kafa dağıtmak için yapılanlar

şu an zor bir dönemden geçiyoruz ve bu hepimizde büyük küçük etkiler ve travmalar bırakıyor. bazı uzmanlar gün içerisinde bir iki saat de olsa sosyal medyadan uzaklaşmamız, haber takip etmeye ara vermemiz ve ilgimizi başka şeylere yöneltmemiz gerektiğini söylüyor. açıkçası ben çok zorlanıyorum elimden telefonu bırakmak ve televizyon karşısında durmamak konusunda. kitap desen okunmuyor, müzik desen dinlenmiyor, sohbet muhabbet desen dönmüyor. haberler sürekli açık, her şeyi ama her şeyi okuyor ve dinliyorum, elimde değil.

fakat ufak bir şey buldum. son 1 gündür instagramda halı yıkama ve ev temizliği videoları izliyorum. bunları izlemenin beynimi tamamen dondurduğunu ve hiçbir şey düşünmediğimi fark ettim. sizin de yaptığınız bir şeyler var mı merak ediyorum çünkü çoğumuz çıldırma raddesine geldik artık. belki birbirimize bu başlık sayesinde biraz destek olabiliriz.

t: yazarların ilgilerini kısa bir süreliğine de olsa yönelttikleri şeylerdir.

boncuk diziyorum ve dizerken konsantre olmak gerekiyor. yazları takı satan ve tezgahı olan bir arkadaşıma vereceğim, ileriye yönelik olarak da bağış için gerekli olabilir.

yagmacilari dovenlerin videosunu izliyorum terapi gibi oluyor gercekten

dua etmek, tövbe etmek.
çok dindar ve kusursuz bir müslüman değilim. bilakis zina konusunda çokça günahkarım. ancak gerçek pişmanlıkla göz yaşlarıyla edilen tövbenin verdiği huzuru anlatamam.

uzaklıklar içinde yakınlık.

standart çevreden uzaklaşıp, deniz kenarındaki bir taşla bile derdimi paylaşabilirim.
şöyle şehri yukarıdan gören bir tepede, radyoda çalan o güzel şarkıyla yeni bir sayfa açabilirim.
geceden kalma girilen sabah çorbacısında, hiç tanımadığım biriyle 1 saat gülebilirim.

gameboydan super mario oynuyorum.

istanbullu gelin'i izliyorum, özcan deniz'e katlanıyorum gerçi ama olsun, ipek bilgin'in oyunculuğu yeter.

şu gündemi 7/24 kaldıramıyorum artık. bir diziye başladım bu gece. vatsap gruplarında deprem dışında şeyler de konuşmaya başladık, dışarıda gezdim bugün, başka ve çok yeni olan bir sözlükte yazmaya başladım birkaç gün önce ve oranın tek gündemi deprem değil. gene de gündemi yakından takip edeceğim hep. burası o bakımdan güzel, twitter'dan zaten her zaman faydalanıyorum. böyle işte.

ben limitsizce içiyorum sabah kalkıyorum aynı bok!
rezalet, yıldım, usandım.

takdiri ilahi diyenlere ağız dolusu küfrediyorum.

ah komşucum, balyoz bana lazım. işim bitince bizimkiler getirir size.

kafama beyzbol sopasıyla vurulsa anca dağılası gelir. bu kadar düşünmekten kütleleşti

bir şeye üzüldüysem dram filmi izler ağlarım.
bir şeye sinirlendiysem kulaklığı takar rap müzik dinlerim. opsiyonel olarak tuvalet lavabo cifleyebilirim.
bir şey için sabırsızlanıyorsam kulaklığı takar dans ederim.

hepsini de yorgunluktan bitap düşene kadar devam ettiririm.

acı çekmek, efkarlı müzik dinlemek, evde oturup depresyondayken çikolatalı çilekli sütümle olmayan agalarimla konuşmaya çalışmak

sözlükte küfür etmek. diğer mecrada sıkça yapardım. burda kendimi normal bir birey gibi hissediyorum. rezil, aşağılık olamıyorum.

mutfağa gitmek
çizim yapmak
müzik dinlemek
kitap okumak

mutfaktan çıkmak
çizim yapmamak
müzik çığırmak
kitap okumamak

sözlüğe girmek.

henüz yapmadım ama hiragana'dan başlayacağız babuş..

tindere girin mesela.