iyi kazanıp fakir gibi yaşayan insanlar

elon musk.

milyar dolara twitter'ı alıp oyuncak gibi oynuyor fakat geçenlerde evinin olmadığı gibi bir haber çıkmıştı..*

çok var bizim burada trilyonları da olsa 1 liradan arta kalan 25 kuruşunu ister.

vizyonerlik, elegantlık görgüyle alakalıdır, kazançla değil. kazanç değil görgü arttırma peşinde olsalar arkalarından konuşturmayacaklar en azından.

çok çok az kazanıp üst segment yaşayabilen insanlar tanıyorum. bir de müthiş para kazanıp harcamayı bilmeyen, sırf bunun için yaşam koçlarına mahkum olan...

daha da çok kazanmanın sırrıdır. ben az kazanıp çok harcayan kesimdenim çakılı bir çivim bile yok fakat bu adamların dünyaya bir çakılmadığı eksik.

biraz önce reels'de gördüğüm kastamonulu dayı gibi bir bakış açısına sahip olan insanlardır. dayıya "çok paran olsa ne yapardın?" diye soruyorlar. "köye ev yapardım." diyor. "ama öyle böyle değil, gerçekten çok paran olsa ne yapardın?" diyorlar. dayı da "iki katlı ev yapardım." diyor.*

en sevmediğim insan tipi. it gibi çalışıp bey gibi yerim mottosu ile yaşıyorum kendimi bildim bileli. varsa var yoksa yok. hayat bunlara takılmak için çok kısa.

nefret ettiğim insan tipi. mezara mi götüreceksin parayı ?

benim kastettiğim şey altına lambo cek ya da altın varaklı evlerde yaşamak değil.

adam zamanında köyünden 2 karısı ve 15 çocuğuyla istanbul'a gelmiş gecekondu dikmiş . sonra oradaki arsaya çökmüş şimdi 50-60 tane lüks dairesi var ama eski ceketle geziyor.

zor konu. öyle basit tabirlerle eleştirilmemeli çünkü "fakir gibi yaşamak" diye tanımlanan şeyi iyi çözümlemek lazım.

"paran var, niye iphone'un son modeli yerine 3 4 senelik android kullanıyorsun" diyebilirler mesela zenginlere. e adamın ihtiyaçlarını 3-4 sene önce aldığı telefon karşılıyor. niye değiştirsin sırf en popüler olan marka her sene yeni model çıkarıyor diye?

"paran var, 10 yaşındaki orta sınıf bir arabaya niye biniyorsun?" niye binmesin, 1 2 senede araba mı değiştirilir. aslı astarını geçerse, çok masraf çıkarırsa ya da allah korusun ama bir kaza yaşarsa değiştirir.

"paran var, bu apartmanda mı yaşıyorsun? git rezidansta yaşa" niye yaşamasın? komşularını seviyordur, ev fiziki olarak ihtiyaçlarını karşılıyordur.

bunlar cimrilik değil, bunlar antiisraf.

bunun tersi ne? asgari ücretle çalışıp, ay sonunu zor görüp iphone her yeni model çıkardığında koşa koşa gidip alanlar. lan geçen sene aldığın sapasağlam duruyor, ne bu en üst modeli kullanmalıyım telaşı?

iplikçi nedim gibi para içinde yüzüp kontörlü hat kullanmayın yine de.

fakir olup zengin gibi harcama yapan benimle yarışır.

var yemez damgası yemesi muhtemel insan.

''kazandığın ölçüde güzel yaşamak'' diye yazmış, yukarıdaki tanımlarda bir yazar.
pek çok yazar da zenginleri gömmüş.
cimri, varyemez, yemeyenin malını yerler...

siz zenginleri ne zannediyorsunuz yahu ahmaklar.
onların da bir tane midesi var, iki ayağı, iki kolu var.
zengin olunca kurbağa veya kelebek gibi başkalaşım geçirmiyor insanlar.
fakirlerin hayal bile edemediği bir dünyada yaşamıyorlar.
aynı dünyanın insanı, onlar da.

''kazandığın ölçüde güzel yaşamak'' diye bir kavram yok.
herkes ne yiyorsa ; sen de karının önüne koyduğu yemeği yersin.

gerisi insanın ufkuna kalmış, bilgi ve kültür birikimine kalmış seçenekler.
adam köylüyse ; bu adamın beynini ; ölmüş bir profesörün kadavradan alınmış beyniyle değiştiremezsin.
herkes kendi dünyasında mutludur.

fakat hayır hasenat işleri yapabilirsin.
çocuk esirgeme kurumunda ; bir kısım çocuğa sahip çıkarsın.
burs, ev, harçlık...

okullar yaptırabilirsin.
cami yaptırabilirsin. (günümüzde buna pek ihtiyaç kalmadı)

miden bir tane olabilir.
kazandığının hepsini ; tek başına yiyemezsin.
fakat başka mideleri doyurabilirsin.
benim hayattaki vizyonum bu olmuştur.

acele etmeyip daha güzel günler için kendilerini saklayan insanlardır. kem gözlere karşı dikkatli olmak gerekir.

(bkz: var yemez)

kendileri için pek sorun teşkil etmez.

asıl problem fakir olup zengin zevklerine sahip olmaktır ve bu işkence gibidir.

ömür boyu hayıflanır durursun, gayret işe yaramazsa hayret etmeye devam edersin.

varyemez.

gerçekten çok salakça bir durum, bir insan kendine niye bu kadar eziyet eder anlam veremiyorum. sanki bana 200 yıl yaşayacak, sağlığın yerindeyken çatır çutur yemediğin paranın ileride hiçbir önemi yok. ayrıca yemeyinin malını yerler, kesin yerler.

bir konuyu netleştirelim. insanlar eşyanın kölesi olmuş, statüsü yetmeyen eşyanın pahalı olanı ile saygı görmenin peşinde günümüzde.modern marabalar bu gösteriş uğruna zamanını, emeğini ve olmayan parasını hunharca harcamaktan geri duramıyor.

cimrilik, pintilik kötü özellikler ama altında yatan travmaları bılemeyız. belkı de kıtlık bılıncıne sahıplerdır. belki daha ıyısını bılmedıklerındendir.

harcamamak denilmiş. herşeyi olan birine işlevsizce alısverıs yaptıramazsınız. dilediğini dilediği zaman alabılecegını bılen bırıne de neden en ıyısı sende yok demek komık.

tabıkı herkes kendı sosyal cevresınden örnek vermıs ama dunya bununla sınırlı değil. mesela varlıklı ınsanların genelı egıtımlı, kulturlu, vizyonlu, gayet mütevazi ve dahası parayı nasıl kullanacaklarını iyi bılen insanlar. zaten bu yüzden varlıklılar. kaynaklarını doğru kullanacak akıla sahıp olduklarından.

avrupa hun imparatoru atilla hakkında anlatılan hikayeyi paylaşmak isterim.

atilla rivayete göre elçileri ağırlamak için verilen resepsiyonda konuklara altın tabaklarda servis yaptırırken kendisi günlük hayatında halkın kullandığı tahta kaplarda yemek yermiş.

hırs öyle bir şey ki, bir kere damarlarınızda akmaya başlayınca hepsine sahip olmaya çalışırken ömür geçiyor.

vaktinizi sağlığınızı kısaca hayatınızı asla harcamayacağınız büyüklükte paraları elde etmek için değiştirmeyin derim.