kadına şiddet nasıl önlenebilir sorunsalı

şiddetin her türlüsüne (gerek fiziksel gerek psikolojik olarak) kime karşı uygulandığı farketmeksizin hayır demeliyiz. bunun bir şan şeref meselesi değil de, haysiyetsizce, onursuzca bir davranış olduğu sürekli gündemde olmalı. psikologlar, sosyologlar ve hukukçuların bir araya gelip buna çözüm bulabileceklerine inanıyorum. hem toplumsal, hem hukuken yaptırımlarının olması gerek.
toplumsal yaptırımlar da çok önemli, bunun üzerine ciddi düşünmek gerekiyor.

istikameti kur'an olan yaratılan hiç bir varlığa işkence yapmaz. net.

başlıkta; şiddeti, şiddetle örtpas etmek isteyenler doluşmuş. cevap eğitim, lâkin biz eğitilmez bir toplumuz.

cinsiyet ayırt etmeden şiddet ve savaş dünyanın gerçeği.
bence şiddetle nasıl başa çıkılabilir bu konuya eğilmek daha verimli sonuçlar almamıza yarayacaktır.

t: şiddeti önlemenin imkansız olduğunu, şiddetle başa çıkmanın yollarını aramamız gerektiğini söylediğim başlıktır.

çözümüne; 2 gün nezarette tutup da salıvermeyerek başlanabilecek sorundur. hatta nöbetçi mahkemeye sevk edip, hemen hücreye atıp, hücreye de kangal köpeklerinden 4 tanesini çaktırmadan salıvererek devam edilebilir.

atavist ilkel düşüncenin yıkılmasıyla önlenebilir ancak. bunun da yolu eğitimden, ilimden geçer. toplumların kendilerini geliştirememesinin bedelini sonraki kuşaklar ödüyor. henüz her şey için "çok geç" olmadan bir şeyler yapılmalı zira her gün kadın cinayeti haberleri duyduğumuz bir ülkede yaşıyoruz.

kadına şiddetin kaynağı incelenmeden kadına şiddetin önlenemeyeceğini düşünüyorum. kadına şiddet uygulayanlar ile bu insanların doğduğu aile, akrabaları, büyüdüğü ve yetiştiği çevre incelenerek sorunun köküne inilip çözüm üretilmesi gerekiyor. unutmayın kötülük kötülüğü, şiddet şiddeti doğurur. bir insana şiddetin yanlış bir davranış olduğunu o insana şiddet uygulayarak anlatmak kocaman bir çelişkiden başka bir şey değildir ve soruna çözüm de getirmez. sadece sorunun üzerini örter, sorun hâlâ oradadır.

buraya yüzlerce paradigma onlarca teori de yazsanız en temek iki şeye dayanacaktır. bunları düzeltmeye, bunların üzerine düşmediğimiz sürece arpa boyu yol alamayız.
(bkz: eğitim)
(bkz: zihniyet)

tabi bunları yaparken de boş durmamak lazım, yaşatmak, korumak lazım.

mesela (bkz: istanbul sözleşmesi yaşatır)

kastrasyon.

herhangi bir şiddet/tecavüz suçuna karşılık kastrasyon yapılmalı.

öncelikle zihniyet düzelmelidir. bir kere özellikle erkek çocukları küçüklükten itibaren 'paşam, işte büyüyünce çok kızın canını yakacak' tarzı iğrenç cümleler ile erkeklerin kadınlardan üstün olduğu gibi algılar oluşturmamaları gerekiyor ailelerin. ayrıca okullarda -tabii sistemimizin kendine hayrı yok ama- toplumsal cinsiyet eşitliği gibi kilit kavramlar anlatılmalı, bununla ilgili çalışmalar yapılmalı. yahu lisede birçok seminer olurdu okulda her türden insan ve konu gelirdi bir kere şiddet nasıl önlenir ve bunun gibi bir seminer göremedim ben. keşke görsek. bunun dışında da kesinlikle istanbul sözleşmesi ve 6284' ün en iyi şekilde uygulanması ile olur. bu zamana kadar uygulanmamış doğru düzgün yıllarca artan cinayetler bunun göstergesi. sözleşmeyi baştan sona okudum. yok aile toplum yapısını bozuyor, yok lgbtq+ ları destekliyor falan geçin bu işleri. bunlar sadece yön saptırma başka amaç yok. sözleşmede denen şey şiddete uğrayan her birey eşit şekilde muamele görmeli hiçbir şey gözetmeksizin din, dil, ırk da buna dahil. ki zaten kendi anayasamızda da her insan eşittir demiyor mu? ne bu saçma sapan düşünceler. ayrıca toplumun aile yapısını bozduğu falan yok. kadının evde çocuklarının önünde şiddet gördüğü ve korkusundan sesini çıkaramadığı bir aile mi toplumumuzun aile yapısı bu mudur yani doğru aile? lütfen böyle anlamsız şeylere gelmeyin.
yani aslında kısacası şiddeti önlemek önce ailenin elinde her bireyin eşit olduğu çocuklara aşılanmalı sonrasında işe okullar dahil edilmeli ve çocuk aileden sonra bir de okulda nitelikli bir eğitim almalı bu konuda ve daha sonra bu sözleşmenin ve yasanın etkili bir biçimde uygulanması işte bence şiddet böyle önlenebilir en azından basit düşünürsek.
tabii bunlar hepsi hayal ve gerçekleşmesi -özellikle de şuan- güç. ama umut etmeye devam ve direnmeye. umarım bir gün bu ülke ve insanları aydınlığa kavuşur.

kadın mal değil hayat arkadaşıdır bunu insanlara öğretmek gerek.

aşağıdaki iki listeye bakılıp çok fazla çıkarım yapılablir.

kadına şiddetin en az olduğu ülkeler

norveç
isviçre ve finlandiya
danimarka
izlanda
avusturya
birleşik krallık
lüksemburg
isveç ve hollanda

kadına şiddetin en fazla olduğu ülkeler

yemen
afganistan
suriye
pakistan
güney sudan
ırak
demokratik kongo cumhuriyeti
orta afrika cumhuriyeti
mali
libya

sorun çok derin. şiddete meyilli erkeklerin devletin oluşturacağı terapi seanslarına katılmaya mecbur tutulması, kadınların kişisel bilgilerini ibraz etmeden yeni bir hayat kurabilmeleri gerekir.

boşanmada nafakanın kaldırılması bir çözüm olabilir. en azından evlenirken bunu bilerek adım atarlar. çocuk yaparken de 10 kez düşünürler.

her şeyden önce toplumsal farkındalık gelişmeli, insanlar şiddete tanıklık ettiğinde görmezden gelmek yerine bilinçli davranmalı, polis sadece maaşını alıp yatarak duyarsız kalmamalı vs vs ama türkiye'de bu lafları boşa anlatırsın o yüzden biber gazı alın. belki tam kurtarmaz ama büyük ihtimalle önler.

devletin görevi cinsiyet eşitliği ve adaleti sağlamak, bu konuda bilinç yaratmak, cinsiyet ayrımcılığı, şiddet vb. durumlar için gerekli yasal düzenlemeleri yapmak ve 0 tolerans politikası izlemektir. ancak iş sadece devletle bitmez, kadına şiddeti önlemenin yolu yine kadından geçer.
kadınlara kendine güvenli bağımsız birey olmayı öğretmekle başlar iş. kadını eğitmekle. psikolojik ve fiziksel şiddet karşısında boyun eğmeyen, hakkını arayan, gerektiğinde polise şikayet edip hiç bir şekilde psikolojik ve fizyolojik şiddeti, taciz ve tecavüzü kabul etmeyen kadınlar yetiştirmek gerekir.
kendine güvenli kadınlar, kendine güvenli ve başkasına saygılı insanlarla birlikte olmayı seçer. kendine güvenli ve başkalarının haklarına saygılı çiftler çocukları kendine güvenli ve saygılı bireyler olarak yetiştirir. hayır demenin hayır anlamına geldiğini ve saygı duyulması gerektiğini öğretir.
türkiye'de kadına şiddette erkeği aklamak değil amacım. şiddeti uygulayan erkekse, cezalandırılması gerekende erkektir ancak her şeyde aileye bağımlı kızlar yetiştirilmeye devam edildikçe, bu kızlar büyüdüklerinde erkeğe bağımlı olacaklar ve şiddeti kabullenerek döngünün devamı olacaklar.
eğitimli, işi gücü olan kız arkadaşlarım arasında bile erkeğe karşı inanılmaz bir bağımlılık var. sanki erkek arkadaşlarından ya da kocalarından ayrılsalar hayatları bitecek. adını sevgi ya da aşk koydukları hastalıklı bir duyguyla her türlü aşağılanmayı kabul eden. bu nedenle kadını güçlendirmeden, kadın kendini bağımsız, eşit ve kendine saygısı olan bir birey olarak görmeden kadına şiddet bitmez.

erkek çocuklarını,sen erkeksin aferin oğluma göster amcalarına... gibi saçma bir büyütüş tarzı kullanılmadan, kadına tek tekme atması gereken kişinin karnındaki bebeği olacağı fikrini empoze ederseniz zaten şiddet olmaz. nerede "kadınsın sen sus" diyen aile varsa oğulları da şiddet uygular hale geliyor. kadınlara şiddet uygulamak yerine çiçek almayı öğretirlerse işte o zaman şiddet konusunda bir ilerleme kat edebiliriz. olur mu onuda sanmıyorum.

bazı temel konuların üzerinde çocukluk yıllarındaki insanlar için hassasiyetle durulmalı ve üstünden bir kaç nesil geçmeli. yeni nesilde eskiye nazaran daha az genel olarak şiddet eğilimi ama o bile çok aslında. şiddeti de kadına olarak ayırmadan genel olarak ele almalı ve her şiddeti engellemek için çalışma yapmalı.

islam gibi kadına hayvan gözü ile bakan bir dinden kurtulur kadının erkekten hiçbir farkının olmadığını kabul edip caydırıcı cezalar vererek.istikameti kuran olan kimseye dokunmaz diyenler kadın haklarına değer veren tek islam ülkesi gösteremezler

kadının da bir birey olduğunu kabul ederek. kadınlara kendi ayakları uzerinde durma fırsatı vererek.

valla en olmadı kadınlara enjeksiyonla steroid basalım herkes ortada izbandut gibi gezsin sgsfssjd.