intihar etmeyi düşünmek

ben yaptım gereksiz bir eylem ölmezsen ve kendine gelirsen köpekler gibi pişman oluyorsun. bence hayat her şeye ve herkese rağmen yaşamaya değer tek yapman gereken kendine değer vermek bunu benim anlamam biraz uzun sürdü ama ben size söyleyeyim de siz uzun sürmeden fark edin. hayat kendine değer verdiğin ve ben mutlu olursam herkes mutlu olur düşüncesiyle harika yürüyor yoksa zor anam zor...

psikolojik sorunlarının olduğuna delalet eder.

zannedildiğinin aksine, intihar etmeyi düşünmek her zaman psikolojik sorunlara işaret değildir. her insan hayatında intiharı düşünebilir, intihar edeceği zaman olabilecekleri tahayyül edebilir. ancak intiharı betimlemesi, prova yapması, intiharı engelleyebilecek olası durumları ortadan kaldırmaya çalışması ve hatta intihara teşebbüs etmesi risklere neden olabilir. intiharı sıklıkla düşünen insanlar, belirtileri nedeniyle de kendilerini kısmen belli ederler. durgunluk, hissizlik, rutinlerden vazgeçme, sosyal izolasyon gibi durumlar dışarıdan gözlemlenebilir. intihar etmeyi düşündüğünü ifade eden insanlara karşı heyecana kapılmadan konuşmak, dertleşmek gerek. ancak bunu da belli etmeden, tabiri caizse zorlamadan yapmak gerekir.

ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü

gerçekten yıllardır başka bir şey üstüne bu kadar düşündüğümü hatırlamam. her zorlandığımda ne manası var ki diye sormadan alamıyorum. bu kararı bir zorunluluk yahut hastalıktan ötürü istemeyenler haricinde insanların kararına saygı duyulması gerektiğini düşünüyorum.
hep cesaretsiz ve beceriksiz olarak nitelendiriyorum kendimi 25. yılıma 10 gün kalmışken hala hayatta kalmaya çalıştığım için kendimi. varoluş sancısı değil bu yok olmayışımın sancısı. yok olmak, hiç var olmamış olmak...

bir sen varsın içimde, ben ölsem de seni yine yaşatırım toprağımda.

şu sıralar aklımdan çıkmayan düşünce. ne kaybederim ki? hayattan hiçbir beklentisi olmayan biri, sürekli mutsuz olan, kendini tükenmiş hisseden, hayatın sürekli acımasız davrandığı biri intihar ederse gerçekten ne kaybeder? bir gün güzel şeyler de olacak düşüncesi bir insanı hayatta tutabilir mi? bilemiyorum altan, bilemiyorum. beni çok sevdiğinizi bildiğim için bugün intihar etmeyeceğim arkadaşlar merak etmeyin ama yarın için bir söz veremiyorum.

düşünmekle kalmayıp denemiştim, düşüncesine girmek bile çok kötü.
kedimle vedalaşıp onu öpmüştüm.
iyi ki gerçekten ölmedim yoksa güzel kızıma kim sahip çıkardı?

takriben dört senedir kendi canıma kıyma isteği ile yaşıyorum. depresyon hastasıyım. bir iyiyim, bir kötü. bileniniz vardır aranızda. her seferinde aynı şey oluyor. tek tutan dayanağım cehennem korkusu. çok uzun bir süredir intihar etmeyi, kendimi öldürmeyi düşünüyorum.
buraya kadar nasıl dayandım bilmiyorum ama artık dayanamıyor gibi hissediyorum.

son günlerde aklımda bu istek olsa da kendime mukayyet oluyorum. günah sonuçta.

kendini yaşatma isteğinin yanında bir hiçtir.

kendini yaşatmak ne demek bir düşünmek gerek.

her sabah vazgeçtiğim.. pis düşünce.

ne kadar kötü olursam olayım aklımın ucundan dahi geçmeyecek bir olay, o kadar sevdiğim beni seven kişi varken acıdan kurtulmak uğruna değer mi? geride kalanlar ne olacak?

aman ali rıza beyler sakin olun.

benim cennet cehennem inancım vs de yok ama yine de kendini öldürmek bambaşka bir mefhum. içimden bir ses "etme" diyor. sizin de öyle diyordur eminim. vardır bir bildiği o sesin. bekleyiniz. misal schopenhauer da intihar etmedi "hayat berbat bir şeydir ve hayatımı onu düşünerek geçirmeye karar verdim" dedi. en kötü biz de öyle yapacağız.

bi sakin olun çocuklar.
ne oluyor yahu bize...

işte bunlar hep ata tohumundan kopmanın, hibrit tohumun sofralara girmesinin sonuçları.
genetiğin, biyolojinin, dna'nın, rna'nın, hücrenin, atomun, çekirdeğin içinden geçiyor adamlar...

eğer 2023 seçimlerinde gitmezlerse ve ben yurtdışına çıkamazsam eyleyeceğim şeydir.

ben suicideboys değilim gerek yok.
suicidal thoughts in the back of the calillac.

düşünmekten öteye geçip beceremediğim için artık düşünmüyorum. ne zaman düşünecek olsam beceriksizliğim geliyor aklıma ve unutuyorum hemen.

sonra diyorum ki canım çok tatlı yaaaa

eyleme geçmeyen her düşünce gibi lafta kalır.

peki ''yaşamayı hiç düşündün mü?''

düşünüyorum da şu cenaze namazı işi bozuyor tüm planlarımı. cenaze namazı önemli. o olacak ya. pide filan yiyecek insanlar. ayran içsinler. sonrasında helva kavrulsun. iyi bilirdik desinler arkandan.

insan seksenine gelip geriye baktığında kırktan sonrası leş bir hayatmış, keşke atlasaymışım o an diyor mudur acaba?

bazan yaşanacak pek güzel şeyler kalmıyor da. insan, bu kadarı kafi diyebiliyor.

not: başlığı açıp yazdığını silen arkadaş umarım eyleme dökmemiştir mevzuyu.