeyi sonlandırmak istediğimi sorguladığımda tek tek istediğim cevapları buldum ve bu cevaplar benim tekrar nefes almama sebep oldu. o yüzden eğer hayatını sonlandırmak istediğini düşünen veya o noktaya gelen biri bu yazıyı okuyorsa bir dursun ve kendine dinlenebilmek ve iç sesini dinleyebilmek için biraz zaman versin. sonra bazı şeyler tekrar nefes almanı ve tekrar tutunmanı sağlayacaktır.
benden kocaman sevgiler, ihtiyacı olan herkese.

intihara inanmam. intihar etmem. intiharı kendime de yakıştırmam.

ancak dibine kadar cesarettir.

kendi canını alabilmek nasıl korkaklık olabilir ki?

bir kere intihar sebep değil, sonuçtur. o yüzden ne korkaklık ne de cesarettir. asıl önemli olan intihara neyin sebep olduğunu bulmak. örnek vermek gerekirse, değişen yaşam koşullarına ayak uyduramayanların ve adaletsizliğin her canlı üzerinde kol gezdiği ayrıca güçlünün güçsüze her zaman galip geldiği acımasız hayatta daha fazla var olmanın anlamsız olduğunu düşünenlerin yegane başvurduğu eylemdir. veyahut hayati boyunca çok ızdırap çekmiş, birçok hastalık geçirmiş ve ölümün kıyısından dönmüş kişiler de bu yönteme başvurabilir.
bunun gibi sayısız sebep bulunabilir. bu saydıklarım geçerli bir sebep olabilir intihar için. ne var ki, her canlı dünyaya bir kere geliyor. o yüzden bu dünyadaki kötülüklerle, daha doğrusu bizi intihara sürükleyen sebeplerle savaşmayı öğrenmeliyiz. ancak o zaman hayata bağlanabiliriz. çünkü bir göz hastanesinin de dediği gibi;
"dünya görmeye değer"

ikisi de değildir bence intihar çaresizlik,yorgunluk, ve insanı lağım çukuru olan dünyada tutacak hiç bir sebebin olmamasıdır.

çaresizliktir. eğer bir dine inanıyorsa olacakları bile bile ölmek çaresizliktir. eğer inanmıyorsa ölünce bir karanlığa gömüleceğini bile bile intihar yine çaresizliktir. intihar artık dibe çökmüş bir insanın tekrar yükseleceğine inanmamayı seçip ayaklarını tabana vurup yükselmek yerine kendisi için çaresizliği çare yapmasıdır.