kadınların bir kere evleniyorum şımarıklığı

acilen ayrılmanız gereken kadındır. muhtemelen bütün masrafı siz ödeyeceksiniz ve üç saatlik gösteriş yüzünden ömrümüz boyunca borç ödemek zorunda kalacaksınız.

alt tarafı evleniyorsunuz. zaten sevgiliyken de evli olduğunuzda yapacağınız şeyleri yaptınız, beraber aynı evde yaşıyor olmanız da çok değişik bir şey değil. o yüzden sırf sevmediğiniz, hava atmak istediğiniz ve rezilliğinizle eziklemeye çalıştığınız kişiler size imrenerek baksın diye böyle şeylere hiç gerek yok. zekâ seviyesi düştükçe şatafat artıyor. kraliyet soyundan gelmiyorsunuz öyle duvak töreni falan sizin neyinize ya? çok utanç verici.

en yakın arkadaşım şöyle bir düğün yapsın yine gitmem. gerçekten nerede geri zekâlı orada şatafat...

edit: büyük harflerle yazdığımı düşünün şu an. neden hepinizin adı better together?

(bkz: bizim evliliğimizden onlara ne)
diye sorulması gereken kadınlardaki şımarıklık.
nikah/düğün sonrası için hayatımızda olmayacak kişiler için neden masraf yapalım?

ne istesin mesela bir kilo beyaz peynire olur'mu desin. o'da insan senin kadar. zaman gelecek o insan sana bir bardak su verecek yanında kimse yokken. ooo sen neredesin hayat nerede.

iki taraf da bu olaya hiç girmemeli. kadın dediğin çocuğu kaçırıp bir resmi nikahla olayı bitirir.
en temizi budur.

tüm şımarıklıkları geçiyorum ama dört ayrı gelinlik giymek nedir cidden, daha bir tanesini giyemeyenler var hain hemcinslerim. evden çıkarken ayrı, nikah kıyılırken ayrı, takı takılırken ayrı, oynarken ayrı gelinlik, nasıl bir motivasyondur bu gerçekten hayran kalıyorum. geçen sene böyle bir düğünde gelinin arkadaşı olarak tüm giyip çıkarma kısmına dahil oldum, yardım ederken bile fenalık bastı 4 tane gelinlik giydiğimi düşünemiyorum. neyse alan razı olduktan sonra bize bir şey demek düşmez zaten, isteyen istediği şımarıklığı yapsın.

bu coğrafyanın tabiri caizse imza hareketlerinde birisi olan anadolu'da 'desinler için yaşamak' olarak bilinen rezil bir şey. ayrıca düğün bu hayatta bana en saçma gelen şeylerden birisidir.

hiç şımarmamıştım ya :(( dünyalar güzeli, çiçek gibi bir kızdım, bir o kadar anlayışlı ve mütevazı. isteklerim de bu yönde oldu hep. olur da bir daha evlenirsem şımarcam, kudurcam şımarmaktan. 100 tane adana burgu istiycem, 40 gün 40 gece düğün istiycem çırağan’da, kapatacam orayı, ev, saray, yat, kat, ne var ne yok istiycem. hodri meydan!!! kllkjggjkkjl

toplumsal olarak kadınlar için evliliği yüceltirseniz olacağı bu. evlenmeyen, evlenmek istemeyen kadınları olumsuz benzetmelerle yaftalayı bırakıp bunu olağan ve sıradan yaparsanız. evlenen de kendını prenses yada buyuk bırsey yapıyor zannetmez. zaten mılletın aklı mercımek kadar kalanı da toplumsal kötücül inançlara yenik düşüyor.

çok genel konuşuluyor ama ben şahsen bütün bu abartli şeyleri istemiyorum elbise tarzında güzel bir gelinlik deniz kenarinda kumsalda küçük bir organizasyon biraz müzik biraz eğlence tarzında kalabalık olmayan çıplak ayakla dolasabilecegim şarkılar söyleyebileceğim sade bir düğün yeterli .

düşman başına dedirten cinsten. bu kafada iseniz size akıl fikir, bu kafanın mağduru iseniz tez zamanda ayrılık konuşması diliyorum.

inanır mısınız ben evlenirken ay şu olsun ay bu olsun derdinde biri değilim. düğün bile istemiyorum. ama bunu ailenize anlatmak kolay olmuyor. herkes sanıyor ki oo bi kere evleniyor yok içinden geç bilmem ne. hep hayalimde kocamla gidip rakı balık yapmak dans etmek vardı. iyi ki evlendik diyebilmek vardı. ama aileler işin içine girince düğündü şık şeylerdi bitmek bilmez istekleriydi mecbur oluyor. en az nasıl tutmaya çalışılıyorsa taktik verin bana da lazım olacak.

bir kere olucak tam olsun diye diye kulak arkasına kadar paspas çekerler.

garip gelen huy.

totalde, hayattaki hemen hemen her şey çok anlamsız aslında. denize girmek mesela. düşünsenize drone gibi tepeden, çok yüksekten, denize girenlere baktığınızı. kocaman, uçsuz bucaksız bir su kütlesi. onun böyle minicik bir bölgesinde zibil gibi bir sürü tip. saçma sapan hareketler yapıp malak gibi eğleniyorlar. aşırı saçma aslında. içindeyken öyle gelmiyor ama. deniz be bu! * yüzülmez mi, sevilmez mi! değil mi?

düğün de bence böyle işte. yeterince uzaktan baktığın zaman acayip komik ve anlamsız ama demek ki içinde bulunanlara öyle gelmiyor.

bazı kadınlara göre dünyanın en güzel olayı. bana göre tez konusu.

kadınlar özel gün, bir kere olacak diye diye kendilerini gerçekten metalaştırıyor. evet, kadın olarak olarak söylüyorum.

3 yaşından beri düğün günü hayali kuran bir varlık için çok normal olan şey.

o kadar boş bir muhabbet ki.
insanlar birbirleri için atıp tutmaya ne kadar da hevesli.

birini seviyorsun, evlenmek istiyorsun, ömür paylaşmaya karar veriyorsun ki bu müthiş zor bir karar. sonrasında da kızın isteklerinden şikayet edip bunun adına şımarıklık diyorsun.

çok afedersiniz de,

şımarık bulduğun biriyle zaten neden evleniyorsun,
cicim ayında bir karşı tarafa şımarık diyebiliyorsan ya zaten yanlış kişiylesin ya da gerçek bir sevgiden bahsetmiyoruz,
ayrıca bir kadının senden bazı şeyler bekliyor olması seni eziyorsa, demek ki kendini de, onu da tanımadan bir yola çıkmışsın zira ne seven ne sevilen temeli ortaklık olan bir kurumu baştan yıkıp viran eder.

başka kadınlar için yorum yapacak yetkili mercii değilseniz sessizlik en güzeli,
yormayın zihinlerinizi.
zaten çok sıcak.

ya cidden bir kere evlenmelerinden kaynaklanır. o düğün dernek olayları üçüncü beşinci kere evlenilen bi senaryoda tabii yapılmıyor ilki gibi. ama bence de çok abartmaya gerek yok.

kocişkomla tatili yeğlerim valla ben düğündense şahsen.

özellikle 1 kına & nişan veya düğün aktvitesinde 3-5 kez kostüm değiştirmeyi asla anlamıyorum. manyak mısınız, defilede miyiz? çok gereksiz bir harcama bence açıkçası. ama tabii herkesin şeyine kimse karışamıyor.

şımarıklık değil o kadın doğasıdır. bunu kaldıramayacaksanız yönelim değiştirin. bazen her şeyi doğru yapsanızda trip yersiniz mesela çünkü canı trip atmak istemiştir, bundan kaçış yok.

bu yüzden senelerce borç içinde yaşayan aileler var, olum çok komik aslında.
o parayla yatırım yap, gez, dolaş, harca...

sağa sola hava atacağım diye yıllarca gariban gibi yaşayıp sonra ekonomik sebepler iyice baş gösterince bir sürü boşanan var.

geçen gün tekneye misafir geldi. misafir gelince malum ne var ne yoksa ikram etmek istiyorlar. akşama kadar anamdan emdigim süt burnumdan geldi, sürekli bir şey yaptım. normal bir insanın yiyemeyecegi kadar doldu masa, hatta bir ikisini çıkarmadık yer kalmadı diye.

akşam yemegini de bize misafir gelenlerin teknesinde yiyeceklermiş. o teknenin sahibi diyor ki, zaten çok yedik, her şeyden yedik; taze fasulye ve cacık yaptırıyorum.

hostes diyor ki, "aura duydum mu akşam taze fasulye cacık yiyeceklermis diğer teknede".

dedim ki: "mesele doymaksa fasulye cacık da gayet doyurur, mesele şov ise asla doyuramazsin. biz şov yapan tarafız, bizi hallettiler orada keyif sigarası içecekler"...

işte düğün dernek işi de buna benziyor. mesele hayat arkadaşınla hayatı paylaşmaksa; bir nikah memuru, iki şahit bile yeter evlenilecekse. ama bizim ülkede bu işler şov, gövde gösterisi vb olduğu için maalesef, saygı-sevgi geri plana atılıyor,bir izdiham, bir gerginlik, saçmalıklar ötesi bir kalabalık şovu. kötü müzikler de cabası. biz evliliği falan da eşimizin bütün hayatını gasp etmek zannediyoruz zaten. fransız tül olsa da yeriz birbirimizi، olmasa da.