intihar etmeyi düşünmek

samimiyetle söylüyorum. o kadar çok o kadar çok düşündüm ki. düşünmekle kalmak ve hala hayatta olmak güzel.
tek seçenek ölmek değilmiş bunu anlıyor insan sonradan. bulutların dağıldığı zamanların hatırına yaşamak lazım. zor zamanların içinden hırpalanarak olsa da sağ salim çıkabilmek ve devam edebilmek mümkün. kendini tanıdıkça, anladıkça teselli bulmayı da, mutlu olmayı da çözersin bence.

mutlu bir insanın en mutlu anı uykuya daldığı andır, mutsuz bir insanın ise en mutsuz anı uykudan uyandığı andır. yaşam bir çeşit hata olmalı.

-schopenhauer.

hayatın bir anına bakarak tamamını siyaha boyamayın. ben de çok düşünüyorum ama ölmek gerçekten bir anlık mesele ama yaşamak öyle mi, bir haber gelir iki dakika sonra, hayatın değişir.

intiharın aslında neyden kurtulmak için olduğunu da düşünmek gerek. yani bitirilmek istenen şeyin hayat değil de aslında ne olduğunu anlamak gerek ki çözüm daha görünür olsun.

+ intihar etmeyi düşünüyorum.
- çok fazla düşünüyorsun.
+ hepiniz manyaksınız!

yaşamıyor olmaya bir açıklık getirmektir. sancılı bir süreçtir. ama düşünmeyin zaten sizi her şey öldürmek için can atıyor.

ara ara düşünürüm ama sonra aklıma insan için tayin edilmiş bir vakit olduğu gelir. yani günün bittiyse zaten öleceksin, bitmediyse hem kendine zarar verdiğinle kalırsın hem de saçma bir duruma düşersin. çok da şeyapmaya gerek yok o yüzden. neyse ki allahtan allah var:) yoksa bu düzende yaşamak da çok zor insan kalmak da... ama en çok insan kalmak zor.

#2777669 buna katılmıyorum, aksine korkak birisi intihar edemez *keza cesaretide intihar ile özleştirmemek lazım ama o işe kalkışan biri belli bir cesaret düzeyine çıkmıştır. gel gelelim durup dururken değil, en yoğun duygu sırasında, özellikle aile içi kavgalarda maalesef bu tarz olumsuz düşüncelere dalabiliyor insan.* **keza bazısı için duygusal duruma da gerek olmuyor, onların ayrıca psikolog eşliğinde değerlendirilmesi gerekir. gel gelelim sonuç ne olursa olsun aslında mantıksız bir eylem. söz konusu zaten ölecek olan bir varlıksın, bunu erkene alman demek potansiyel olarak gerçekleşebilecek iyi/kötü tüm olasılıkları silip atmak demektir. ayrıca son 2 yıldır üst üstte onca olumsuz durumu yaşamama rağmen* hala hayata karşı bir sevgi taşıyorum daha doğrusu doğaya diyeyim. yani bir çam ağacının kokusu, yapraklarını elime alıp incelerken hissettiğim dokusu. sabah kuşların cıvıltıları, yağmurun tenime dokunuşu, ardından gelen toprak kokusu vs. belki çok optimist(iyimser) kaçacak bu dediklerim ama gerçekten hayatın dertlerini bir kenara koyup*, doğayı dinler, doğayı anlamaya çalışır ve onu hissederseniz ciddi bir yaşam enerjisi sağlıyor. bilmiyorum belki ben doğayı sevdiğimden dolayı böyledir, ama yani benim şu hayatı sevmemi sağlayan bir şey doğa. yeşillik görünce ruhum tazeleniyor, kaç yıllık ağaçların gövdeleri, gövdelerinden çıkan yeni taze dalları, dökülen yaprakları, aldığı eski yaraların gövdesinde açtığı yaralar, ev sahipliği yaptığı böcekler,karıncalar, kuşlar...tabi kimine göre de sadece bir ağaç. aslında çok uzağa gitmeye gerek yok, en basit örnek kendi bedeniniz. gece vakti sessiz bir odada vücudunuzu dinleyin, kalp atışını odaklanın, kalbinizden pompalayan kanın vücuda dağılışını hissedin. mesela ne bileyim avucunuza bakın, çizgileri inceleyin. karşınıza odaklanıp sindirim sırasında oluşan seslere kulak verin. yani tamam hayat güllük gülistanlık değil ama buna rağmen bir fidan taşları yarıp arasından çıkabiliyorsa, bir ağaç engelle karşılaşınca ona göre şekil alıyorsa, bizde doğadan ilham alarak karşılaştığımız zorluklar karşısında yılmamalıyız.

#2778015 bu tanım bana "insanın anlam arayışı" kitabını hatırlattı. okumadıysanız mutlaka okuyun. evvettt geceyi kitap tavsiyesiyle noktalayalım. iyi geceler sözlük her şey hayırlısıyla gönlünüzce olsun:)

olacak bir şey için acele etmeye gerek yok. diğer şeylerin olup olmayacağı belirsizken kesinliği tartışılmaz olan ölüme koşmanın mantığını anlayamıyorum. bugün kötüdür hayatın, belki yarın da kötü geçecektir ama bilemezsin ne zaman düzeleceğini, düzelmeyeceğini. gerek yok mayk kısaca. bazen mazoşist olmakta iyidir.

bundan yaklaşık 5 yıl kadar önce daha mantıklı bir kararın olmadığını düşünürdüm. bu düşünce bir ergen tribi değildi. her şey tekdüze ve sıkıcıydı. istediklerim ve gerçekleşenler belliydi. değiştirebilecek bir gücü bırakın kılımı kıpırdatasım yoktu artık. hevesim de yoktu. elimden gelen her şeyi yaptığıma inandığım bir noktadaydım. bu çabaların sonu da beni memnun eden bir noktada değildi. falandı ve de filandı. sonra işte bir şeyler düşündüm keskin keskin. sonra başka bir şeyler düşündüm. kendime milatvari şeyler olmasa da üç beş tane şey koydum-bunları denemeden gitme bari dedim. denedim. olan oldu olmayan olmadı fakat ben de bir daha asla o noktada olmadım.
şimdi de hevessiz bir ben ve sıkıcı bir hayat var. fakat bu hep böyleydi. çocukken hızlı hızlı keşifler yapıp bomboş olan zihni sürekli doldurunca insan bir afallıyor belki de. e tabi o zaman sistem kölesi olmamak mı denir yoksa hayatı henüz bilmemek mi (-ki bence her ikisi) hayaller inanılmaz fazla ve ihtimaller inanılmaz mümkün görünüyor. büyüyünce bir bakıyorsun şahane pazar'daki su yolu oyununda boya dolu kareye atlayıp duruyorsun sürekli. yine de devam ediyorsun bir şekilde.
bence iyi ki devam ediliyor. ne bileyim ben 5 yıl önce yok olup gitmek istemezmişim ve bu da bir teselli değil. zaten neyi teselli edeyim yani ölüm aynı ölüm.
demem o ki insan düşünür bunu. düşünür düşünmeye de
yapman guzum

yıllarca çabalamış, kaldı ki birkaç defa da bu eylemde başarılı olmuş, en sonki deneyimimde makinalara bağlanmadan öncesini hatırlamayan benden size tavsiye...

her şey gelip geçici... mutluluk da acı da... iz bırakır yakar elbet yakacak, hiç birimiz içi boş çıkan antep fıstığı değiliz... ruh dediğin kilden vazo misali darbe alır şekillenir ıslanır yanar vesaire vesaire...

ruh, yaşadıklarıyla güzelleşir... her bir iz sizde muhteşem bir dönüş bırakır...

her daim umut vardır, yeter ki inanmayı bırakmayın...

insan bazen merak ediyor...

her şeyin suçlusu bensem.. benden bu kadar nefret ediyorsanız...

tamam bir olmayayım da görün diyor.. işte bununla birlikte ortaya çıkan düşünce..

davranışa dönüşmesi için azıcık da cesaret lazımmış ama.. düşünce hep vardı cesaret yoktu..

uygun dozda uygun ilaç tedavisiyle inş. değiştirilebilir. profesyonel destek almaktan çekinmeyin. şansınız tükenmiş gibi hissetseniz bile karanlıkta boğulma duygusundan kurtulmanıza ciddi yardımı dokunabilir. hayatınız bu kadar ucuz değil.
eskisi gibi güzel uyuyabildiğinizi, yediğinizden içtiğinizden zevk aldığınızı gördüğünüzde hekimlere, bilim insanlarına duacı olacaksınız ve aldığınız nefese şükredeceksiniz inşallah..
intihar etmeyi düşünüyorsanız, hayattan zevk alamıyorsanız, her dakika acı çekiyorsanız lütfen bir uzmana görünün.